6/2/09

ο θειος



Την πρώτη μέρα που μπήκε στην αίθουσα για το προγραμματισμένο μάθημά του, βρεθήκαμε έκπληκτοι (όχι μόνο ως πρωτοετείς) μπροστά σ' ένα ανεπανάληπτο σόου, μια μοναδική ατραξιόν...
Θα μας μιλούσε για την "έννοια της κλίμακας στην αρχιτεκτονική"..
Ξαφνικά, και μετά τις απαραίτητες συστάσεις, έπεσε στο πάτωμα και μπουσουλώντας άρχισε, άλλοτε στα γόνατα και άλλοτε σερνώμενος κυριολεκτικά, να μας εξηγεί πόσο διαφορετικά βλέπει κανείς τα πράγματα αν αλλάξει θέση παρατηρητή, αν μεταβάλει το δεδομένο ύψος από το οποίο έρχεται σε οπτική επαφή με τον γύρω κόσμο..
Το ίδιο έκανε δίνοντας ένα απίθανο σάλτο και ανεβαίνοντας στο πρώτο σχεδιαστήριο που βρέθηκε μπροστά του...

Ο "θείος", όπως συνηθίσαμε να τον αποκαλούμε, μπήκε πολύ σύντομα στην παρέα μας - αυτή την όμορφη παρέα του Α' αρχιτεκτόνων - και το μάθημά του (πλαισιωμένο με μια ομάδα εξαιρετκών συνεργατών) ήταν πανηγύρι.
Ασκήσεις επί χάρτου με διαγωνισμό ανεκδότων, εργασίες πεδίου με κατάληξη στις ψαροταβέρνες της Αρετσούς και αργότερα νυχτερινές επισκέψεις (με την ομάδα του πολιτιστικού) στα μπαράκια της  Προξένου Κορομηλά...

Ο "θείος" αποτελούσε ένα από τα δύο "ονόματα" της Σχολής, μεγάλος δάσκαλος, επιτυχημένος επιστήμονας και καθιερωμένος συγγραφέας, με διεθνή εμβέλεια και αναγνώριση.
Η κοινωνική και πολιτική του δράση σε συνδυασμό με τα επιστημονικά του προσόντα, συνέθεταν τα διαπιστευτήρια, που τον οδήγησαν σε υψηλές θεσμικές θέσεις στο χώρο της παιδείας  και τον ευρύτερο δημόσιο βίο.

Τα δημοκρατικά του φρονήματα - δοκιμασμένα σε δύσκολες εποχές - αποτελούσαν παρακαταθήκη για την εκπαιδευτική κοινότητα της Πολυτεχνικής.
Τον θυμάμαι, τόσο παραστατικά, να δρασκελίζει τον ραδιοφωνικό πομπό που -σαν συντονιστική επιτροπή της κατάληψης για την απόσυρση του Ν.815 - είχαμε στήσει ακριβώς έξω από την πόρτα του γραφείου του, για να μπορέσει να εισέλθει...και αργότερα (με την ιδιότητα του Πρύτανη) να δηλώνει στα ΜΜΕ ότι δεν έχει ιδέα αν λειτουργεί πομπός στη Σχολή...

Ο "θείος" υπήρξε πράγματι ο μεγάλος φοιτητοπατέρας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Φίλοι και "εχθροί" του, μέσα από τις οποιεσδήποτε κολακευτικές ή επικριτικές αναφορές προς το πρόσωπό του -  δεν μπορούσαν παρά να συμφωνήσουν για ένα αναμφισβήτητο χαρακτηριστικό του.
Τη μοναδική, απίστευτη ζωντάνια και ενεργητικότητα, που εξέπεμπε.

Αυτή τη ζωντάνια, αυτή την ενεργητικότητα διέκρινα αναλλοίωτη, όταν μετά από πολλά χρόνια συνάντησα τον "θείο", τον δάσκαλό μου, τον Μίμη τον Φατούρο σε μια καλλιτεχνική εκδήλωση, στον "Ιανό" της Θεσσαλονίκης πριν λίγες μέρες.

28 σχόλια:

Mariela είπε...

Θεωρώ εξαιρετική τύχη, το να έχει στη ζωή του κάποιος τουλάχιστον έναν τέτοιο "εμπνευσμένο" δάσκαλο!!
Πέρα από τη γνώση, παίρνεις τόσα πολλά, διαμορφώνεσαι, αλλάζει ο τρόπος σκέψης σου...

