7/1/09

καλη χρονια


Τώρα που τελειώνουν οι ολιγόστομοι απολογισμοί και ξαναμπαίνουμε στη φυσιολογική ροή του χρόνου, τώρα που τελειώνουν οι διαδικασίες επανένταξης στην ημερολογιακή τυπικότητα, θάθελα να ευχαριστήσω, κατ' αρχήν, μέσα από την καρδιά μου όλους σας, για τις ένθερμες, ειλικρινείς ευχές σας, μέσα από τα σχόλια της προηγούμενης, τελευταίας για το 2008 ανάρτησής μου. Θάθελα να σας ευχαριστήσω επιπλέον και για την εξαιρετικά κολακευτική κριτική της χριστουγεννιάτικης σύνθεσης που επεχείρησα, σημειώνοντας παράλληλα ότι υπήρξε μια μικρή παρεξήγηση, συνηθισμένη άλλωστε στις ανταλλαγές μεταξύ ανθρώπων που διατηρούν φιλικές (τουλάχιστον) σχέσεις.
Δεν προσέφερα λοιπόν εγώ κάποιο δώρο σε σας αλλά απλώς εξέθεσα τα δικά σας δώρα που επί ένα χρόνο (περίπου) δέχομαι γενναιόδωρα από τον καθένα σας. Αποτύπωσα δηλαδή τα δικά σας ίχνη στη blogόσφαιρα, επιλέγοντας για λόγους συμβολικούς και συνεπείς με το πνεύμα των ημερών, τις μικρές σφαιρικές κατασκευές, αυτές, τις τόσο εύθραυστες...
Οφείλω μια μεγάλη συγγνώμη στους φίλους που παρέλειψα...
Και παρακαλώ θερμά να θεωρηθεί (από αυτούς) ως παράλειψη (δηλ. ανεκτέλεστη πράξη) και όχι ως λησμονιά η απουσία τους από την εικόνα, μια εικόνα, που σαν τέτοια δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα που μας αφορά, δεν είναι εικονική (όπως πιστεύουν οι αδαείς) αλλά υπαρκτή, εδραιωμένη σε ειλικρινείς προθέσεις, απαλλαγμένη από υστεροφημίες και σκοπιμότητες, αφού απουσιάζει το πρόσωπο, το όνομα και η οντότητα και όλα κινούνται στο λυτρωτικό χώρο ενός καθολικού εξομολογητηρίου...


Ένας ακόμη χρόνος πέρασε.
Αυτή άλλωστε (η συνεχής ροή) είναι και η ουσία του.
Και είτε τον ορίσουμε σαν "την κινούμενη εικόνα της αιωνιότητας", είτε τον θεωρήσουμε σαν μια μικροκλασματική απεικόνισή της, ο χρόνος εξακολουθεί να "είναι ένα ποτάμι"...
Πέρα απ' ό,τι λέγεται και έξω από κάθε ανάλυση που επιχειρείται, η βασική (κατά τη γνώμη μου) ιδιότητα του χρόνου είναι η ωραιοποιητική του δύναμη.
Αυτός ο φοβερός εκβιασμός του παρελθόντος, που οδηγεί τη μνήμη σε εκλεκτικούς ακροβατισμούς υπέρ των "ευχάριστων" και "ανώδυνων" γεγονότων, καταχωνιάζοντας ό,τι θλιβερό και επώδυνο στο έρεβος του υποσυνείδητου.
Αυτή η ιδιότητα του χρόνου, πέρα από τη λυτρωτική επίδραση που προσφέρει, μπορεί να "αξιοποιηθεί" κατάλληλα από κάθε λογής επιτήδειο... Στο χρηματιστήριο της Τέχνης, για παράδειγμα, η ιδιότητα και μόνο του νεκρού καλλιτέχνη, αρκεί πολλές φορές για να εκτοξεύσει την αξία (δηλ. την χρηματική τιμή) του έργου σε τεράστια ύψη, με την εύλογη συγκατάθεση του αγοραστικού κοινού που νοιώθει διπλά παγιδευμένο. Από τη μιά η εκβιαστική αποδοχή "ό,τι παλαιό...έχει αξία" και από την άλλη η προσμονή για την απόδοση της επένδυσης (αφού τώρα έχει τόση αξία....πόσο μάλλον στο μέλλον.!).
Μπορεί επομένως οποιοσδήποτε, χρησιμοποιώντας επιλεκτικά το παρελθόν, να σκηνοθετήσει ένα μέλλον (το μέλλον που δεν είναι παρά "μια κατασκευή της ελπίδας", για να θυμηθούμε και τον Μπόρχες), στο οποίο οι εγγυήσεις (της επιτυχίας) θα πηγάζουν από επιτυχημένα δάνεια του παρελθόντος. Οι (κάθε λογής) πολιτικοί έχουν αναγορευτεί σε maitres του είδους!

