8/3/10

αρωμα γυναικας


Από την εποχή των πρωτοπλάστων (αν δεχτούμε την ύπαρξη του συγκεκριμένου ζεύγους, σαν υπόθεση εργασίας) η συμβίωση των δύο φύλων χαρακτηρίζεται από ένα αμοιβαίο ετεροκαθορισμό, που συνήθως λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες και για τα δύο μέρη. H πορεία των δύο φύλων μέσα στην ιστορία, είναι σημαδεμένη από την προσπάθεια να αυτοπροσδιοριστούν δραπετεύοντας (για λίγο) από το βασανιστικό καθεστώς της αλληλεξάρτησης και της αγωνιώδους ανάγκης για συνύπαρξη. Η παγκόσμια λογοτεχνία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων, η καθημερινή εμπειρία τροφοδοτεί διαρκώς (και προκλητικά) τα μέσα ενημέρωσης, και το ντιβάνι των ψυχαναλυτών διατηρεί μια μόνιμη υγρασία από το θρήνο χιλιάδων απελπισμένων που προσπάθησαν επί ματαίω...

Αν, ωστόσο, η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση είναι ζωτικής σημασίας, άλλο τόσο είναι αδιανόητη (για τους πολλούς) η προοπτική της μοναχικής πορείας, πέρα και έξω από τη σχέση με το άλλο φύλο.
Ο άνθρωπος φαίνεται ότι πορεύεται κατά ζεύγη. Συνειδητά ή ασυνείδητα, βραχυχρόνια ή ισοβίως, υπό καθεστώς νομιμότητας ή παρανομίας, αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά του είναι η αναζήτηση και η πραγμάτωση μιας σχέσης με το άλλο φύλο. Σ’ αυτή την αναζήτηση, το πάθος, συνήθως, αποτελεί το εφαλτήριο.
Το πάθος που “ζει με την καρδιά, και μόνο η καρδιά έχει σχέση με τη ζωή και τον κίνδυνό της. Όχι η νομοθετημένη από τις απαγορεύσεις νοημοσύνη”.
Το πάθος αποτελεί την υποχρεωτική θητεία του ανθρώπου στον πόνο. Την πλέον λαμπρή παρουσία του, το πάθος, την πραγματοποιεί μέσω του έρωτα. Και όπως σημειώνει ο Κωστής Παπαγιώργης “υπάρχουν δύο τρόποι να ζεις τον έρωτα. Οι λίγοι έχουν ξεχωριστή μοίρα (γιατί ξέρουν να καταστρέφονται). Οι πολλοί βουλιάζουν στην ομοιότητα (σαν μυστικό που κοινολογείται για να ξεθυμάνει)".
Mε όποιον τρόπο κι αν βιώσουμε τον έρωτα, προαπαιτούμενη είναι η ύπαρξη ενός αντικειμένου της ερωτικής μας επιθυμίας.

Μιλώντας από την πλευρά των ανδρών, αυτό το ερωτικό αντικείμενο του πόθου, ακούει στο όνομα γυναίκα.

Σ’ αυτό το προνομιούχο πλάσμα, που, κατά τον Lacan, είναι βυθισμένο στην απόλαυση (έναντι του άνδρα που είναι καταδικασμένος να επιθυμεί).
Σ’ αυτή την προικισμένη από τη φύση με το προνόμιο της αθανασίας (μέσω της τεκνοποίησης) παρουσία.
Στην μητέρα, την σύζυγο, την κόρη, την αδελφή, την φίλη, την ερωμένη....
Στην γυναίκα, όπου γης...
Σ’ αυτήν, αφιερώνεται η σημερινή ανάρτηση (με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας προς τιμήν της).

Και, βέβαια, ιδιαιτέρως, στις κυρίες της παρέας μας...

11 σχόλια:

Fegia είπε...

