18/2/09

η χα(χα)μενη δημοσιοτητα


Ήταν Αποκριές του 1980, εξεταστική περίοδος.
Επρόκειτο να εξεταστούμε προφορικά στο μάθημα της “Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής”.
Με τις κολλητές φίλες τη Νίνα και την Αννιτέλα αποφασίσαμε ότι δεν θα δώσουμε το μάθημα και καλό θα ήταν να πάμε μια εκδρομούλα τη συγκεκριμένη μέρα. 
Κατά σύμπτωση, είχε έλθει στη Θεσσαλονίκη, οδεύοντας προς Παρίσι, ο παλιός φίλος Νίκος, γνωστός και σαν Mauro… Η επίσκεψη αυτή προσέφερε στην πρόταση για εκδρομή, την ελπίδα να γίνει πραγματικότητα, δεδομένου ότι ο Mauro διέθετε ΙΧ και ήταν και ο μόνος άλλωστε που οδηγούσε. Στην ομάδα προστέθηκε η Λία και ξεκινήσαμε με προορισμό τη Χαλκιδική.
Στο δρόμο, ο οδηγός πήρε λάθος κατεύθυνση και βρεθήκαμε σε αντιδιαμετρική πορεία σε σχέση με τον προορισμό μας. Κάποιος-με πρακτικό πνεύμα- έριξε την ιδέα ότι θα μπορούσαμε να πάμε στο Μέτσοβο αντί να γυρίσουμε πίσω! Όπερ και εγένετο, ή τουλάχιστον επιχειρήσαμε κάτι τέτοιο, λογαριάζοντας, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Κι΄αυτό, γιατί στο ύψος της Κρανιάς ο δρόμος ήταν κλειστός από το χιόνι.
Στο μεταξύ είχε βραδυάσει για τα καλά. Στη μοναδική διανυκτερεύουσα ταβέρνα του χωριού είχαμε τη μοναδική ευκαιρία να θαυμάσουμε την περίφημη πανίδα της Πίνδου, μεταλλαγμένη όμως σε τραγανά λουκάνικα και αρωματικά κοψίδια. Κατά τις 9.30 το βράδυ, μπροστά στο πλανώμενο ερώτημα του “τι κάνουμε τώρα” είχα την φαεινή έμπνευση να προτείνω ως τελικό – επιτέλους – προορισμό την Κέρκυρα! Σ΄αυτές τις περιπτώσεις, οι αποφάσεις είναι αστραπιαίες και ο θρίαμβος της ομοφωνίας απόλυτος.
Ο  Mauro επιβεβαίωσε για μια ακόμη φορά ότι ήταν ικανός να ξεκινήσει για τσιγάρα και να βρεθεί “καρφί” στην Κοπεγχάγη… (το παράδειγμα δεν είναι αυθαίρετο). Ετσι, ούτε που καταλάβαμε πώς φτάσαμε στην Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κέρκυρα, την επομένη το πρωί.
Η μεθεπόμενη μέρα ήταν Κυριακή. Η τελευταία Κυριακή της Αποκριάς και η Κέρκυρα είχε την τιμητική της. Κόσμος πολύς, επισκέπτες, ντόπιοι και μερικά ΜΜΕ για να καλύψουν τις αποκριάτικες εκδηλώσεις.
Είμαστε με τον Νίκο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου για πρωινό όταν βλέπουμε να μας πλησιάζει κάποιος, γνωστός φυσιογνωμικά τύπος, που δεν μπορούσαμε όμως να ταυτοποιήσουμε...
Η ερώτηση, με ευγενική και πολύ χαρακτηριστική χροιά:
-       Έχετε έλθει για τις αποκριάτικες εκδηλώσεις;
-       Εεε, κατά κάποιο τρόπο…
-       Ωραία – και γυρίζοντας προς ένα τηλεοπτικό συνεργείο – “παιδιά ελάτε”…
    Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι επρόκειτο για τον Αλέξη Κωστάλλα, που καλούσε το συνεργείο της ΕΡΤ προκειμένου να καταθέσουμε τις εντυπώσεις μας για το Καρναβάλι, on camera.
Έντρομοι, πεταχτήκαμε πάνω αρνούμενοι με ευγένεια και όση ψυχραιμία μας επέτρεπε η σκέψη ότι θα μπορούσαν οι δικοί μας να μας “απολαύσουν” στο μεσημεριανό δελτίο, τη στιγμή που πίστευαν ότι εγώ δίνω εξετάσεις στη Θεσσαλονίκη και ο Νίκος βρίσκεται καθ’ οδόν για το Παρίσι όπου και τελείωνε τις σπουδές του.
Όλοι έχουμε το δικαίωμα στη δημοσιότητα, έστω για δεκαπέντε λεπτά (όπως έλεγε και ο Γουόρχολ). Αλλά να ανήκει σε μας και όχι στην ΕΡΤ, η πρωτοβουλία για την πραγματοποίησή της.
Καλή Τσικνοπέμπτη!...  