Στις μέρες μας, μέρες πολυδιάστατης κρίσης και αγωνίας, με καινοφανή συμπτώματα βίας και ανασφάλειας, επαληθεύεται με τον πλέον τραγικό τρόπο η λαϊκή ρήση "κάθε πέρσι και καλύτερα".
Έτσι, με την είσοδο του 2010 στη ζωή μας, ίσως αποδειχθεί ότι, πράγματι, το 2009 ήταν μια ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

26 σχόλια:

Roadartist είπε...

Πολλά φιλάκια fegia και εμείς σε ευχαριστούμε για όσα ανταλλάξαμε.
Μακάρι να έχουμε το χρόνο και τη διάθεση να συνεχίσουμε αυτή την επικοινωνία και το 09..και.. για αρκετά χρόνια ακόμη..
Μου άρεσε πολύ ο τρόπος της σκέψης σου..και ότι έγραψες σε αυτό το post.. Επίσης, συμφωνώ απόλυτα ότι η πραγματικότητα αυτή είναι απόλυτα υπαρκτή, με ειλικρινείς προθέσεις. Μια καλή χρονιά σε σένα και στους δικούς σου ανθρώπους.

Mariela είπε...

Eμείς ευχαριστούμε για τα δώρα -σκέψεις και εικόνες- που μοιράζεσαι μαζί μας.
Θέλω να πιστεύω πως θα τα λέμε για καιρό ακόμα και ελπίζω κάποτε να λύσω και την απορία μου....
"Έχουμε συναντηθεί στο Παρίσι????"
Φιλάκια Fegiaki,
και ότι επιθυμείς.... να το πάθεις!

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα fegia, η ωραιοποιητική δύναμη της σκέψης σου αποτυπώνεται σε κάθε λέξη αυτού της ανάρτησης!

Άστρια είπε...

Τα λόγια σου fegia μια καλοσύνη, ένα γλυκό χαμόγελο στην καρδιά μας. Κι αυτό είναι η δική σου σφραγίδα :)

Πολύ όμορφο το έργο σου, μου άρεσαν τα συμβολικά στοιχεία και από τα "σημειώματα" (δεν ξέρω πως ακριβώς να τα ονομάσω γιατί είναι κάτι πολύ περισσότερο), που πέφτουν σαν φύλλα, ιδιαίτερα αυτό που κάθησε κάτω μόνο του.

Και στο έργο σου του τίτλου της ιστοσελίδας, πρόσεξα αρκετές αλλαγές: περισσότερα σημειώματα, λιγότερες εικόνες, πολύ περισσότερο φως και μία ηρεμία. Δεν ξέρω, στο γυαλί αν είναι αντικατοπτρισμός ή θολότητα.

Πόσο ωραίο είναι να μπορεί κανείς να εκφράζεται έτσι με το χαρτί, το μολύβι και τα χρώματα. Ευλογία.

Κάθε καλό για το 2009, με πολλές πολλές δημιουργίες:))

Γεφυριστές είπε...