Επέλεξα το συγκεκριμένο φωτογραφικό θέμα, όχι μόνο διότι το εικονιζόμενο πρόσωπο ενσαρκώνει (ιστορικά) τη γυναικεία ομορφιά. Όχι μόνο διότι το συγκεκριμένο άγαλμα αποτελεί σημαντικό προϊόν του αρχαίου πολιτισμού μας αλλά- κυρίως- διότι, τελευταία, κάποιο τευτονικό περιοδικό "FUCKUS" (ή κάπως έτσι...), προσέβαλε βάναυσα τη γυναικεία ομορφιά, στην προσπάθειά του να προσβάλει την ιστορία του τόπου μας.

Βάσσια είπε...

Σ' ευχαριστούμε :-)

Δεν ξέρω αν η φύση δημιούργησε κάτι ομορφότερο, πιο ατελές και πιο παθιασμένο από τον άνθρωπο.
Και το ολοκλήρωσε με τη γυναίκα!

Καλή σου εβδομάδα
:-)

olga είπε...

Σ'ευχαριστούμε fegia για τα γεμάτα χάδια λόγια σου. Αν και ο φεμινισμός δεν είναι καθόλου της μόδας στις μέρες μας ως φαίνεται, ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι που βλέπουν τα πράγματα σαν και σένα και μας αφήνουν ένα παράθυρο στον ήλιο...
Χρόνια μας πολλά λοιπόν και του χρόνου!!

logia είπε...

ο ύμνος στη ζωή
ο ύμνος στον άνθρωπο
ο ύμνος στη γυναίκα
από τον διανοούμενο της παρέας!
ευχαριστούμε!!!

roadartist είπε...

Nα είσαι καλά fegia μου.. Αναρωτιέμαι πόσοι άντρες εκεί έξω, θα μπορούσανε να σκεφτούν (γιατί και για να τα γράψουνε.. μάλλον ακόμη πιο δύσκολο) όλα όσα αισθάνεσαι εσύ!
Καλή εβδομάδα..

Άστρια είπε...

fegia μου, μέσα από λίγα λόγια,
μίλησες υπέροχα από την πλευρά των ανδρών!..
και παράλληλα, υπέροχα περιέγραψες το πώς ακριβώς είμαστε!


Τιμητική μοναδική αφιέρωση! Ένα πολύ Μεγάλο Ευχαριστώ!

Πολλά φιλιά από ένα βροχερό Νότο:)

Ανώνυμος είπε...

Πληροφοριακά:
Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε 2 χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη Αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Θέλω μια φουσκωτή Καρυάτιδα.

fractal είπε...

Αν και με ασυγχώρητη καθυστέρηση θα ήθελα και εγώ να να πω κάτι για την συύπαρξη των δύο φύλων αλλά φοβάμαι μην προδόσω το φύλο μου.
Φέγγια οι σημειώσεις σου πάντα φωτεινές.

Ανώνυμος είπε...

Πέρασαν είκοσι μέρες κιόλας, όλα καλά;

Fegia είπε...

Αγαπητοί μου φίλοι.
Σας απαντώ ομαδικά, διότι μετά από τόσο μεγάλο διάστημα αποχής (μου) από την παρέα, κάθε αναφορά σε συγκεκριμένο σχόλιο έχει χάσει τόσο την επικαιρότητα, όσο και την ουσία που (πρέπει) να διέπει μια φιλική (τουλάχιστον) αλληλογραφία.
Οι παραπάνω διαπιστώσεις δεν υποβαθμίζουν ούτε κατ΄ελάχιστον την ειλικρινή και δοκιμασμένη (ελπίζω) φιλική σχέση μας. Το αντίθετο, οφείλω να τις καταθέσω για να είμαι ειλικρινής εκτός από απολογητικός.
Λόγοι πέρα από τη θέλησή μου, με οδήγησαν σε αυτή την προσωρινή "απουσία".

Σας εύχομαι ολόψυχα καλή Ανάσταση κάθε (χαμένης) προσδοκίας σας.

logia είπε...

καλό Πάσχα Fegia μου!!!
όλα καλά ευχομαι για σένα και τους δικούς σου ανρώπους
μα και για όλους μας