28/9/09

τα κοκκινα βιβλια

Υπήρξε ο ηγέτης των Μαοϊκών στο Πολυτεχνείο, στη δεκαετία του '70.
Από 'κει και το προσωνύμιο "Χο Τσι Μινχ", (απόλυτα δικαιολογημένο από το σχετικό μουσάκι που συμπλήρωνε το πάντοτε χαμογελαστό πρόσωπό του). Οι φίλοι του, προτιμούσαμε να τον προσφωνούμε "Τοπό" (οικονομικότερη απόδοση της ιδιότητάς του ως τοπογράφος μηχανικός).
Στα χρόνια που ακολούθησαν, με τον Τάκη (ένα όνομα επιτέλους πιο κοντά στην πραγματικότητα) υπήρξαμε συγκάτοικοι στο Παρίσι. Οι φοιτητικές αντιπαλότητες είχαν παρέλθει τελεσίδικα και στους καινούργιους ορίζοντες, που προσέφερε ορθάνοιχτους η "πόλη του φωτός" καθένας μας αναζητούσε να καλύψει χαμένο έδαφος σε γνώση και εμπειρία.
Ενας τρόπος ήταν και οι πολύωρες επισκέψες σε βιβλιοπωλεία, κυρίως για λαθρανάγνωση αλλά και κάποιες μετρημένες αγορές, όσες μας επέτρεπαν τα περιορισμένα οικονομικά μας μέσα, εντυπωσιακά δυσανάλογα με το κόστος των βιβλίων...

Ο Τάκης είχε μια ιδιαίτερη θεματική προτίμηση. Κυνηγούσε με πάθος βιβλία Μαγειρικής! Ο,τιδήποτε αφορούσε σε γαστρονομικές απολαύσεις, αποτελούσε το στόχο του.
Το ενδιαφέρον του όμως δεν ήταν αποκλειστικά βιβλιογραφικό (πώς θα μπορούσε άλλωστε, με τέτοιο αντικείμενο)! Οι οδηγίες έπρεπε να μεταφερθούν στην κατσαρόλα. Οι (ιλουστρασιόν) φωτογραφικές εικόνες των τριτοκοσμικών -κυρίως- εδεσμάτων έμελλε να αποκτήσουν σάρκα, οστά, οσμές και γεύσεις στη μικρή κουζίνα που είχαμε "κληρονομήσει" μαζί με το σχετικό εξοπλισμό από τον Μαροκινό προηγούμενο ενοικιαστή. Το αποτέλεσμα, στην αρχή πειραματικό, άρχισε σύντομα να εξελίσσεται σε εντυπωσιακό, όχι μόνο σε γευστικό επίπεδο αλλά (για ένα άνθρωπο της εικόνας, όπως εγώ) και σαν εικαστική σύνθεση, με τις πρωτόγνωρες γαρνιτούρες και την αχαλίνωτη φαντασία στην οπτική οργάνωση του σερβιρίσματος.
Επειδή, όμως, κάθε απόλαυση έχει και το (αναπόφευκτο) τίμημά της, σε ό,τι με αφορά, η πληρωμή του συγκεκριμένου κόστους μεταφραζόταν σε διπλάσιο πλύσιμο πιάτων από τα συνηθισμένα!

Με λίγα λόγια-για να επανέλθω στην ουσία- ο (συγκοινωνιολόγος) συγκάτοικός μου οδηγούσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές σε άγνωστους, ενδιαφέροντες δρόμους με καθοριστικές (για τον ίδιο) συνέπειες στο άμεσο μέλλον. Και τις οδήγησε, τελικά, με ξεχωριστή επιτυχία!
Σήμερα, απολαμβάνει τα αγαπημένα του ενδιαφέροντα μέσα από το επάγγελμα του επιτυχημένου δημοσιογράφου-γευσιγνώστη, έχοντας επεκτείνει τη δράση του και σε συμπληρωματικούς τομείς του (ας μου επιτρέψει) life style ή έστω του savoir vivre...

Από τα πολλά που μου θυμίζουν τον φίλο μου, σημειώνω ιδιαίτερα την αγάπη μας για το κινέζικο menu, ενός menu που βρίσκεται πολύ ψηλά στις γαστρονομικές μου προτιμήσεις, μακαρίζοντας (γι' αυτό) και τη μακρινή χώρα προέλευσής του, μια χώρα, που αυτές τις μέρες γιορτάζει την επέτειο της "πολιτιστικής" της επανάστασης.

15 σχόλια:

Γεφυριστές είπε...

Fegia,
σε λίγο καιρό θα μπορούμε να μιλάμε για το λίμπρο σου. Αν μαζέψεις όλους τους ανθρώπους που είχες την τύχη να συναναστραφείς -και είχαν την τύχη να σε συναναστραφούν- φτιάχνεις βιβλίο! Πάντως ο Τάκης έκανε αυτό που του άρεσε, πέτυχε και παίρνει και μια γεύση αναμνήσεων από το ΕΚΚΕ μέσω της κουζίνας!
Ωραία ιστορία!