Καλε μου Fegia, εύχομαι να ειναι όλα καλύτερα σε πείσμα της... εκβιαστικής παράδοσης, για σένα, τους ανθρώπους σου και όλο τον κόσμο.
Και στο άλλο Χρηματιστήριο, με στοιχεία του παρελθόντος προσδοκούσαν και στο τέλος πήρανε σβάρνα κι εμάς. Κάποτε πρέπει να αποδεχτούμε ότι το μέλλον "παίζεται" σήμερα, "έχει παιχτεί" χτες και δεν "θα παιχτεί" αύριο. Αύριο θα καταναλωθεί. Απλώς. Γιατι μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πούμε κάποτε, λέμε τώρα, "κάθε πέρσυ και χειρότερα"
Καλή Χρονιά Fegia

H.Constantinos είπε...

Κάπως απαισιόδοξο σε βλέπω, αλλά δεν διαφωνώ κιόλας, πώς θα μπορούσα άλλωστε...

Μου άρεσε αυτό με τα δάνεια του παρελθόντος, είναι εντελώς to the point την σήμερον ημέραν που είναι γεμάτη παρελθόν. Και το πάω στους τομείς της δημιουργίας κάθε μορφής, και είναι μεγάλο το θέμα, θα σήκωνε πολλή ανάλυση...

nikiplos είπε...

Bonjour mon ami,

Το πολύ δυνατό και μεστό κείμενό σου δεν επιτρέπει ιδιαίτερο σχολιασμό πέραν του απλής αναπαράστασης του στις δικές μας βιωματικές εμπειρίες.
Ίσως ο χρόνος να επιδρά με αβρότητα και με κάποια διάθεση συγχωρητικότητας τόσο προς εμάς όσο και προς τους άλλους που τότε αποτελούσαν τον θίασο της δικής μας ζωής. Σήμερα ως προνομιακοί θεατές ξαναβλέπουμε το έργο πολλές φορές και μπορώ να πω το ξαναγράφουμε. Εξωραϊσμένο ίσως βασισμένο στις αγνές προθέσεις μας, μα οπωσδήποτε προσθέτουμε πολλές οπτικές γωνίες με την άνεση κάποιου που ξέρει τι πρόκειται να γίνει στην εκάστοτε διαδραματιζόμενη ιστορία. Τις όποιες απίθανες ελπίδες που τρέφαμε τότε σήμερα τις απαξιώνουμε και αποτιμούμε το πόσο αγαθοί ήμασταν τότε. Ξεχνάμε ίσως ότι τότε πραγματικά ελπίζαμε, προσπαθούσαμε να βρούμε μια μικρή κλωστή, μια μικροσκοπική ακτίνα φωτός για να ξεφύγουε από την camera obscura.
Σήμερα αγνοούμε αυτό το πολυσχιδές τότε, ο χρόνος αν μη τι άλλο έχει μια ικανότητα να απλοποιεί τα πράγματα υπέρ μιας απλής ανασκόπησης και αποτίμησης.
Το έρεβος του υποσυνήδειτου θα φυλακίσει όλες τις μαύρες στιγμές, εκείνες που ψάχναμε μια ηλιαχτίδα φωτός... Ακόμη και τις ανησυχίες μας και τους φόβους μας σήμερα που είμαστε αποστασιωποιημένοι μπορούμε να τους αποτιμήσουμε καλύτερα.

Ένα μόνο λάθος προσπαθώ να μην κάνω... Να αποζητώ από άλλους να δείξουν την τόλμη που εγώ κάποτε δεν έδειξα. Αυτό μόνο.
Κι όπως πολύ σωστά είπες φίλε,

“Και η πραγματικότητα που μας αφορά, δεν είναι εικονική (όπως πιστεύουν οι αδαείς) αλλά υπαρκτή, εδραιωμένη σε ειλικρινείς προθέσεις, απαλλαγμένη από υστεροφημίες και σκοπιμότητες, αφού απουσιάζει το πρόσωπο, το όνομα και η οντότητα και όλα κινούνται στο λυτρωτικό χώρο ενός καθολικού εξομολογητηρίου...”

