7/10/08

εις υγειαν της αλητειας


Η Κυριακή ήταν αφιερωμένη στην “αλητεία”.
Απαλλαγμένοι από σπουδαστικές υποχρεώσεις, καταστρώναμε τις κινήσεις μας για μικροεξορμήσεις με πολλαπλούς στόχους…
Συνήθως, δεν καταφέρναμε τίποτε αξιόλογο και περιοριζόμαστε σε πρακτικές εγγυημένης απόλαυσης. 
Μια τέτοια, ιδιαίτερα προσφιλής, ήταν το κυνήγι του φιλμ νουάρ.

Με τον Δημήτρη, σχεδιάζαμε από το πρωί το πρόγραμμα των προβολών που θα παρακολουθούσαμε.
Ο σχεδιασμός ξεκινούσε με τον πρωινό καφέ. Επειδή όταν λέμε “πρωινό” εννοούμε γύρω στις 12 το μεσημέρι, μετά από λίγο, ακολουθούσε και ένα ελαφρύ γεύμα, που όταν ο καιρός το επέτρεπε μετατρεπόταν σε πικ νικ στο πάρκο Montsouris.
Απαραίτητο συνοδευτικό ένα μπουκάλι κόκκινο Beaujaulais που έφερνε ο φίλος μου, και η συνέχεια επί της οθόνης…
Ο Δημήτρης, σαν φοιτητής  ήταν μέλος της συντακτικής ομάδας της “ΟΘΟΝΗΣ’, ενός από τα λίγα έντυπα με τεκμηριωμένη άποψη για τον κινηματογράφο στη δεκαετία του ’70, με κυκλοφορία και εκτός Θεσσαλονίκης.
Ο ίδιος, αποτελούσε κινητή βιβλιοθήκη σε ότι αφορά την έβδομη τέχνη.
Και όχι μόνο!

Έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του χημικού μηχανικού στη Θεσσαλονίκη, παρακολουθούσε, προσχηματικά, μεταπτυχιακά μαθήματα, στο Παρίσι..
Λέω προσχηματικά, γιατί στην πραγματικότητα τα ενδιαφέροντά του είχαν απογειωθεί σε άλλες σφαίρες και η μόνη ανάλυση που τον απασχολούσε, ήταν αυτή που οφείλουμε (κάποτε) όλοι μας, στον εαυτό μας.

Ο Δημήτρης βυθίστηκε στο πεδίο της Φιλοσοφίας και της Ψυχανάλυσης, ψάχνοντας την “αλήθεια”.
Μια αναζήτηση, που τον έφερε αντιμέτωπο με πολλά βασανιστικά ερωτήματα (αινίγματα επιθυμίας) αλλά και του πρόσφερε την απόλαυση της δραματικής αποκάλυψης.
Αυτής, που ο ίδιος, ως μεσάζων του Freud και – κυρίως – του Lacan επαναλάμβανε ακούραστα:
“Η επιθυμία, είναι επιθυμία του Άλλου.
Η επιθυμία ορθώνεται σαν φράγμα μπροστά στην απόλαυση.
Ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από το αδιάκοπο κυνηγητό, μέσα στη ζωή του, να προσδιοριστεί σαν διαφορά από τον Άλλο”.

Οι σπουδές του στη Φιλοσοφία και την Ψυχανάλυση, στέφθηκαν με επιτυχία. Ως αναγνώριση της ευφυίας και της ερευνητικής του οξυδέρκειας υπήρξε η αναγόρευσή του σε καθηγητή, στο Πανεπιστήμιο και το εργαστήριο, που δίδαξε ο ίδιος ο Λακάν.

Με τον Δημήτρη, χαθήκαμε για περισσότερα από είκοσι χρόνια!
Τελευταίο ίχνος από την πληθωρική παρουσία του, υπήρξε ένα βιβλίο του, με ιδιόχειρη αφιέρωση, που μου έστειλε από το Παρίσι.
Τον αναζήτησα κατ’ επανάληψη.
Απευθύνθηκα στη Σχολή του, σε διάφορες Ψυχαναλυτικές Εταιρείες, σε Επιστημονικές Ενώσεις…..πουθενά.
Βρήκα τη διέυθυνσή του στο Παρίσι, έστειλα μια επιστολή σαν ναυαγός…αλλά μου επεστράφη. Μέχρι και το σπίτι του από το Google Earth εντόπισα, χωρίς να καταφέρω να έχω κάποιο σημάδι της ύπαρξής του.
Σαν να είχε εξαφανίσει επιμελώς τα ίχνη του από παντού…

Επειδή, όμως, το “γράμμα φθάνει πάντα στον προορισμό του”, το δικό μου έμελλε να συνταχθεί (και να δρομολογηθεί δεόντως) μέσα από ένα τυχαίο σερφάρισμα στα πεδία της ελληνικής ψυχαναλυτικής έντυπης παραγωγής.
Εκεί βρέθηκα, επιτέλους, αντιμέτωπος με την Αλήθεια!