36 σχόλια:

anepidoti είπε...

πάει, fegia μου, πάνε τα 15΄, τόσα είπε ο άντυ, τάχασες!
;)
τί όμορφη ιστορία, γεμάτη ανατροπές και τρέλα!
αυτές είναι διαδρομές! να ξεκινάς γι' αλλού και αλλού να βρίσκεσαι!
εκεί με την πανίδα... χαχαχαχαχαααα!
καλό απόγευμα!

Olga είπε...

Σήμερα είναι η μέρα της Κέρκυρας!!Αν δεις την ανάρτηση του Π.Κ, θα καταλάβεις! Όμως τι όμορφη ανάμνηση, είναι για σένα, αυτη η ..περιπέτεια! Ευχομαι, να το.. ξανακάνεις!...

Ανώνυμος είπε...

Ο Γουόρχολ μετά το άλλαξε, έλεγε "σε 15 λεπτά όλοι θα είμαστε διάσημοι"

έζησες μια ζωή, "γεμάτη" και όμορφη, εγώ δεν έχω σχεδόν τίποτα να θυμηθώ, πέρα από κάποιες ρομαντικές στιγμές γεμάτες αφηρημένο ρομαντισμό :)

μια περίεργη χαρά νοιώθω όταν διαβάζω τις γεμάτες από καλές αναμνήσεις, αναρτήσεις σου

nikiplos είπε...

Πραγματικά πολύ όμορφη ιστορία διανθισμένη με τον αυθορμητισμό που πρέπει οπωσδήποτε να χαρακτηρίζει τα νιάτα... 15 λεπτά δημοσιότητας που δεν καταδεχτήκατε...Ας είναι την επόμενη φορά...

Σκέφτομαι κάποιες φορές αν σήμερα θα έκανα τέτοια τρέλλα.

Mariela είπε...

Πολύ με διασκέδασες πρωί πρωί!!!!
Όπως ξέρεις πολύ καλά, απολαμβάνω τις ιστορίες απεριόριστα.....
αν λάβεις δε υπ' όψιν σου ότι διαβάζω και τη ζωή μου εδώ... καταλαβαίνεις!!
Όχι, εγώ δεν συνάντησα τα media πουθενά... όμως πολύ συχνά έφευγα μέσα στη νύχτα από το Παρίσι να πάω για πρωινό στο Amsterdam ή αλλού και να γυρίσω πίσω να προλάβω το μεσημεριανό μάθημα....

Πολλά φιλάκια και Καλή Τσικνοπέμπτη!!!

Άστρια είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία fegia μου, κινηματογραφική. Κι εμείς συνταξιδευτές με τον τρόπο που την περιέγραψες!

Και αυτές οι συμπτώσεις ε;; Λες και είναι βαλτές καμμιά φορά:)

Μου θύμισες ότι οι τρελλίτσες των φοιτητικών χρόνων, οι απρογραμμάτιστες, ήταν πράγματι μοναδικές και από τις πιο όμορφες στιγμές!

Πολλά φιλιά "gone with the wind" στον Βορρά:)

Fegia είπε...

@anepidoti
Νατανε η μόνη απώλεια καλή μου...
Αλλά τι είναι 15' μπροστά στην αιωνιότητα!...

Ξέρεις... δεν είναι και το μοναδικό επεισόδιο εκείνης της περιόδου, με απρόβλεπτες ταξιδιωτικές περιπέτειες...

Όσο για την "πανίδα"...έχω κάποιες ενοχές αλλά τι να κάνουμε... καλύτερα να έχει κανείς ενοχές για πράγματα που έκανε, παρά γι αυτά που δεν έκανε...

Fegia είπε...

@Olga
Όλγα καλό μεσημέρι στην πανέμορφη πατρίδα σου (που -ειρήσθω εν παρόδω - δικαίως μας εξευτέλισε...).

Σ ευχαριστώ για την παραπομπή (είχες δίκιο), όπως και για την τόσο ελπιδοφόρα ευχή!
Μεταξύ μας, εγώ έχω όλη τη διάθεση....δεν βρίσκω όμως (πλέον) εύκολα συνταξιδιώτες...

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Ο Γουόρχολ ήταν διάσημος και (εκ του ασφαλούς) όποια μαλακία κι έλεγε αποκτούσε την αξία σοβαρού αποφθέγματος!.... (ή έτσι νόμιζε).

