6/2/10




Το κοινό χαρακτηριστικό των επετείων είναι η απουσία ουσιαστικού λόγου ύπαρξής τους. Η επέτειος εδράζεται μεν στην ανάκληση και επαναφορά κάποιου γεγονότος στοχεύει όμως στη δημοσιοποίηση του σ’ ένα κοινό έξω και πέρα από τον ιδιωτικό χώρο του υποκειμένου. Είναι, κατά συνέπεια, (ακριβώς λόγω του δημόσιου χαρακτήρα της) ασύμβατη με το θεμελιώδες χαρακτηριστικό κάθε ανάμνησης, που συγκεκριμενοποιείται και μετουσιώνεται στο πεδίο της απόλυτης ιδωτικότητας.
Όλοι ξέρουμε ότι με την ανάκληση δεν επαναφέρουμε το παρελθόν του κόσμου, το παρελθόν των ανθρώπων γύρω μας, αλλά μόνο το δικό μας παρελθόν. Εφόσον κάθε παρελθόν είναι διαρρεύσαν παρόν, αυτό που επανέρχεται μόνο δικό μας παρόν μπορεί να είναι.
Το παρόν, όμως, μόνο ως διφυής δυναμισμός βιώνεται και ποτέ ως ενότητα. Είναι το σημείο τριβής παρελθόντος-μέλλοντος.
Ο άνθρωπος επινόησε την «επέτειο» για να γεφυρώσει προληπτικά το κενό που μπορεί να προκύψει από την προδοσία της μνήμης. Ορθότερα, από την λιποταξία της ανάμνησης, αφού η μνήμη μεν γράφει αλλά η ανάμνηση διαβάζει τα γεγραμμένα.
Ποιό είναι όμως αυτό το κενό; Είναι η λύση της συνέχειας στην τριμερή διαδοχικότητα του χρόνου, εκεί, όπου το μέλλον αναμένεται χωρίς να υφίσταται, το παρόν είναι και ταυτόχρονα δεν είναι, το δε παρελθόν αποτελεί «ένα κοιμήτηριο από διαφυγόντα και ανεπίστροφα παρόντα».
Η επέτειος λειτουργεί προσχηματικά και εν μέρει εκβιαστικά προς την κατεύθυνση της αποδοχής και εξιδανίκευσης του γεγονότος, αφού είναι γνωστή η ωραιοποιητική δύναμη του χρόνου, μια δύναμη που συνυπάρχει με το ερώτημα αν θυμόμαστε όντως το ίδιο το γεγονός ή το πάθος που το προκάλεσε.
Αν θέλαμε να αποδώσουμε σχηματικά τον τρόπο με τον οποίο η κάθε επέτειος διεκδικεί την (περιοδική) της παρουσία, θα καταλήγαμε στο τρίπτυχο: Η επέτειος αναζητά συνενοχή. Εκλιπαρεί συμμετοχή. Αγωνιά για αμοιβαιότητα.
Αυτές τις σκέψεις έκανα, συμπληρώνοντας σήμερα 2 χρόνια στη "μπλογκόσφαιρα"....
Σημ.: Η σύνθεση που συνοδεύει την ανάρτηση αφιερώνεται στην "Anepidoti" , που με λύπη διάβασα την αποχώρησή της από την παρέα μας.

44 σχόλια:

Γεφυριστές είπε...

Τελικά η πολυήμερη αποχή απόδωσε καρπούς, εικαστικούς και σκέψεων. Αρχικά εύχομαι στο blogάκι σου δημιουργική μακροημέρευση και στην Ανεπίδοτη καλή αντάμωση στα ίδια ή σε άλλα μέρη.
Το ζήτημα «επέτειος» το έκανες πραγματικά «φύλλο και φτερό» με την συνενοχή, ικεσία και αμοιβαιότητα ως άριστο –ουσιώδες- συμπέρασμα. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που με κάνουν να θλίβομαι, μετά από πολλά χρόνια προβληματισμών, για ορισμένες επετείους που συνηθίζουμε οι άνθρωποι ή/και ειδικότεροι οι Έλληνες. Να αναφέρω δύο σχετικές; Η επέτειος γάμου και η επέτειος του ΟΧΙ. Έχουν κοινά χαρακτηριστικά: και οι δύο θυμίζουν την έναρξη ενός πολέμου που κατέληξε με ήττα, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν γεγονότα που πρωταγωνιστήσαμε εμείς μετά από πλασματική –εξαναγκαστική- απόφαση την οποία επιμένουμε να επιβάλλουμε στους απογόνους μας ως θυσία.
Μακρηγόρησα, ως συνήθως. Να ΄σαι καλά να μας παρουσιάζεις πάντα τόσο όμορφα πράγματα.