Υ.Γ. Αυτήν την επανάσταση ο Μάο τελικά μάλλον κατά του αναλφαβητισμού έπρεπε να την ονομάσει, για να μην .. παρεξηγιόμαστε.

Roadartist είπε...

Αυτή η ανάρτηση μου θύμισε τις πρώτες σου..

Όπως πάντα, ο γνωστός υπέροχος αγαπημένος fegia.. με τις ξεχωριστές αναμνήσεις του..

Να είσαι καλά να μας ταξιδεύεις!! Δε χρειάζεται να σου πω πόσο τυχερή αισθάνομαι που συγκαταλέγομαι στις 'φίλες' σου.. Με τιμά.. και πρέπει να στο έχω ξαναπεί.. Τα φιλιά μου φίλε μου!!

Fegia είπε...

@Γεφυριστές
Αλέκα,
αν αναφέρω και μερικούς που είχα την ατυχία να γνωρίσω (εδώ ισχύει η αμοιβαιότητα των εκτιμήσεων) - πολλοί από τους οποίους είναι δημόσια πρόσωπα - το βιβλίο θα παραδοθεί στην πυράν!

Πέρα από την πλάκα, θεωρώ ευλογία το γεγονός ότι υπήρχε, εκείνη την εποχή, μια ευκολία στη δημιουργία φιλικών σχέσεων και μια τύχη για την (καλή) ποιότητά τους. Το συνεκτικό στοιχείο, νομίζω ότι ήταν η αίσθηση της κοινότητας και της αλληλεγγύης.
Το πνεύμα της εποχής ήταν εντελώς διαφορετικό από το σημερινό. (Με κάποιους -μελλοντικούς -κινδύνους που εγκυμονούσε αυτή η αισιόδοξη οπτική της ζωής).

Ο Τάκης κατάφερε μια εντυπωσιακή υπέρβαση σε σχέση με τις σπουδές του. Όλοι λίγο-πολύ αλλαξοπιστήσαμε (από αυτό που σπουδάσαμε) αλλά αυτός το παράκανε!...
Το πλέον εντυπωσιακό, που για λόγους οικονομίας της ανάρτησης δεν ανέφερα, είναι το γεγονός ότι σε σχέση με τις πολιτικές πεποιθήσεις του, δηλ. την απόλυτη (Κινέζικη) λιτότητα, μεταπήδησε στο savoir vivre, δοκιμάζοντας (εκτός από φαγητά και ποτά), πούρα και κολώνιες!....
(Αυτό δεν σημαίνει, ασφαλώς και υιοθέτηση ενός αντίστοιχου τρόπου ζωής του....το παντεσπάνι του βγάζει ο άνθρωπος).
Εξακολουθεί να είναι ένας μονίμως χαμογελαστός άνθρωπος και όποτε τον βλέπω και στην TV γελάω με τον εντελώς αντικομφορμιστικό (και ανατρεπτικό) τρόπο που συμπεριφέρεται...

Τέλος, για το είδος της Κινέζικης επανάστασης, προβληματίστηκα πολύ για το πώς να την αναφέρω. Κατέληξα στα εισαγωγικά...συμφωνώντας (τώρα) απόλυτα με τον χαρακτηρισμό σου!

Fegia είπε...

@Roadartist
Ξεχωριστή μου φίλη!!!
Ξέρεις πολύ καλά ότι είσαι ο πρώτος άνθρωπος που με ...ανέσυρε από την αφάνεια της μπλογκόσφαιρας, βρίσκοντας κι εγώ μια θέση στην υπέροχη παρέα....
(Καλά, θα αρχίσω κανένα παραλλήρημα τώρα που πήρα φόρα).
Για μένα είναι μεγάλη η απόλαυση (και η τιμή βέβαια) να συγκαταλέγομαι στους φίλους του μπλογκ με τις περισσότερες ποιοτικές επισκέψεις (από όσο γνωρίζω) και την ακούραστη πολιτιστική ενημέρωση!

Σου στέλνω τα φιλιά μου από ένα υπέροχα φωτισμένο, απογευματινό θερμαϊκό...

Fegia είπε...

@Roadartist
Μιλάω για το φυσικό φωτισμό, από τον δύοντα ήλιο και όχι από τα φώτα που ανάβουν για την ομιλία, σε λίγο, της Παπαρήγα...
(ΛΟΟΟΟΟΟΛ)

Ανώνυμος είπε...

γαστριμαργικό μπάο τσι λοιπόν :)

logia είπε...