Ορθότερα, την “αληthεια”.

Πρόκειται για ένα περιοδικό με θεματικό ορίζοντα από το χώρο της Ψυχανάλυσης, της Φιλοσοφίας και της Τέχνης, που διευθύνει ο φίλος μου.

Για λόγους, ανεξάρτητους από τη θέλησή μου, δεν θα μπορέσω να παραβρεθώ το Σάββατο στην ομιλία του.
Αντ΄αυτού, θα πιώ μερικά ποτήρια κόκκινο κρασί εις υγείαν της αιώνιας Αλητείας, που φέρνει τους φίλους πιο κοντά. 

23 σχόλια:

Fegia είπε...

Βλέποντας το σκίτσο (από εκείνη την εποχή) που διάλεξα σαν συνοδευτικό της ανάρτησης, παρατηρώ ότι υπάρχει κρασί, αλλά δεν υπάρχει ποτήρι!
Μάλλον θα πιω από το μπουκάλι.
Όπως αρμόζει άλλωστε στη συγκεκριμένη περίσταση...

Roadartist είπε...

Πολλές σκέψεις μου δημιούργησε το ποστ σου..Αλλά δε θα σου αφήσω σεντόνι αυτή τη φορά ;)

Αυτές τις στιγμές που περιγράφεις απο τις φοιτητικές μέρες στο Παρίσι..περίπου σε τι ηλικία αναφέρεσαι;..

Χαίρομαι που τελικά ο φίλος σου βρήκε το δρόμο του..και που ζει όπως (φαντάζομαι) ήθελε..κάνοντας αυτό που πραγματικά του αρέσει.
Ένα ποτηράκι θα το πιω κ εγώ απόψε στην φιλία κ στις όμορφες αναμνήσεις σου..
Καλό βράδυ fegia.

Άστρια είπε...

Ωραία η ομοιότητα στη μορφή της λέξης του τίτλου και του περιοδικού; (αλητεία - αλήθεια - αληtheia )- συμπτωματική;

Καλό και το σκίτσο, Παριζιάνικο.

Θέλει δύναμη να παίρνει κάποιος αποφάσεις που ανατρέπουν όλα τα προηγούμενα ακολουθώντας αυτό που πραγματικά θέλει.
(Πάντως τα links στα οποία πήγα και διάβασα λίγο, ήταν πολύ δύσκολα.)

Εις υγείαν των ωραίων φοιτητικών χρόνων, πυρήνα των ελεύθερων αναζητήσεων (το κρασί θα είναι όπως το φοιτητικό, κόκκινο Beaujaulais?)

Καλό βράδυ:)

Maria Mikro Analogo είπε...

Θα ήθελα κάποτε ένας φίλος να μιλήσει και για μένα έτσι, με την ίδια ζεστή διάθεση και αγάπη. :)
Φιλιά πολλά!

nikiplos είπε...

καλημέρα...

πολύ ενδιαφέρον... δεν γνωρίζω βέβαια ούτε τον ίδιο, αλλά και ο ιστότοπος έχει ενδιαφέρον... fegia σε ευχαριστούμε...

όσο για το "ποντικόβουνο" το επισκέπτομαι αρκετά συχνά και μου αρέσει ιδιαίτερα με βροχή...

Τα φιλια μου από το βροχερό Παρίσι...


ένα ποτηράκι brouille εις υγείαν και των δύο σας...

H.Constantinos είπε...

Μου έχει συμβεί κι εμένα να μάθω ιντερνετικώς τί κάνει κόσμος που τον έχω χάσει γιά χρόνια...
Αρκεί λίγο googling γιά κάποιους.
Δυστυχώς όμως δεν είναι όλος ο κόσμος παρών στο διαδίκτυο.
Πάντως μου αρέσει το πόσο έχει μικρύνει τον κόσμο το internet...

Πολύ μου άρεσε το σκίτσο, το στυλ, το χρώμα, η ατμόσφαιρα.

Μήπως θα έπρεπε να αποκτήσει περισσότερη εικόνα το blog??

Ανώνυμος είπε...