Δεν τον έχω συναντήσει ποτε, όμως έχω ακούσει (και διαβάσει) τόσα πολλά από ανθρώπους που υπήρξαν μαθητές του, που πραγματικά ... ζηλέυω!!!

Η αγωνία μου πάντα σαν δασκάλα, είναι ακριβώς αυτό: πόσο επί της ουσίας μπορώ να εμπνεύσω τους μαθητές μου, να τους μεταφέρω το δικό μου πάθος και όχι απλά μια σκέτη γνώση...

Σου εύχομαι ένα όμορφο ΣΚ.
Φιλάκια

anepidoti είπε...

Δεν υπάρχουν τέτοιες φυσιογνωμίες πλέον , Fegia μου.
Ο Φατούρος σηματοδότησε άλλες εποχές...
ζωντανό κύτταρο και στην φοιτητική κοινότητα και στον ιστό της πόλης..
(ανοίγεις ζητήματα με όμορφο τρόπο, Fegia μου)
ένα όμορφο σ-κ νάχεις!

Ανώνυμος είπε...

Τυχερέεεεεε :)

Σταλαγματιά είπε...

Δεν είναι απλά τύχη να γνωρίσεις μια τέτοια προσωπικότητα.
Σαν το σφουγγάρι απορροφάς ακόμα και τα κόμματα και τις τελείες του.

Olga είπε...

Εγω, στο εντελώς άλλο άκρο της επιστήμης σου.Της θεωρητικής...κατεύθυνσης, που λέγαμε κάποτε!Και όμως, ανάλογες εμπειρίες, έτυχε να έχω και εγώ, και συμφωνώ,είναι αξέχαστες!!Ισως, να είναι και εκείνη η Θεσσαλονίκη η...φοιτητούπολη, που μας κάνει να φαντάζουν όλα στα μάτια μας ιδανικά;!

dodo είπε...

Πολύ ωραία γραμμένο αφιέρωμα, νομίζω κάθε δάσκαλος θα χαιρόταν να τον θυμούνται έτσι οι φοιτητές του!

H.Constantinos είπε...

Δεν τον έχω συναντήσει, αλλά έχω ακούσει πολλά, πάρα πολλά.

Τελικά, είναι τύχη να συναντήσεις δάσκαλο που να ξεχωρίζει ανάμεσα στους πολλούς, και είναι επίσης τύχη να συμβεί να μάθεις τα άπειρα από αυτόν, και να τα θυμάσαι χρόνια μετά.
Ευτυχώς μου έτυχε κι εμένα με τον Ντίνο Παπαϊωάννου.

roadartist είπε...

Μεγάλη τύχη και ευλογία να συναντήσεις στο δρόμο σου...τέτοιους ανθρώπους..
Πιστεύω πως τέτοιοι άνθρωποι είναι ικανοί να αλλάξουν τη ρότα της ζωής σου ολόκληρη..
Φαντάζομαι και τη συγκίνηση σου..όταν τον ξαναείδες μετά από τόσα χρόνια..
να είσαι καλά fegia μου καλή σου εβδομάδα..

Άστρια είπε...

Είχα ακούσει πολλά για τον Φατούρο, αλλά δεν θα μπορούσα να φανταστώ όλα αύτά!

Και μιλώντας για το α΄μάθημα, αλήθεια, πρέπει να έχει κάποιος πολύ θάρρος και γνώση (αλλά και αυτοπεποίθηση για την γνώση του), για να επιχειρήσει και να φτάσει στα όρια του φαινομενικά γελοίου, χωρίς να τον νοιάζουν οι εντυπώσεις (και μάλιστα οι πρώτες), σίγουρος για την ορθότητα των επιλογών του. -Και μία επιβεβαίωση ότι η σοβαροφάνεια είναι για τους ανεπαρκείς και λίγους.

Αυτό με τον ραδιοφωνικό σταθμό καταπληκτικό!!!

O "θείος" εδώ ταιριάζει με την έννοια του θεϊκού.

Νομίζω ότι πολύ θα του άρεσε να εύρισκες κάποιο τρόπο να διαβάσει αυτή σου την ανάρτηση.

Το "τυχερέ" γράφτηκε πολλές φορές στα σχόλια. Εγώ θα έλεγα και ευλογία!

Πολλά φιλιά στον Βορρά:)

Roadartist είπε...

Ααααα μπορεί να μη το έθιξα αλλά περιμένω πληροφορίες για την ομάδα "σφήνα" έχω ακούσει σχετικά.. Post Asap :))

e-mego είπε...