...φαντάζομαι λοιπόν, πως τα χρόνια στο Παρίσι ούτε από ιδέες, ούτε από φαγητά στερηθήκατε...
και σίγουρα ο καλός Τάκης θα συνετέλεσε στο να αναπτύξεις και συ λεπτό γούστο στο φαγητό και ίσως και σε άλλους τομείς...
καλό βράδυ φίλε Fegia

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Αν μεταφέρουμε την δεκαετία του 70 στο σήμερα, fegia φοβάμαι πως αντί να ξεπλήρωνες τις γαστριμαργικές απολαύσεις του ΤΟΠΟ με πλύσιμο πιάτων, θα μας δινόταν η ευκαιρία μέσα από τις αναρτήσεις σου να είχαμε και την εικαστική πλευρά τις δημιουργίας.
Εξίσου σπουδαία με την διαδικασία μαγειρέματος.
Αλλά σάμπως δεν αρκεί η γραπτή σου περιγραφή να μας μεταδώσει την εικόνα!
Όπως και να έχει, γλυκές οι αναμνήσεις που έρχονται από μια παράξενη της νιότης μας εποχή!
Χαίρομαι που παίρνω μια γεύση της.

Άστρια είπε...

:))))

Ο Μάο κρατώντας κόκκινη βίβλο gourmet!!!! Πολύ καλό σκίτσο- ιδέα:)!

Είναι ωραίο οι άνθρωποι να κάνουν το χόμπυ τους επάγγελμα, ρισκάροντας και ανατρέποντας μια "ασφαλέστερη" καριέρα που έχει ξεκινήσει και ακόμα πιο ωραίο όταν πετυχαίνουν στην επιλογή τους.

Το "σενάριο" της ανάρτησης όπως πάντα με έμπνευση και γοητεία:))(αυτές τις λέξεις διάλεξα στο σχόλιό μου για σένα και στην αφιέρωση που σου έκανε ο ηλιογράφος).
Απολαμβάνω πάντα τα κείμενά σου fegia και το έχω πει πολλές φορές!
Να είσαι καλά!

Πολλά φιλιά και από εδώ, σε συνέχεια των άλλων από το blog μου. (έρχονται κατά κύματα χαχαα)


υγ. Οι γαρνιτούρες στο φαγητό είναι και δική μου αδυναμία όπως και το στρώσιμο ενός καλού τραπεζιού. Φυσικά και τα σπριγκ ρολλς και πολλά άλλα της ..κόκκινης "gourmet" βίβλου:)))

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Ετσι ακριβώς!
Αν το μισό μου στομάχι βρίσκεται στην Ελλάδα, το άλλο μισό ...στην Κίνα βρίσκεται.
(που λέειι και το σχετικό άσμα)

Fegia είπε...

@logia
Πράγματι δεν ένοιωσα καμία στέρηση εκείνα τα χρόνια. Σήμερα τη νοιώθω (LOL).
Καλό μήνα

Fegia είπε...

@epikuros
Αν αρχίσουμε να μεταφέρουμε συνεχώς τις αναμνήσεις άλλων εποχών, στο σήμερα, φοβάμαι ότι ...γερνάμε (χα,χα).
Κάτι βέβαια που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει.
Τ'ελος πάντων καλό είναι να χαλαρώνουμε με κάτι τέτοια στις δύσκολες σημερινές μέρες.
Καλό σου μήνα.

Fegia είπε...

@Άστρια
Καλό μήνα φίλη μου.
Είδα το σχόλιό σου στον "ηλιογράφο" και σ ευχαριστώ.
Είναι πράγματι σημαντικό να μπορείς να κάνεις πράγματα που κατ' αρχήν σου αρέσουν ανεξάρτητα από την αποδοχή τους από τους άλλους.
Όταν προκειται για επιλογές σχετικές με το βιοπορισμό απαιτείται και η σχετική τόλμη.
Εκείνες τις εποχές περίσσευε η τόλμη, ίσως λόγω άγνοιας του κινδύνου, ίσως λόγω υπερκτίμησης των δυαντοτήτων μας...
Πάντως πολλοί φίλοι αλλάξαμε σχεδια στην πορεία, παρά την αρχική αγάπη για τις σπουδές μας.
Σήμερα τα παιδιά νομίζω ότι είναι πιο διστακτικά και φοβισμένα. Δικαιολογημένα, ως ένα βαθμό.
Νομίζω πάντως, ότι καλύτερα να μετανοιώσεις (αν χρειαστεί) για πράγματα που έκανες, παρά γι αυτά που ΔΕΝ έκανες...

Φιλιά από τον ηλιόλουστο Βορρά.

dodo είπε...

Μ' αρέσει η αμεσότητα τής αφήγησής σου και, βεβαίως, γέλασα πολύ με το γκουρμέ κόκκινο βιβλίο!

Fegia είπε...

@dodo
Ευχαριστώ πολύ.
Θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει ότι για τους Κινέζους έπρεπε να προηγηθεί το "κόκκινο βιβλιαράκι" του Μάο, για να μπορεί να ακολουθήσει και το "γκουρμέ" για εμάς τους υπόλοιπους...
:)