Fegia είπε...

@roadartist
Καλή χρονιά αγαπημένη φίλη.
Έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας, ελπίζω, (και εφ' όσον είμαστε καλά) για να συνεχίσουμε το ταξίδι μας...
Η γοητεία μάλιστα αυτού του ταξιδιού είναι ότι δεν έχει (ευτυχώς) συγκεκριμένο προορισμό, έχει όμως εξαιρετική παρέα, ευχάριστη και γεμάτη ζωντάνια.
Να είσαι καλά και πάντα σε δημιουργική ετοιμότητα...
:)

Fegia είπε...

@Mariela
Μαριέλα μου, δεν ξέρω αν έχουμε συναντηθεί στο Παρίσι, αλλά νοιώθω ότι σε ξέρω, πολύ πριν πάω εκεί.
Αν σύχναζες στο "Flore en l' ille" (το μικρό, πίσω ακριβώς από τη Notre Dame), πολύ πιο πιθανόν...

Μου άρεσε η ευχή σου, αφού περιέχει την προοπτική του ...πάθους, τόσο σπάνιου στις μέρες μας!

Πολλά φιλάκια Μαριέλα μου.

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Καλή χρονιά φίλε μου και ένα μεγάλο ευχαριστώ...
Με την είσοδο της νέας χρονιάς, με έπιασαν οι "φιλοσοφικές" διαθέσεις...
Βέβαια, θα έλεγα ότι αποφεύγω, γενικά, τη Φιλοσοφική προσέγγιση της πραγματικότητας, αφού δεν ξεχνώ αυτό που πολύ εύστοχα έχει πει ο Κωστής Παπαγιώργης, ότι δηλαδή "...η Φιλοσοφία είναι σαν τον ανίατο τρελλό. Δύσκολα τον καταλαβαίνεις και σπάνια τον ακολουθείς"!...
:)))
Καλό Σ.Κ. φίλε

Fegia είπε...

@Άστρια
Καλή μου φίλη.
Δεν ξέρω αν αφήνω στην παρέα τη σφραγίδα μου...αλλά κάποιο ίχνος θα ήταν μεγάλη προσωπική ικανοποίηση.
Το εικονιστικό μέρος της ανάρτησης είναι συνδυασμός μια φωτογραφίας δανεισμένης από κάποιον συνεργάτη (εν αγνοία του!!!...) με τα αγαπημένα μου θεματάκια των αιωρούμενων χαρτιών, που μπορεί να είναι σημειώσεις, μπορεί όμως να μην έχουν τίποτα να δηλώσουν (εκτός από την ίδια την παρουσία τους).

Το κεντρικό θέμα, πράγματι αναπνέει μέσα στο λευκό, όπου η εικόνα σβήνει (και θα σβήνει προοδευτικά).
Είναι μέρος...γενικώτερου σχεδίου (άντε σου κάνω και μια αποκάλυψη)....
Υπομονή, λίγες βδομάδες...

Πολλά φιλιά, για όμορφο Σ.Κ.

Fegia είπε...

@Αλέκα
Καλή μου Αλέκα.
Κι εγώ σου εύχομαι ό,τι καλύτερο και ό,τι αληθινό για τη νέα χρονιά, για σένα προσωπικά και για τους δικούς σου ανθρώπους.
Με το παρελθόν, βέβαια, δεν ξεμπερδεύει κανείς εύκολα...
"Εμείς" το γνωρίζουμε καλά...(και το βιώνουμε "καλύτερα")....
Τι νομίζεις ότι τζάμπα έφαγα τον Μπόρχες με το κουτάλι....προσπαθώντας να χωνέψω τη θέση του ότι "δεν υπάρχει παρόν, δεν υπάρχει μέλλον...τα πάντα είναι παρελθόν"!
Είπα ότι, τι διάολο κάτι παραπάνω θα ξέρει...μην το ψάχνω παραπέρα...
Θα συμφωνήσω μαζί σου ότι το μέλλον παίζεται σήμερα...αλά δεν ξέρω αν εμείς (μπορούμε να) είμαστε μέσα στο παιχνίδι...

