αρωμα γυναικας

Από την εποχή των πρωτοπλάστων (αν δεχτούμε την ύπαρξη του συγκεκριμένου ζεύγους, σαν υπόθεση εργασίας) η συμβίωση των δύο φύλων χαρακτηρίζεται από ένα αμοιβαίο ετεροκαθορισμό, που συνήθως λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις με απρόβλεπτες συνέπειες και για τα δύο μέρη. H πορεία των δύο φύλων μέσα στην ιστορία, είναι σημαδεμένη από την προσπάθεια να αυτοπροσδιοριστούν δραπετεύοντας (για λίγο) από το βασανιστικό καθεστώς της αλληλεξάρτησης και της αγωνιώδους ανάγκης για συνύπαρξη. Η παγκόσμια λογοτεχνία βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων, η καθημερινή εμπειρία τροφοδοτεί διαρκώς (και προκλητικά) τα μέσα ενημέρωσης, και το ντιβάνι των ψυχαναλυτών διατηρεί μια μόνιμη υγρασία από το θρήνο χιλιάδων απελπισμένων που προσπάθησαν επί ματαίω...

Αν, ωστόσο, η ανάγκη για αυτοπραγμάτωση είναι ζωτικής σημασίας, άλλο τόσο είναι αδιανόητη (για τους πολλούς) η προοπτική της μοναχικής πορείας, πέρα και έξω από τη σχέση με το άλλο φύλο.

Ο άνθρωπος φαίνεται ότι πορεύεται κατά ζεύγη. Συνειδητά ή ασυνείδητα, βραχυχρόνια ή ισοβίως, υπό καθεστώς νομιμότητας ή παρανομίας, αυτό που καθορίζει τη συμπεριφορά του είναι η αναζήτηση και η πραγμάτωση μιας σχέσης με το άλλο φύλο. Σ’ αυτή την αναζήτηση, το πάθος, συνήθως, αποτελεί το εφαλτήριο.

Το πάθος που “ζει με την καρδιά, και μόνο η καρδιά έχει σχέση με τη ζωή και τον κίνδυνό της. Όχι η νομοθετημένη από τις απαγορεύσεις νοημοσύνη”.

Το πάθος αποτελεί την υποχρεωτική θητεία του ανθρώπου στον πόνο. Την πλέον λαμπρή παρουσία του, το πάθος, την πραγματοποιεί μέσω του έρωτα. Και όπως σημειώνει ο Κωστής Παπαγιώργης “υπάρχουν δύο τρόποι να ζεις τον έρωτα. Οι λίγοι έχουν ξεχωριστή μοίρα (γιατί ξέρουν να καταστρέφονται). Οι πολλοί βουλιάζουν στην ομοιότητα (σαν μυστικό που κοινολογείται για να ξεθυμάνει)".

Mε όποιον τρόπο κι αν βιώσουμε τον έρωτα, προαπαιτούμενη είναι η ύπαρξη ενός αντικειμένου της ερωτικής μας επιθυμίας.

Μιλώντας από την πλευρά των ανδρών, αυτό το ερωτικό αντικείμενο του πόθου, ακούει στο όνομα γυναίκα.

Σ’ αυτό το προνομιούχο πλάσμα, που, κατά τον Lacan, είναι βυθισμένο στην απόλαυση (έναντι του άνδρα που είναι καταδικασμένος να επιθυμεί).

Σ’ αυτή την προικισμένη από τη φύση με το προνόμιο της αθανασίας (μέσω της τεκνοποίησης) παρουσία.

Στην μητέρα, την σύζυγο, την κόρη, την αδελφή, την φίλη, την ερωμένη....

Στην γυναίκα, όπου γης...

Σ’ αυτήν, αφιερώνεται η σημερινή ανάρτηση (με την ευκαιρία της παγκόσμιας ημέρας προς τιμήν της).

Και, βέβαια, ιδιαιτέρως, στις κυρίες της παρέας μας...