Νομίζω ότι αδικείς φίλε μου τον εαυτό σου, σχετικά με τις αναμνήσεις σου.
Ίσως για κάποιους λόγους έχεις μπλοκάρει κάποιες τρέλες και κάποιες περιπέτειες από το να επανεμφανισθούν σε μια (νοσταλγική) ανάκληση, σε μια σημερινή παράσταση...
Ψάξτο λίγο...αξίζει.
Σε κάθε ανάμνηση ξαναβρίσκουμε μια πτυχή της ζωής μας, που (σαν τέτοια) δεν πρέπει να υποτιμούμε και να υποβαθμίζουμε τη σπουδαιότητά της...

Χαίρομαι (και σ ευχαριστώ) που συμμετέχεις στις προσωπικές μου αναδρομές, τις οποίες ακριβώς αυτό επιθυμώ να πετύχω, δηλ να τις μοιραστώ μαζί σας.

Καλό ΣΚ φίλε

Fegia είπε...

@nikiplos
Mon cher ami!
Νομίζω ότι όλοι είμαστε έτοιμοι για κάποια τρέλα (στον ένα ή στον άλλο βαθμό), πολλώ μάλλον άνθρωποι με ευαισθησία και δημιουργική φαντασία...

Θα (ξανα)περάσω από το blog σου γιατί, εκτός από την τόσο συγκινητική τελευταία σου ανάρτηση, θέλω να σε ενημερώσω και για κάτι σχετικά με τις προσπάθειες για δημοσιότητα της υπόθεσης "Κούνεβα".

Bon week end mon ami.

Fegia είπε...

@Mariela
Φοβερή καλλιτέχνιδα...
Ήξερα ότι λόγω "συγγενούς τρέλας" θα απολάμβανες τα γραπτά μου.
Θα είχε, ωστόσο μεγάλο ενδιαφέρον να μας προσέφερες κάποιες από τις αντίστοιχες εμπειρίες σου (και όχι μόνο υπό τη μορφή σχολίου)...

Παρίσι-Αμστερνταμ αυθημερόν εεεε;
Όπως λέμε Κολιάτσου - Παγκράτι;

Fegia είπε...

@Άστρια
Καλή μου φίλη.
Το ζητούμενο είναι να μην θεωρούμε ότι αυτές οι τρελίτσες, αυτές οι πλακίτσες είναι (ήταν) προνόμιο ΜΟΝΟ των φοιτητικών χρόνων...
Έεεε;;

Πολλά φιλιά (με 8 μποφόρ).

Nikol Konstante είπε...

Γειά σου Fegia!
χαιρετώ και την παρέα σου!
εμπνευσμένος, όπως πάντα !!!

Καλή Αποκριά!!!

Olga είπε...

Kαλημέρα, fegia!Επειδή,είμαι εντελώς άσχετη απο τα ποδοσφαιρικά,
ενώ απ'οτι βλέπω εσύ είσαι..ποδοσφαιρόφιλος, μόλις ενημερώθηκα, για την νίκη της Ξάνθης, και τι ομάδα είσαι!!...Καλό σου ΣΚ...

dodo είπε...

LOL!!! Απολαυστικό!

H.Constantinos είπε...

Ωραίο σκηνικό!
Οσο γιά την Ιστορία Αρχιτεκτονικής, δεν θυμάμαι πόσες φορές είχα κοπεί... Δεν θυμάμαι...

Fegia είπε...

@nko
Γειά σου Νικολ.
Μόλις διάβασα (με καθυστέρηση) για την παρουσία σου στην Αθήνα και το κονσέρτο στο Μετς.
Να είσαι καλά και να μας ξανάρχεσαι...

Καλή Αποκριά!

Fegia είπε...

@Olga
Καλή εβδομάδα Όλγα.
Κρατάω μια επαφή με το χώρο του ποδοσφαίρου, ως ανάμνηση και συνεκτικό κρίκο με την περίοδο της εφηβείας....

Νάσαι καλά.

Fegia είπε...

@dodo
Ήταν πραγματικά απολαυστικό εκείνο το ταξίδι.
Τόσο στον πηγαιμό (που περιγράφω), όσο και στην περιπετειώδη επιστροφή...

Καλή εβδομάδα

Fegia είπε...

@H.Constantinos
Στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής έπαιρνα μεγάλο βαθμό!
Συνήθως ήταν προφορικό και κατάφερνα να τουμπάρω τον καθηγητή, τον αείμνηστο Γιώργο Λάββα.
Να σκεφτείς ότι και η διπλωματική μου ήταν πάνω στην Ιστορία της Αρχιτεκτονικής (προτάσεις αναβιωσης ιστορικού -εγκαταλελειμένου-οικισμού).

Αξέχαστες εποχές..

Roadartist είπε...

Ώστε τούμπαρες τον καθηγητή ε??? :)
Πολύ όμορφη η μουσική που έβαλες στο blog.. :) επιτέλους .. καλό απόγευμα να έχεις fegia μου :)

Ανώνυμος είπε...

