Άρχισε το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, στο οποίο μετέχει και η χώρα μας σαν πρωταθλήτρια Ευρώπης (όσο κι΄αν το τελευταίο φαντάζει απίστευτο και εξωπραγματικό).
Με αφορμή αυτή τη "μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου" μου έρχεται στο νού η πρώτη ταινία του Vim Wenders "Ο φόβος του τερματοφύλακα τη στιγμή του πέναλτι" (1971).
Πρόκειται για μια ταινία, που βασίζεται στο ομώνυμοο μυθιστόρημα του Αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε και αφηγείται την ιστορία ενός επαγγελματία τερματοφύλακα που εγκαταλείπει την ομάδα του στη διάρκεια ενός αγώνα, ξεκινώντας την προσωπική του οδύσσεια προς άγνωστα μέρη.
Μια ταινία περιπλάνησης και μοναξιάς όπως και οι περισσότερες ταινίες του σκηνοθέτη, όπου το άτομο προσπαθεί να αυτοπροσδιοριστεί περιφερόμενο χωρίς εμφανείς στόχους και "νόημα".
Στο βιβλίο του ο Χάντκε περιγράφει (προς το τέλος) τη στιγμή που ο τερματοφύλακας είναι έτοιμος να αποκρούσει ένα χτύπημα πέναλτι.
Σκέφτεται λοιπόν ο ήρωας ότι γνωρίζοντας τη συνήθεια του επιθετικού να σουτάρει προς την αριστερή γωνία θα πρέπει να κινηθεί σ' αυτή την κατεύθυνση για να αποκρούσει...
Αν όμως ο επιθετικός - που γνωρίζει πως ο τερματοφύλακας ξέρει την προτίμησή του στην αριστερή πλευρά - αλλάξει γνώμη και σουτάρει αντίθετα, δηλ δεξιά; Τότε θα πρέπει να κινηθεί αντίθετα...
Αλλά (συνεχίζει να σκέφτεται ο τερματοφύλακας) και ο επιθετικός μπορεί να κάνει τις ίδιες σκέψεις και να στείλει τη μπάλα εκεί που συνηθίζει, αριστερά, προσβλέποντας στο γεγονός ότι ο γκολκήπερ θα κινηθεί με βάση το σενάριο της αλλαγής στη συνηθισμένη του προτίμηση..
Ετσι, με βάση αυτές τις υποθέσεις και σενάρια - που γίνονται σε ελάχιστο χρόνο - ο ήρωας περιέρχεται σε αμηχανία και αδιέξοδο.. Μένει ακίνητος στη μέση της εστίας και... ο επιθετικός σουτάρει κατ΄ευθείαν επάνω του!...
Φαντάζομαι ότι ο καθένας μας θα μπορούσε να κάνει μια προβολή των παραπάνω σκέψεων σε αντίστοιχες στιγμές που χρειάζεται να πάρουμε μια απόφαση επιλέγοντας, αυστηρά, μεταξύ δύο ενδεχομένων. Υποθέσεις, σενάρια, ακροβασίες... μπαίνοντας στη θέση του άλλου και ενεργώντας για λογαριασμό του... υπολογίζοντας, όμως τελικά, χωρίς τον ξενοδόχο...
9 σχόλια:
Ποποπο.. Λοιπον τη ταινια δε την εχω δει..και δεν ειμαι fan του ποδοσφαιρου.. :( Ξερω οτι οι περισσοτεροι αντρες ειστε πολυ κολλημενοι με τη μπαλα :)
Μου αρεσε ο συσχετισμος σου ομως.. Δυστυχως.. ναι τις πιο πολλές φορές υπολογίζουμε δίχως τον ξενοδόχο.. και βρισκομαστε προ εκπλήξεων.. Τι ειναι καλυτερο? Το να μη σχεδιάζεις τίποτα? Και να κανεις επιλογές αυθόρμητες?....