Που πήγαν όλοι?

Fegia είπε...

@Μαριέλα
Όντως περί τύχης (και ευλογίας) πρόκειται φίλη μου.
Σου εύχομαι και οι μαθητές σου να σε θυμούνται με ανάλογη (και περισσότερη) αγάπη και νοσταλγία.

Πολλά φιλιά και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ

Fegia είπε...

@anepidoti
Πράγματι φίλη μου, σπανίζουν σήμερα όχι μόνο αυτοί οι δάσκαλοι αλλά - κυρίως - αυτές οι σχέσεις μεταξύ δασκάλων και μαθητών.

Εχεις πολύ δίκιο για το "ζωντανό κύτταρο" ...

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλό ΣΚ (με καθυστέρηση - απρόβλεπτη - μιας εβδομάδας).

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Φίλε μου νοιώθω τυχερός όχι μόνο για την περίπτωση του ¨θείου" αλλά και για τα βιώματα εκείνων των -αξέχαστων - χρόνων.

Νάσαι καλά

Fegia είπε...

@Anastasia
Εχεις απόλυτο δίκιο, φίλη μου..σε τε΄τοιες σχέσεις κερδίζεις τόσα, που μόνο όσο περνάει ο χρόνος τα καταλαβαίνεις και τα εκτιμάς (περισσότερο).

Καλό ΣΚ

Fegia είπε...

@ Olga
Κι εγώ θεωρητική κατεύθυνση ήθελα Όλγα μου αλλά με τράβηξε το πάθος μου για το σχέδιο και η αγάπη μου για την αρχιτεκτονική...
Ευτυχώς που τα περισσότερα μαθήματα, δεν είχαν καμιά απολύτως σχέση με τις υπόλοιπες σχολές του Πολυτεχνείου....

Και μερικοί δάσκαλοι - σαν τον Φατούρο - σε έκαναν να νοιώθεις ότι αυτά που μάθαινες ήσαν εξαιρετικής ποιότητας ευρύτερες γνώσεις και όχι στεγνοί τεχνοκρατικοί υπολογισμοί....

Καλό ΣΚ

(ΥΓ. Την Τετάρτη, στην ομορφη πόλη σου για τον αγώνα του Κυπέλλου....θα πας στα "Πηγάδια";...ευκαιρία να τα πούμε και ως... "αντίπαλοι" και όχι μόνο ως φιλοι) LOL....!

Fegia είπε...

@dodo
Νομίζω ότι χάρηκε που με είδε...
Αν κρίνω μάλιστα από το (κολακευτικό) σχόλιο που μου έκανε....

Καλό ΣΚ
:)))

Fegia είπε...

@H.Constantinos
Αφού είχες ανάλογη εμπειρία μπορείς να καταλάβεις τα συναισθήματά μου, φίλε μου.

Σου εύχομαι να συμβει και με άλλους-περισσότερους-δασκάλους σου.
Καλό ΣΚ

Fegia είπε...

@roadartist
Καλή μου φίλη.
Ειναι όπως τα λες..
Μεγάλη επίδραση στη ζωή μας από ανθρώπους με υψηλό πνευματικό ανάστημα.
Ευτυχώς.
Να είσαι καλά και να περάσεις ένα όμορφο ΣΚ.
Συγγνώμη για την καθυστερημένη μου απάντηση - όπως και προς όλους τους φίλους - αλλά πέρασα μια εβδομάδα με πολύ τρέξιμο...

Πολλά, πολλά φιλιά.

Fegia είπε...

@Άστρια
Άστρια μου...
Υπάρχουν κι άλλα που δεν έχεις φανταστεί αλλά ξεφεύγουν από την οικονομία αυτού του (blog) χώρου...
Πολλά και ενδιαφέροντα!...

Οσο για το ρίσκο του show, πολύ σωστά επισημαίνεις ότι υπήρχε ο κίνδυνος να μην τον πάρουμε στα σοβαρά....
Βέβαια, έγινε το αντίθετο.
Θ΄έλω να σου πω ότι ο Μίμης είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα με την έννοια της κλίμακας και αυτές (τις έννοιες) του "εσωτερικού" και "εξωτερικού" χώρου.
Για την πρώτη περίπτωση έιχε γυρίσει και μια μικρού μήκους ταινία που είχε προβληθεί και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Νομίζω ότι επρόκειτο για τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα μια μύγα ή ένα ερπετό (ή έντομο) τέλος πάντων.!!!
Απίθανη σύλληψη...Πρωτοποριακή (για την εποχή).