Nα ξερες τι μου θύμισες!
Γνωστός μου, αμέριμνα κοιτούσε τηλεόραση αργά το βράδυ και σταμάτησε σ ένα περιφερειακό κανάλι που μετέδιδε αποκριάτικο γλέντι σε μπουζουξίδικο (μαγνητοσκοπημένο). Ενώ λοιπόν χάζευε μισονυσταγμένος, διαπίστωσε ότι επάνω σ ένα τραπέζι χόρευε η γυναίκα του και από κάτω "γνωστός" κύριος της οικογένειας την έρανε με άνθη....
Έτσι χώρισε απ΄τη γυναίκα του...
για τα 15΄ δημοσιότητας!

Fegia είπε...

@Roadartist
Καλή μου φίλη.
Με δέκα μέρες (αναγκαστικό) κρεβάτωμα στο σπίτι, όχι μόνο μουσική αλλά και ολόκληρο μονόπρακτο ανεβάζεις...

Φιλάκια

Fegia είπε...

@Lygdamus
Καλώς ήλθες στα μέρη μας.
Είδες τι κάνει η δημοσιότητα...
Τώρα που το σκέφτομαι..δεν ήσαν και λίγες οι φορές που είδα, ανύποπτος, τη φάτσα μου (σε δεύτερο πλάνο) να εμφανιζεται σε κάποια "reportages" τοπικών καναλιών, σε δελτία εδήσεων...
Άκουσα και σχόλια μάλιστα από φίλους τις επόμενες μέρες...

Καλό μήνα.
:)

roadartist είπε...

@ Fegia : Ωχ Fegia μου.. Περαστικά.. ολόθερμα σου στέλνω.. Να είσαι καλά και να προσέχεις..

Άστρια είπε...

Ήρθα να σου γράψω ότι λιγάκι χα(αα)θηκες αλλά είδα ότι ήσουν κρεβατωμένος και σου εύχομαι πολλά πολλά πολλά περαστικά!!!
(υπήρξε και μία νίκη ε;)
Να είσαι καλά fegia μου, καλό μήνα !!

Mariela είπε...

Κι εγώ μόλις μπήκα να σε ρωτήσω που είσαι χαμένος.... και φυσικά να σχολιάσω το τραγούδι που μου θυμίζει τόσα.....
Περαστικά Φεγκιάκι... να γίνεις γρήγορα καλά...
άντε, σε χάσαμε και μας έλειψες!!!

Fegia είπε...

@Άστρια
Άστρια μου είναι αλήθεια ότι ταλαιπωρήθηκα αρκετά αλλά επανακάμπτω σιγά σιγά...
Καλό μήνα και σε σένα.
Φιλιά από το Βορρά!

Fegia είπε...

@roadartist
Σ ευχαριστώ καλή μου φίλη.
Αρχίζω να συνέρχομαι, ώστε να ξαναπιάσουμε τους παλιούς ρυθμούς...
Πολλά φιλιά

Fegia είπε...

@Mariela
Μαριέλα μου!
Μεθόδευσα την ασθένεια, ώστε να διαπιστώσετε το πολύτιμο της παρουσίας μου!....
(Δεν πιστεύω να τα πήρες στα σοβαρά αυτά που γράφω....είναι παρενέργειες των αντιβιοτικών).
:)))

Dream_Rider είπε...

Για εμένα, το καλύτερο μέρος αυτής της ιστορίας ήταν η αποφασιστικότητά σας να μην σας χαλάσει τίποτε τη βόλτα σας. Αυτός ο αυθορμιτισμός και η ανεμελειά...

fractal είπε...

Με έκανες να αναπολύσω τα χρόνια της φοιτητικής ζωής.. Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας.

e-mego είπε...

Μοναδικές στιγμές ανείπωτης ανοιχτότητας. Φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν τα μόνα μπερδέματα που είχατε...

Fegia είπε...

@Dream - Rider
Καλώς ήλθες φίλε.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, οτι αν μένει κάτι από την ιστορία αυτή είναι η πάσει θυσία ικανοποίηση της επιθυμίας μας να κάνουμε αυτό που θέλαμε, παρά τα όποια εμπόδια...

Κάτι που σήμερα είναι πολύ δύσκολο...

Fegia είπε...

@fractal
Κάπου καπου χρειάζονται τέτοιες αναπολήσεις.
Βέβαια, εγώ το παρακάνω λίγο...
:)

Fegia είπε...

@e-mego
Εκείνο που είχε σημασία φίλε μου είναι ότι τα περισσότερα εμπόδια μπορουσαμε και τα ξεπερνούσαμε....τότε.

Σήμερα όμως;