υ.γ.: εξαιρετικό το νέο logo σου!

Mariela είπε...

Η επέτειος αναζητά ακόμα αποδοχή και συμφιλίωση με την ιδέα του χρόνου που πέρασε...
πολλες φορες η επέτειος, λειτουργεί σε μένα και σαν αφορμή για ένα νέο ξεκίνημα...

πολύ μ' αρέσει η καινούργια σου προμετωπίδα!!

Ανώνυμος είπε...

Απίστευτη ανάλυση, νιώθω σαν αδιάβαστος εγγαστρίμυθος!
Η φωτοσοπιά πολύ καλή επίσης, ξεφεύγει από την παραδοσιακή επεξεργασία της φωτογραφίας.

H.Constantinos είπε...

Αψογο, σε όλα τα σημεία πριν καταλήξει στο άπαιχτο τελικό τρίπτυχο...
(Να προσθέσω ότι το διάβασα δύο φορές...)

Γκιωνης είπε...

. τί να πώ ;

Χρόνια Πολλά ! ! !

nikiplos είπε...

bonsoir cher Fegia!!!

Η μνήμη και η ιστορία είναι δυό διαφορετικά μονοπάτια και οι γέφυρες μεταξύ των δύο συχνά ενέχουν κινδύνους...

Οι επέτειοι απλά εξωραίζουν το γεγονός, ενίοτε αντίστροφα δλδ αποσιωπόντας το εντελώς, εμμένοντας στο εορταστικό φεστιβαλικό μέρος.

Οι επέτειοι επικαλούνται την Ιστορία. Οι εορτάζοντες τη μνήμη. Που ως δυναμική διαδικασία η ανάσυρση ενός γεγονότος είναι κάθε φορά διαφορετική, φιλτραρισμένη και μπολιασμένη από το τωρινό παρών...

ΥΓ> Στενοχωρήθηκα για την ανεπίδοτη...

je t' embrasse.

Άστρια είπε...

Καλέ μου φίλε fegia,

Υπέροχο κείμενο, αντάξιο μιας επετείου!!!!

Κάθε παράγραφος με Νοήματα τόσο συνεκτικά γραμμένα και επιλεγμένες Λέξεις διαλεχτά τοποθετημένες!!

Σκέψεις γύρω από την "επέτειο" που τριγυρνά ανάμεσα από την "λιποταξία της ανάμνησης", την "διαδοχικότητα" και την "ωραιοποιητική δύναμη του χρόνου" και να καταλήγει να "..αναζητά συνενοχή. Εκλιπαρεί συμμετοχή. Αγωνιά για αμοιβαιότητα."
!!!!!!!

Όμως εγώ θα γράψω για κάτι πολύ απλό: και αυτό είναι η χαρά μου που νοιώθω πως είσαι ΕΔΩ και επικοινωνούμε, συνειδητοποιώντας παράλληλα (λόγω της επετείου) το πώς πέρασε τόσος χρόνος από τότε που σου έγραψα το πρώτο σχόλιο (θαυμάζοντας τη γραφή:) Στη συνέχεια ήρθε ο θαυμασμός των σκίτσων:) και σιγά σιγά εδραιώθηκε μία μεγάλη εκτίμηση σε έναν ταλαντούχο με τόσες ευαισθησίες άνθρωπο!
Να λοιπόν και οι δικές μου σκέψεις λόγω της επετείου, που γράφτηκαν αυθόρμητα, έτσι όπως ήρθαν συνειρμικά:))

Ευχές πολλές για καλή συνέχεια!!:)
και πολλά φιλά από έναν υπό απεργιακή κινητοποίηση Νότο:)))


υγ.υπέροχη η νέα σύνθεση του blog! Με τ' αποτυπώματα στην άμμο, τα ξύσματα από χρωματιστά μολύβια και τα φύλλα, (πάντα αυτά τα λευκά φύλλα:)) που ίσως αραιώνουν; Και δίπλα ένα ποντίκι, να παρακολουθεί φιλικά, να παίζει ή να ανταγωνίζεται το μολύβι:)

Βάσσια είπε...

