ιστοριες απο τη δυση

Καλοκαίρι του 1987. Ο κολλητός μου φίλος, ο Γιάννης, με κάλεσε να περάσουμε μια βδομάδα διακοπών, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τη Ζάκυνθο.

Θα μέναμε στο πατρικό του, όπου μαζί με τους γονείς του, ζούσε και ο παππούς του.

Ο παππούς Διονύσης ήταν ένας γέροντας, αρκετά κοινωνικός, διακριτικός και με χιούμορ!

Κάπνιζε τα τσιγαράκια του, έπινε το κρασάκι του και έκανε τις τακτικές βόλτες του είτε στο καφενείο του χωριού, είτε, ακόμα, μόνος του στη χώρα...

Λεπτομέρεια: 

Ο παππούς Διονύσης ήταν 106 ετών!!

Είχε γεννηθεί το 1881!

Αν εξαιρέσει κανείς τα σημάδια του χρόνου στην επιδερμίδα του προσώπου του, έπρεπε να διαθέτεις μεγάλη φαντασία για να αντιληφθείς την ηλικία του. Κι΄αυτό, γιατί εκτός από την πνευματική του διαύγεια και τη γενικότερη ζωντάνια που εξέπεμπε, συμμετείχε στα πάντα γύρω του και είχε άποψη για όλα (σχεδόν) τα τρέχοντα θέματα...

Ο παππούς, στα νιάτα του έφυγε για να δουλέψει στην Αμερική..

Και δούλεψε για μερικά χρόνια...

Δούλεψε στους σιδηροδρόμους. Στο δίκτυο, που ένωσε την Ανατολή με την (άγρια) Δύση των ΗΠΑ! Δηλαδή, σ' αυτό που μας είναι γνωστό από τα western και το "Λούκυ Λουκ"...

Τα πρωινά που πίναμε καφεδάκι μαζί του, είχε και από μια απίθανη ιστορία να μας διηγηθεί...

Με τον Γιάννη κάναμε κάποιους υπολογισμούς.

Ο παππούς, στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (1912) ήταν 31 χρονών (!) και φυσικά δεν έλαβε μέρος..

Την εποχή που έγινε η Ρώσσικη Επανάσταση (1917), ήταν 36 χρόνων, δηλ μεγαλύτερος από τον Λένιν και τα περισσότερα μέλη της Κ.Ε. ...

Και τέλος πάντων, είχε γεννηθεί μόλις 60 χρόνια μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους !!!

Η γυναίκα του είχε πεθάνει πριν από χρόνια και μεταξύ αστείου και σοβαρού δήλωνε ότι θα ξαναπαντρευόταν αν δεν τον απέτρεπαν (δια ροπάλου) τα παιδιά του!

Στην ερώτηση γιατί κάποιες φορές αποφεύγει να πάει στο καφενείο μας έλεγε ότι τσακώνεται με τους συγχωριανούς του γιατί εκείνοι νομίζουν ότι θέλει να τους πηδήξει τις γυναίκες τους!....

Σκηνές ροκ!!

Κάποιο πρωινό ο παππούς έφυγε για τη χώρα.

Μετά από λίγη ώρα σταμάτησε έξω από το σπίτι μια μαύρη mercedes και εμφανίστηκε ένας κοστουμαρισμένος τύπος ο οποίος ζήτησε να μιλήσει με τον "κ. Διονύση Π., για υπόθεσή του".

Οι γονείς του φίλου μου του είπαν ότι δεν βρίσκεται στο σπίτι και η επόμενη ερώτηση ήταν "σε ποιό νοσοκομείο νοσηλεύεται..".

Εκπληκτοι αυτοί του είπαν ότι δε νοσηλεύεται πουθενά, έχει πάει απλώς στη χώρα για βόλτα και εν πάσει περιπτώσει ποιός είναι αυτός που ρωτά..

Ο κοστουμαρισμένος τύπος δήλωσε υπάλληλος της Αμερικανικής Πρεσβείας που είχε έλθει για να διερευνήσει αν ζεί ή όχι ο παππούς. Ο λόγος ήταν απλός. Ο παππούς έπαιρνε κάποια σύνταξη από το αμερικανικό δημόσιο. Και την έπαιρνε για πάααρα πολλά χρόνια... Εύλογα λοιπόν οι αμερικανοί διερωτήθηκαν μήπως κάποιος άλλος καρπούται τα λεφτά του γέρου αν ο τελευταίος έχει - όπως θα ήταν απολύτως φυσικό - αποδημήσει εις Κύριον..

Τέλος πάντων, για τυπικούς (και ουσιαστικούς) λόγους ο υπάλληλος περίμενε την επιστροφή του παππού. Όταν ο τελευταίος εμφανίστηκε και μετά τις απαραίτητες συστάσεις ο εκπρόσωπος της πρεσβείας πήρε μια mini συνέντευξη από τον παππού κάνοντάς του και κάποιες ερωτήσεις... Η τελευταία ήταν "αν υπάρχει κάποιο αίτημα για να το μεταφέρει στην υπηρεσία.."

Και η απάντηση του παππού "να τους πεις ότι ..πεινάω"!!!

Φεύγοντας, ο κοστουμαρισμένος τύπος έδωσε μια ευχή στο γέρο "να ζήσεις κι άλλο παππού για να τους τα παίρνεις"!

Ο παππούς συνέχισε να τους τα παίρνει για τρία χρόνια ακόμη...

Σ΄εκείνες τις διακοπές είχα πάρει μαζί μου μια φυσαρμόνικα. Κάθε πρωί που πίναμε καφέ ο παππούς μου τη ζητούσε για να μου παίξει κάτι...

Εχω ακόμη την εικόνα του μπροστά μου, αλλά κυρίως έχω στ' αυτιά μου εκείνη την αυθόρμητη, πρωτόγονη ¨μελωδία¨, χαρακτηριστική της ζωντάνιας του παππού Διονύση...