photo biennale 1

Μέσα στο Σαββατοκύριακο κατάφερα, επιτέλους, να επισκεφθώ ορισμένους από τους εκθεσιακούς χώρους που φιλοξενούν την 20η "Φωτογραφική Συγκυρία¨μετονομασθείσα πλέον σε "Photo Biennale". Ξεκίνησα από το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και τις "Οικογενειακές υποθέσεις" του Δημήτρη Τσουμπερλέκα. Μια τρυφερή, ευαίσθητη αναφορά στις οικογενειακές αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας με συνδυασμό φωτογραφιών και video-προβολών. Στάθηκα - και λόγω ειδικού ενδιαφέροντος - στα λιτά, εκφραστικά σκίτσα του, που συμπληρώνουν την ανάγκη να αφηγηθεί, με τρυφερότητα τα παιδικά του χρόνια μέσα από τα οικογενεικά βιώματα...

Στη συνέχεια επισκέφθηκα το χώρο του λιμανιού όπου και συγκεντρωμένοι 4 από τους συνολικά 34 χώρους που στεγάζουν την Έκθεση.

Στην αίθουσα "αντλιοστάσιο" με τίτλο ¨Μια στιγμή" του Boris Kirpotin (Ελληνορώσσος καλλιτέχνης) με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Φωτογραφικά θέματα (σε μορφή banners) από ένα γαλλικό μοναστήρι, λιτά, εκφραστικά, κυριολεκτικά στιγμιαία...

Συνέχισα στην "αποθήκη Γ'", όπου και η ομαδική δουλειά "Ο χώρος του χρόνου" των Βογιατζάκη, Βρεττάκου, Καραγιαννίδη, Κούκουλα, Κωνσταντίνου, Μήτογλου, Μπαρακλιανού, Τζαλάβρα. 

Σοβαρή προσπάθεια, με εξαιρετικό αποτέλεσμα στην περίπτωση του Αλ. Βρεττάκου. "Ψαγμένη" θεματολογία, υλοποιημένη σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα. Πραγματικό έργο τέχνης...

Τρίτος σταθμός μου το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Καλλιτέχνης: Duane Michals (USA). Τίτλος: "Time is not now".

Συγκλονιστική εμπειρία... Πρόκειται για καλλιτέχνη που - όπως επιτυχημένα σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Enrica Vigano - κινείται μεταξύ της φωτογραφίας, της ζωγραφικής και της ποίησης. Χρησιμοποιεί την φωτογραφία όχι σαν μέσω τεκμηρίωσης της καλλιτεχνικής του άποψης αλλά γαιι να εκφράσει τις μεταφυσικές, υπαρξιακές αγωνίες του (κυρίως στην ενότητα "sequence") καθώς και για να διατυπώσει τη θέση ότι δεν υπάρχει στιγμή (το παρόν είναι ήδη παρελθόν) και η ανθρώπινη ύπαρξη υπόκειται σε μια διαρκή μεταμόρφωση μέσα στο χρόνο... Πώς μου θύμισε το λατρεμένο μου Borges..

Τα πορτρέτα του εκπληκτικά, από τον Τρυφώ, τον Π.Π. Παζολίνι και την Ζαν Μορώ έως τον Ρενέ Μαγκριτ και τον Τένεσυ Γουίλιαμς..

Τα κείμενα που συνοδεύουν τις περισσότερες φωτο (κυρίως αυτές της ενότητας "text-photo"), υπέροχα..

Μια εντυπωσιακή - για μένα - αναφορά, στον Κ.Π. Καβάφη, μέσω της ομώνυμης ενότητας. Όπως μου είπε ο Γ. Τζιρτζιλάκης που είχε την τύχη να δειπνήσει με τον καλλιτέχνη, ο Duane Michals έχει..κόλλημα με την ελληνικότητα!

Είδα τη συγκεκριμένη έκθεση τρεις φορές μέσα στο Σ.Κ. ανακαλύπτοντας κάθε φορά διαφορετικά επίπεδα θέασης-ανάγνωσης. 

Σας συνιστώ να την δείτε (και να την ξαναδείτε)..

Τέλος προς το παρόν, θα επανέλθω - ελπίζω - σε λίγες μέρες για τις υπόλοιπες φωτογραφικές δράσεις...