Όπως και να την αντιλαμβάνεται κανείς την επέτειο, η δική σου ανάλυση (που με βρίσκει σε πολλά σύμφωνη) είναι "επετειακή". Τόσο μου άρεσε!

:-)

Να σε διαβάζουμε πιο συχνά , γίνεται;
Φιλιά

Fegia είπε...

@Γεφυριστές
Αλέκα, έχει πολύ ενδιαφέρον ο συνδυασμός του γάμου και του πολέμου Εχει ακόμη πιο ενδιαφέρον (μελαγχολικό) η διαπίστωση ότι καταλήγουν σε ήττα! Είναι μεγάλη κουβέντα, βέβαια, πάνω στην οποία πλανάται το ερώτημα "ποιός, τελικά, νικά - εφ' όσον κάποιος άλλος ηττάται"; Ακόμα παραπέρα, πότε γίνεται και με ποιές προυποθέσεις η συνολική εκτίμηση για τον πόλεμο (και όχι για τις επιμέρους μάχες);
Ποιός τις κάνει και από ποιά θέση;
Tην "ιστορία¨εν προκειμένω την γράφει (ως συνήθως) ο νικητής ή (περιέργως) ο ηττημένος;

:))

Fegia είπε...

@Μαριέλα
Θα συμφωνήσω για τη συμφιλίωση με "το πέρασμα του χρόνου" Μαριέλα μου. Θα συμφωνήσω "και με τις τέσσερις πατούσες" (που θάλεγε και ο Μαγιακόφσκι)...
Φιλιά

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
"Αδιάβαστος εγγαστρίμυθος" !!!
Η ευφυέστερη ατάκα που άκουσα τα τελευταία 49 χρόνια!
:)))

Fegia είπε...

@H.Constantinos
Ευχαριστώ Κωνσταντίνε.
Εγώ να δεις πόσες φορές βυθίζομαι στις εικόνες σου...

Fegia είπε...

@Γκιώνης
Ευχαριστώ φίλε μου.
Ο,τι έχεις να πεις θα μου το πεις από κοντά...

8 και σήμερα έμειναν!

:)))))))

dodo είπε...

Αφού διάβασα προσεκτικά και με ενδιαφέρον όσα έγραψες, ετοίμασα να σού υποβάλλω μια σειρά από σκέψεις μου σχετικές. Τότε φευ συνειδητοποίησα ότι έχω πιά παραγεράσει γιά να μπορώ να γράψω σοβαρά γιά τα ζητήματα τού χρόνου και τής μνήμης και έτσι διαλέγω απλώς να σού ευχηθώ τα καλύτερα γιά τον τρίτο χρόνο που μόλις άρχισε! ;-)

Roadartist είπε...

E, μα είσαι απίστευτος..
Και μόνο από αυτό το κείμενο fegia μου, φαίνεται πως είσαι σε τρελή δημιουργική περίοδο!
2 χρόνια;; Πάλιωσες και εσύ :) χαίρομαι που εδώ μέσα σε αυτό το χρόνο συναντώ ανθρώπους σαν εσένα, σε ευχαριστώ πολύ για όσα έχουμε μοιραστεί.. όχι μόνο εδώ, αλλά και από τα τόσο σημαντικά emails σου, τα "δώρα" όπως τα αισθάνομαι, που δεν ήταν λίγες οι φορές που μου χάρισαν πολλά χαμόγελα, όταν τα είχα ανάγκη.. Ένα ευχαριστώ θα ήταν πολύ λίγο. Να είσαι πάντα καλά, και εδώ κοντά μας φίλε μου.
:) Και να μη λείπεις :)

STAVROS είπε...