"οταν εμεις κανουμε σχεδια, ο Θεος γελαει"..
Καλή εβδομάδα!!!!
δεν ασχολούμαι καθόλου με το ποδόσφαιρο, αλλά τον Πήτερ Χάντκε τον είχα "ξεκοκαλίσει" στα νιάτα μου!
"Είμαστε όλοι αιχμάλωτοι της Ντίσνευλαντ" όπως είχε πει, φοβερή ατάκα!
μην περιμενεις δικο μου σχολιο για τα ποδοσφαιρικα , γιατι δεν ειναι στα χουγια μου .
απλα θα ηθελα να σε καλεσω να περασεις στα ΑΣΠΡΑ ΚΟΧΥΛΙΑ , οποτε εχεις λιγο χρονο.
καλο σου βραδυ fegia
@roadartist
Πράγματι το ποδόσφαιρο είναι ...ανδρική (κυρίως) ενασχόληση. Οι γυναίκες και οι διανοούμενοι συνήθως εκφράζονται απαξιωτικά (και όχι άδικα ενίοτε) για το συγκεκριμένο σπορ...
Δεν παύει, όμως, να είναι ένα μικρό (ή μεγάλο) πάθος και σαν τέτοιο δεν έχουμε την πολυτέλεια, νομίζω, να το αγνοούμε.
Οι συλλογισμοί που κάνουμε για την αντιμετώπιση μιας κατάστασης, πολλές φορές πέφτουν στο κενό...
Και ευρισκόμαστε προ εκπλήξεων και αμηχανίας...
Κάποιους μικροσχεδιασμούς μπορούμε να πραγματοποιήσουμε, αλλά από εκεί και πέρα...δεν ξέρω... αναρωτιέμαι κι εγώ.
Καλή εβδομάδα :)
@ηλιογράφος
Να ένας διανοούμενος που λέγαμε.... (πλάκα κάνω..)
Κι εγώ που ασχολούμαι με το "άθλημα", το κάνω περισσότερο μέσω προβολών προς την εφηβική ηλικία και λιγότερο γιατί αποτελεί από μόνο του τόσο ενδιαφέρον είδος θεάματος (χωρίς να λείπουν οι εξαιρέσεις βέβαια).
Τον Χάντκε τον ανακάλυψα μέσα από τις ταινίες του Βέντερς. Είναι υπέροχος!
Επ ευκαιρία μήπως ξέρεις αν εκτός από τη συγκεκριμένη ταινία και "τα φτερά του έρωτα" έχει συνεργαστεί και σε κάποια άλλη;
Μήπως στο "Λάθος κίνηση";
Καλό σου βράδυ
Είμαι μεταξύ Ολλανδίας και Ισπανίας;Λέω να παίξω την πρώτη στο στοίχημα για πρωταθλήτρια Ευρώπης.Τι λές εσύ φίλε;
Καλήμέρα!
ωχ! διαρρηγνύω το XXL ιμάτιόν μου και πάω να παίξω μπάλα μπας και χάσω λίγο λίπος!
δεν ξέρω!
οπως ειδες ο τιτλος του βιβλιου ειναι το μοτο του IC...
η ταινια δεν υπαρχει εδω...
εχω δει ορισμενες σκηνες απο ενα ντοκυμαντερ για τον Βεντερς...τελικα οδηγηθηκα να ψαχνω το βιβλιο του Χαντκε... το βρηκα σε μια επαρχιακη βιβλιοθηκη, το αγορασα μεταχειρισμενο...
η απογοητευση να εισαι αντιμετωπος με εναν απο τους καλυτερους τιτλους ever, και το βιβλιο να ειναι πολυ κατωτερο του αναμενομενου...
Να εισαι καλα!
Έχω δει την ταινία. Συγχαρητήρια για την ανάλυση. Νομίζω είσαι ΑΕΚτζης. Joint my blog. Φωτιά στη Γαυρίλα
Δημοσίευση σχολίου