όλες σου οι αναρτήσεις κρύβουν μια γλυκιά νοσταλγία, πως τα καταφέρνεις;



στην πρόσκληση απλά κάνεις κλικ στο continue as guest και δε βάζεις κωδικό

fractal είπε...

Fegia. Τι όμορφη η ιστορία σας. Ιστορία φιλίας και αγάπης. Όταν θα ανταμώσετε πάλι μίλησέ μας για την συνάντησή σας. Οι όμορφες στιγμές της ζωής.

Mariela είπε...

Τα σκίτσα σου μου αρέσουν πάααααρα πολύ!
Όσο για την ιστορία σου... κάθε φορά που αναφέρεσαι στο Παρίσι, μου φαίνεται δύσκολο να μην έχουμε συναντηθεί...

ξανθίππη είπε...

Καλημέρα, γλυκέ Fegia...
Από την περασμένη ήδη εβδομάδα σκέφτομαι αυτό που μου έγραψες και που αναφέρεις κι εδώ ότι το "γράμμα φθάνει πάντα στον προορισμό του". Τώρα έβαλες και νέους προβληματισμούς...
Ίσως αυτό με το γράμμα να έχει να κάνει και με την μεγάλη ή όχι επιθυμία μας να έρθουμε σε επαφή με τον άλλο. Κάτι σαν και αυτό που λένε πως αν θέλεις κάτι πολύ γη κι ουρανός θα συνομοτήσουν για να το καταφέρεις. Όπως και με το δικό σου φίλο.
Αναζητώντας την "αλήθεια", λοιπόν σε μονοπάτια του νου, να σε καλημερίσω και να σου στειλώ γλυκό φιλί...

Fegia είπε...

@roadartist
Καλή μου φίλη, πολύ γέλασα με την έκφραση ¨δε θα σου αφήσω σεντόνι αυτή τη φορά"...δεν την γνώριζα.
Έχει μεγάλη σημασία τελικά, να κάνουμε αυτό που πραγματικά θέλουμε περισσότερο και όχι αυτό στο οποίο έτυχε να βρεθούμε από μια σειρά εξωγενείς παράγοντες.

Στην υγειά μας με ένα (ή και περισσότερα) ποτηράκι κρασί.

Πολλά φιλάκια.

Fegia είπε...

@άστρια
Χρειάζεται πραγματική δύναμη για να επιτύχεις αυτό που θέλεις, αλλά την βρίσκεις από την ένταση της επιθυμίας, νομίζω.
Στα links που παρέπεμψα, πράγματι δεν ήσαν και τα καταλληλότερα αλλά τα μοναδικά διαθέσιμα.
Ο λόγος είναι όχι απλά δύσκολος αλλά σχεδόν ακατανόητος.
Πρέπει να είναι κανείς εξοικειωμένος. Ωστόσο για τους ῾πιστούς῾του είδους, είναι ενδεικτικός και οπωσδήποτε απαιτεί μια σχετική ῾προϋπηρεσία῾στη σχετική βιβλιογραφία, αν και πολλές φορές ούτε αυτό αρκεί.
Άσε, είναι μεγάλη κουβέντα...
Πάντως δεν είναι εφετζίδικος, έστω κι αν κατἀρχήν φαίνεται ότι αυτή είναι η πρόθεση.

Όσο για το κρασί, ίσως τώρα πλέον πιούμε κάτι λιγότερο πιο καλό από beaujaulais...
Καλό Σ.Κ. :)))

Fegia είπε...

@μαρία
Πού ξέρεις μπορεί και να έχει συμβεί και απλώς να το αγνοείς...
Φιλιά πολλά για χρούμενο Σ.Κ.

Fegia είπε...

@nikiplos
Γειά σου φίλε Παριζιάνε.
Θα πιω κι εγώ ένα "entre-deux-mers" στην υγειά σου! Θα προτιμούσα μάλιστα να το πίναμε παρέα στο῾ποντικοβουνό῾μεθαύριο Κυριακή...

Καλό Σ.Κ. φίλε μου

Fegia είπε...

@h.constantinos
Τελικά φίλε μου, το διαδίκτυο είναι ( ή μπορεί να είναι) ένας ανεκτίμητος τόπος για ουσιαστική επικοινωνία με πολλές και εντυπωσιακές δυνατότητες, σε πείσμα των επικριτών του.