Φιλέ μου παλιέ.
Ο λόγος σου στρωτός, ακριβής ,αλλά και εμπνευσμένος. Ίδιος όπως ήταν από παλιά –η μνήμη παίζει τα δικά της παιχνίδια. Διαβάζοντας το κείμενο σου ,θυμήθηκα κάποιες εκθέσεις σου που ήταν εντυπωσιακές σε ιδέες και δομή. Που τα βρίσκει και τα γράφει ο άνθρωπος, λέγαμε .Συνέχισε να είσαι δημιουργικός και να μας δίνεις τα διαμαντάκια σου. Αφού είναι επέτειος……Χρόνια Πολλά!!!!!!!

αστυάνακτας είπε...

να τα εκατοστήσεις....

roadartist είπε...

...ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ συνέχεια :)

ol είπε...

Συγχαρητήρια για το πνευματικό σου παιδί που συμπλήρωσε 2 χρόνια, είναι πολύ συγκινητικός ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα. Σου εύχομαι να συνεχίσεις να μας εκθέτεις τις μνήμες σου και τις απόψεις σου γιατί μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Συγχαρητήρια και πάλι Όλγα

irlandos είπε...

Εξαιρετικό κείμενο, άψογα ισορροπημένο και τόσο δυνατό!

Και του χρόνου,
να'μαστε όλοι καλά.

Φιλικά,
Ιρλανδός

logia είπε...

χαχα
όση ώρα διάβαζα, νόμιζα οτι θα μας έλεγες για τις παρελάσεις...
την πάτησα φίλε μου...

τι να ευχηθώ λοιπόν στα μπλογκογενέθλια;
μάλλον πάντα έτσι ευφάνταστες και εύστοχες αναρτήσεις,
γιατί για τη διάρκεια...
κομματάκι δύσκολο να ευχηθούμε!
την καλημέρα μου

roadartist είπε...

Aπαπα! "Ψιλομακάβριο" το σχόλιο της λόγια.. lol :D Άντε βρε fegia ταξιδιάρη.. περιμένω αναλυτική περιγραφή από το ταξίδι σου.. :)

logia είπε...

γιατί καλέ ψιλομακάβριο;
προτιμώ την ποιότητα σίγουρα, αλλά και την ελευθερία του άλλου να εκφράζεται όσο και όποτε θέλει...

ξανθίππη είπε...

Καλησπέρα, γλυκέ μου fegia!
Ναι, ναι, το... χαμένο προβατάκι επιστρέφει που και που, για να... συμμετέχει σε όμορφες επετείους (που κατα τ'άλλα επιδεικτικά σνομπάρει)! Χαρακτήρισέ με συνένοχη, πες με συμμέτοχο, ναι είμαι έστω κι έτσι παρούσα στη γιορτή!

Ένα ευχαριστώ από μένα για την παρουσία σου και μια μεγάλη αγκαλιά για τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε!

Σε σκέφτομαι πάντα,
Ξανθίππη

Alkmini είπε...

Πηγα , ηρθα, διαβασα, ξαναδιαβασα, ανεβηκα, κατεβηκα, σχολια, κειμενο, την πρωμετωπιδα ειδα, την καινουργια που μου αρεσε, θαυμασα το αφιερωμα για την επετειο των 2 χρονων, μπερδευτηκα, χαρηκα, ολα λιγο απ ολα.
Να ευχηθω? Να εισαι παντα στην μπλογκοσφαιρα γλυκε μου Φεγκια γιατι την κανεις πλουσιοτερη.
φιλια.

Fegia είπε...

Ομολογώ ότι αυτή τη φορά ξεπέρασα τον εαυτό μου στο καθεστώς των μεταχρονολογημένων απαντήσεων...Λόγοι υπάρχουν αρκετοί αλλά, όπως συμβαίνει τις περισσότερες φορές, δεν ενδιαφέρουν και πολύ...
Ετσι, σήμερα θα συνεχίσω τις απαντήσεις στα σχόλια των αγαπημένων φίλων της παρέας.