Όσο για τον πομπό...άστα ...ηρωϊκά χρόνια.
Θα σου πώ κάποια άλλη στιγμή σκήνες απείρου κάλλους στη Συντονιστική Επιτροπή των καταλήψεων...
Αν ανεβάσω τέτοιο post θα πεθάνουμε στο γέλιο....

Μ' έπιασε πάλι η φλυαρία.
(Πώς τα καταφέρνω μαζί σου)...

Καλό βράδυ και καλό ΣΚ στο Νότο...

Fegia είπε...

@roadartist
Φίλη μου την επόμενη εβδομάδα, αν είμαστε καλά, θα συγκεντρώσω υλικό για τη ¨ΣΦΗΝΑ" και θα τα πούμε...
Φιλάκια

Fegia είπε...

@e-mego
Έλα αντε...πού πήγαν όλοι;

Δεν μπορώ να απαντήσω, γιατί δεν είμαι πλέον μαθητής...αλλά και με φίλους (καθηγητες στο Πανεπιστήμιο) που συζητώ, νομίζω ότι και αυτοί (ή τουλάχιστον μερικοί από αυτούς) έχουν την ίδια απορία...

fractal είπε...

Είχα ακούσει τόσα πολλά για εκείνον. Δεν ευτύχισα να τον γνωρίσω από κοντά.

nikiplos είπε...

καλησπέρα... πόση αλήθεια μεγάλη αξία έχουν άνθρωποι που μπορούν στη ζωή μας να είναι για μας φάροι. Έτσι να μας επηρεάσουν να ας μεταβάλουν και να αποτελούν ύστερα για μας σταθερές στον κόσμο μας. Να αλλάζουμε ακριβώς επειδή μαθαίνουμε καινούριες "τεχνικές" και "οπτικές γωνίες" που μας αποκαλύπτουν έναν διαφορετικό κόσμο. Αυτή η αλλαγή στην αρχή σε ξενίζει ή και σε φοβίζει, μα στη συνέχεια σε συνεπαίρνει το ρεύμα των αλλαγών και δεν θέλεις πια τίποτε συμβατικό... γκρεμίζεται μέσα σου όλος αυτός ο κόσμος ο παλιός...
Είχα την τύχη να έχω και εγώ κάποιους δάσκαλους που με άλλαξαν με μετέβαλαν σε κάτι άλλο. Επίσης άνθρωποι που για μένα πάντοτε ήταν φάροι με τη στάση τους την τέχνη τους και την εικόνα τους στο χώρο...
Πολλοί άλλοι περνούν εκεί απαρατήρητοι, άχρωμοι άοσμοι και κυρίως βγάζοντας ένα πετρωμένο φλέγμα αποκρυσταλλωμένης δήθεν αναπόδεικτης αλήθειας που μας καλούν ως πρόβατα να την απομνημονεύσουμε από καρδιάς...

Alkmini είπε...

Ειναι ομορφο να εχεις Δασκαλους στη ζωη!
καλη σου εσπερα Φεγκια γλυκε μου.

Fegia είπε...

@fractal
Αγαπητέ μου fractal, υπήρξε ένας υπέροχος δάσκαλος, σε μια όμορφη εποχή , μαζί με εξαιρετικούς αυμφοιτητές...
Ίσως, αυτή η ευτυχής συγκυρία να αναβαθμίζει (πιθανώς κάπως εξωραϊσμένα) την αν'αμνησή μου από/για την προσωπικότητα του δασκάλου μου...

Fegia είπε...

@nikiplos
Καλέ μου φίλε.
Επιασες το θέμα "από τα μαλλιά"..
Ακριβώς αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος. Η διεύρυνση του οπτικού (με την κυριολεκτική και τη συνειρμική σημασία) ορίζοντα.
Και μάλιστα σε μια εποχή, αυτή της νεότητας, όπου τα πάντα είναι ζητούμενα και ο κόσμος απλώνεται αχανής μπροστά στα (ακόμα αθώα;) μάτια σου.

Μικρότερο ενδιαφέρον έχει η προσωπικότητα του δασκάλου. Αυτό που κυρίως έχει σημασία (τη μείζονα σημασία) είναι το έργο του...

Καλή σου μέρα φίλε μου

Fegia είπε...

@Aliki
Αλίκη μου καλώς επανήλθες...
Πράγματι είναι ευλογία η μαθητεία κοντά σε Δασκάλους που τιμούν την αποστολή τους.

Πολλά πολλά φιλάκια.