Ευχαριστώ για τα σχόλια σου...και εγώ θα προτιμούσα μια άλλη μορφή στην εικόνα του blog αλλά όντας άσχετος με τον τεχνικό τρόπο που μπορώ να το επιτύχω, περιορίζομαι στη χρήση του πρωτοτύπου του google.
Επίσης θα με ενδιέφερε πολύ να προσθέσω μουσική από το itunes μου (και όχι από τις διαθέσιμες βάσεις δεδομένων) αλλά ούτε αυτό γνωρίζω πώς θα το κάνω.
Κάθε βοήθεια δεκτή στο ῾ teopap21@gmail.com"

Καλό, δημιουργικό Σ.Κ.

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Η απάντηση είναι απλή φίλε μου: Μεγαλώνοντας!

Όσο για την πρόσκληση, δεν μου βγαίνει παράθυρο με 'continue as guest' και γενικά βρίσκομαι σε αδιἔξοδο. Σήμερα προσπάθησα πάλι αλλάζοντας τις ρυθμίσεις... με εμφανίζει σαν χρήστη teopap21 και δεν μου επιτρέπει στη συνέχεια να μπω, ζητώντας μου πρόσκληση.
Θα συμβουλευτώ κάποιον φίλο και ελπίζω να τα καταφέρω. γιατί μου λείπουν πολύ οι αναρτήσεις σου...

Καλό Σ.Κ. φίλε

Fegia είπε...

@fractal
Αγαπητέ μου fractal, χαίρομαι ιδιαίτερα για την επίσκεψή σου. Όταν ανταμώσω με τον φίλο μου θα σας μεταφέρω -ελπίζω-το κλίμα...
Να είσαι καλά όπου και να βρίσκεσαι.

Fegia είπε...

@mariela
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Έχει ιδιαίτερη σημασία όταν προέρχεται από εικαστικό καλλιτέχνη της δικής σου ποιότητας, καλή μου.

Εδώ που τα λέμε δεν αποκλείεται και να έχουμε συναντηθεί..Αν συνεχίσω τις εκμυστηρεύσεις από εκείνη την εποχή, ίσως να αναγνωρίσεις κοινά βιώματα...
Πλάκα (και ενδιαφέρον) θα έχει!
Καλό Σ.Κ.
:))

Ανώνυμος είπε...

Fegia καλημέρα,

εξαιρετική διήγηση! Ευχαριστώ και για το ενδιαφέρον άρθρο του φίλου σου και να φροντίζεις να πηγαίνεις στις ομιλίες του! Μόνο έτσι θα ευχαριστηθείς κρασί από μπουκάλι!

Fegia είπε...

@ξανθίππη
Γλυκειά μου Ξανθίππη.
Αν κάτι αξίζει, ίσως, από όλη αυτή την ιστορία είναι η προσπάθεια να επιδώσεις το γράμμα.
Υπάρχει, βέβαια και το ενδεχόμενο ό άλλος να μην θελήσει να το παραλάβει.
Ας είμαστε αισιόδοξοι παντως, μια και αρχίζει μια καινούργια εβδομάδα, για την οποία σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, καλή μου.

Fegia είπε...

@αλέκα
Καλή εβδομάδα Αλέκα μου.
Κρασί από μπουκάλι έχω πολύ καιρό να γευτώ και μάλλον ήγγικεν η ώρα.
Πολλά φιλιά.

H.Constantinos είπε...

Λέγοντας "περισσότερη εικόνα", εννοούσα περισσότερα σκίτσα στις αναρτήσεις!

Και η γνώμη μου είναι να μη πειράξεις το layout με τίποτα, μιά και βλέπουμε συχνά διάφορα προβλήματα να δημιουργούνται όταν αρχίζει να πειράζει κανείς τον κώδικα, και μετά τρεχαγύρευε! Αλλωστε, το απλό είναι πάντα απλό, και πάντα ωραίο.
Αρχικά κι εγώ σκεφτόμουν να αλλάξω το layout, αλλά βλέποντας διάφορα εγκατέλειψα κάθε σκέψη...
Οσο γιά gadgets και μουσικές κλπ, μόνο εργοστασιακά. Του blogger δηλαδή. Διάφορα blogs που τα κλείνει το google, γι'αυτό τα κλείνει. Εχεις προσέξει κάτι popups που ανοίγουν σε κάποια blogs...?

Fegia είπε...

@h.constantinos
Σ' ευχαριστώ πολύ και για το ενδιαφέρον σου και για τις συμβουλές σου, που τελικά θα τις ακολουθήσω.
Για τη μουσική θα με ενδιέφερε, γιατί μερικές φορές μια ηχητική επένδυση (που δεν υπονομεύει τη λιτότητα στην έκφραση) είναι επιθυμητή.
Θα δούμε...
Καλό μεσημέρι