Fegia είπε...

@nikiplos
Bon soir mon ami!
"Η μνήμη και η ιστορία είναι δυό διαφορετικά μονοπάτια και οι γέφυρες μεταξύ των δύο συχνά ενέχουν κινδύνους...".
Μου άρεσε η παρατήρησή σου. Πράγματι, συνηθίζουμε να προσδίδουμε στην Ιστορία μια ''αύρα" αντικειμενικότητας, ενώ η μνήμη είναι απόλυτα υποκειμενική. Βέβαια, αυτό (σε ό,τι αφορά στη ιστορία) είναι μια σύμβαση, βολική πολλές φορές για όλους τους εμπλεκόμενους σ' ένα ιστορικό συμβάν...

Je t' embrasse

Fegia είπε...

@Άστρια
Αστρια, καλή μου φίλη.
Πάντα με τον καλό λόγο στα χείλη σου...
Παρ' ότι πέρασαν δύο χρόνια ασφαλώς και θυμάμαι το πρώτο σου σχόλιο (που όπως μου εξομολογήθηκες, τότε) έγινε αρκετό καιρό μετά την πρώτη σου επίσκεψη στο blog μου...
Από τότε, η τακτική επικοινωνία μας εδραίωσε μια θαυμάσια φιλία, τιμητική για μένα και ταυτόχρονα απαραίτητη...
Απολαμβάνω κάθε σου ανάρτηση (ανεξάρτητα αν κάποιες φορές αμελώ να σχολιάσω....:)))
Να είσαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να μας ταξιδεύεις σε έναστρους ουρανούς και γαλάζιες θάλασσες...
Πολλά φιλιά

Fegia είπε...

@Βάσσια
Βάσσια μου, ευχαριστώ.
Θα προσπαθήσω, πλέον να είμαι πιο τακτικός στην επικοινωνία μας. Είναι (και για μένα) λυτρωτική.
Πολλά φιλιά

Fegia είπε...

@dodo
Dodo το πέρασμα του χρόνου, πέρα από μια (αναπόφευκτη και μοιραία για όλους μας) φθορά, μας προσφέρει (ως αντιστάθμισμα ίσως) και την ποιότητα της ώριμης σκέψης. Θα έχει, επομένως, ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουμε την άποψή σου...
Μέχρι τώρα χαιρόμαστε τα (τόσο νεανικά) σκίτσα σου...καιρός να απολαύσουμε και τις λέξεις σου...
Καλό βράδυ.
:))

Fegia είπε...

@Roadartist
Καλή μου φίλη...
Θα επαναλάβω για μια ακόμη φορά ότι σου οφείλω την παρουσία μου στη μπλογκόσφαιρα...
Όσα αυτά τα δύο χρόνια έχουμε μοιραστεί, με διάφορους τρόπους, επιβεβαιώνουν μια μεγάλη φιλία για την οποία είμαι υπερήφανος και ευτυχισμένος. Είναι αλήθεια ότι εδώ και καιρό βρίσκομαι σε μια "δημιουργική" περίοδο της οποίας τα αποτελέσματα (αν αξίζει τον κόπο) θα προσπαθήσω να δημοσιεύσω...
Είναι ένας σοβαρός λόγος που ελπίζω να "δικαιολογεί" τις απουσίες μου...
Απουσίες που αφορούν τις δημοσιεύσεις αναρτήσεων και ποτέ το ενδιαφέρον για τους φίλους μου, ανάμεσα στους οποίους κατέχεις ιδιαίτερη θέση.

Καλό σου βράδυ!

Fegia είπε...

@STAVROS
Καλέ, παλιέ μου φίλε και συγκάτοικε!...
Πού θυμήθηκες τις εκθέσεις του Γυμνασίου μετά από τόσα χρόνια...Θα θυμάσαι, ίσως, και τις μνημειώδεις κόντρες μου με τη φιλόλογό μας...
Να σου πω λοιπόν ότι όταν την είδα μετά από χρόνια (κι ενώ τελείωνα τις σπουδές μου) μου είπε με εκείνο το απαξιωτικό ύφος της "τελικά....γίνατε άνθρωποι!...προκόψατε και ΣΕΙΣ!..."
Της ήταν αδύνατον να μας φανταστεί σαν κάτι "ποιοτικό"...τόσο πολύ μας είχε ξεγράψει!!!

Νάσαι καλά Σταυράκη και να κανονίσουμε έξοδο και με τον Ντίνο. Τον είδα προ ημερών στο "Ράδιο Αρβύλλα" με το σαξόφωνό του να συνοδεύει το Βαγγέλη Γερμανό και συγκινήθηκα....
Πολλά φιλιά.

Fegia είπε...

@αστυανακτας
Σ' ευχαριστώ φίλε μου.
Να σε βλέπουμε πιο συχνά στην παρέα μας...
:)))

Fegia είπε...

@Ol
Όλγα καλώς ήλθες στη παρέα μας!
Χαίρομαι που άρεσε το blog μου σ' ένα πρόσωπο που μου έμαθε να ξεχωρίζω το λυρισμό ενός Ελύτη από τις κοινοτυπίες μιας εποχής γεμάτης (ρηχά) συνθήματα εύκολης κατανάλωσης...
:)

Fegia είπε...

@irlandos
Γειά σου αγαπητέ!....
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό και τις ευχές σου.
Να τα λέμε...
:))

Fegia είπε...

@logia
Καλή μου φίλη, σ ευχαριστώ για τις ευχές και θα συμφωνήσω με το σχόλιό σου ότι καλύτερα να μιλάμε όταν έχουμε κάτι να πούμε...
Πολλά φιλιά για καλό, ανοιξιάτικο Σ.Κ.
:))))

Fegia είπε...

@Ξανθίππη

Ωωωωωω...καλώς την (απωλεσθείσα) γοργόνα...
Πού αρμενίζεις όλο αυτό τον καιρό;
Μας λείπεις πολύ αλλά παρηγοριόμαστε στην ιδέα ότι περνάς καλά (και) μακριά μας...
Εν μεγάλο ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου στην ...επέτειο! Και μια παράκληση, να τα ξαναπούμε πριν την...επόμενη (αν είμαστε καλά).

Ξανθίππη μου σου εύχομαι ο χρόνος σου να είναι γεμάτος από χαρά και δημιουργία!
Πολλά φιλιά (μέχρι την επόμενη συνάντησή μας).
:)))

Fegia είπε...

@Aliki
Αλίκη μου...καιρό έχουμε να τα πούμε και μαζί!
Σε παρακολουθώ τακτικά (άσχετα αν δεν αφήνω σχόλια) και σε σκεφτόμουν περνώντας έξω από το Ναύπλιο αλλά δεν είχα χρόνο για μια επίσκεψη στην πανέμορφη πόλη σου. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή, αργότερα...
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...
Να είσαι πάντα καλά και - όπως πάντα - με αισιοδοξία και χαμόγελο!
Σε φιλώ

kikop80 είπε...

Καλησπέρα Fegia!
Χρόνια πολλά, αν και λίγο καθυστερημένα!!
:-)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εξαιρετικό κείμενο... Τέλειο. Με το καλό να μπεις στον τρίτο χρόνο και εύχομαι να χιλιάσουν τα άρθρα σου.

olga είπε...

Σ΄ευχαριστώ fegia μου για τα καλά σου λόγια, αν και νομίζω ότι εμπίπτουν στις θεωρίες σου περί μνήμης...
Σ΄ευχαριστώ όμως γιατί μου φώτισες τη μέρα! καλή συνέχεια Όλγα

Fegia είπε...

@Kikop80
Γειά σου φίλε Kikop
σ' ευχαριστώ.
:)))

Fegia είπε...

@ ο δείμος του πολίτη
Καλώς ήλθες αγαπητέ, στην παρέα μας.
Σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου και να τα λέμε συχνά....

Fegia είπε...

@olga
Όλγα μου καλημέρα και καλό μήνα (λίγο καθυστερημένα). Όπως ξέρεις η μνήμη είναι επιλεκτική....διαλέγουμε τι θέλουμε να θυμόμαστε....
Καλή συνέχεια.
:))))