Δεν βλέπεις άλλωστε τι μπάλλα παίζουμε γμτ;;;
:)))

Φιλάκια...

Fegia είπε...

@H.Constantinos
Δεν είμαι ούτε απαισιόδοξος, ούτε αισιόδοξος φίλε μου.
Παρατηρώ απλώς τα γεγονότα και τους (ανύπαρκτους) σχεδιασμούς των "υπευθύνων"...και σχολιάζω.

Εχεις πολύ δίκιο, όταν επικεντρώνεις τα δάνεια του παρελθόντος στο χώρο της δημιουργίας, όπου επικρατεί μεγάλη απογοήτευση.
Παρθενογέννεση, βέβαι, δεν υπήρξε ποτέ αλλά και τέτοιος "δανεισμός"...
Σηκώνει, όντως κουβέντα...με ποτό...

Mariela είπε...

Φυσικά και πήγαινα....
Καλώς ή κακώς, πολλές είναι οι πέτρες που αν τις σηκώσεις από κάτω θα με βρεις....

dodo είπε...

Πόσο αλήθεια "καινοφανή" είναι τα συμπτώματα βίας και ανασφάλειας;

Fegia είπε...

@nikiplos
Αγαπητέ μου, καλέ φίλε.
Πολύ σωστά επισημαίνεις ότι "ο χρόνος αν μη τι άλλο έχει μια ικανότητα να απλοποιεί τα πράγματα υπέρ μιας απλής ανασκόπησης και αποτίμησης".
Έτσι, πράγματι, βολευόμαστε σε απλοϊκές ανώδυνες ανασκοπήσεις ξεχνώντας ότι τα οδυνηρά βιώματα του τότε θεωρούσαμε ότι θα μας σημαδέψουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας.
Η ζωή, ωστόσο συνεχίζεται ερήμην των θεωριών, των εικασιών, των προβλέψεων και των ελπίδων μας.
Και η βιωμένη εμπειρία δεν φέρνει τη γνώση. Διότι, η βιωμένη εμπειρία μπορεί κάλλιστα να είναι το βιωμένο ψέμμα. (Οι θυσίες των χριστιανών δεν αποδείκνυαν την ύπαρξη του Θεού αλλά μονάχα την πίστη τους σ' αυτόν).
Αλλά ας περιοριστούμε (κινούμενοι στα όρια της ανθρώπινης αδυναμίας) σ'αυτό που δηλώνεις: Να μην απαιτούμε από τους άλλους να δείξουν την τόλμη που εμείς κάποτε δεν επιδείξαμε...

Bon soir et bon weekend!

Angeliki είπε...

Kali xronia na pw egw kai dimiourgiki!!!!

Fegia είπε...

@dodo
Νομίζω αγαπητέ μου ότι υπάρχει μια κάποια διαφορά πλέον στη μορφή της βίας και το μέγεθος της ανασφάλειας που βιώνουμε σήμερα, σε σχέση με το (όχι πολύ μακρινό) παρελθόν.
Δυστυχώς.

Καλή εβδομάδα

Fegia είπε...

@Angeliki
Καλή χρονιά και σε σένα Αγγελική.
Να συνεχίσεις να μας χαρίζεις τις τόσο εκφραστικές καρικατούρες...

Καλή εβδομάδ

anepidoti είπε...

Μου άρεσε οτρόπος σκέψης,
μου άρεσε ο λόγος σου.
καλή χρονιά!

Ανώνυμος είπε...

Έρχονται τα καλύτερα! :D Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστούμε.

Fegia είπε...

@Angeliki
Καλή χρονιά και σε σένα Αγγελική.
Να συνεχίσεις να μας προσφέρεις τις δημιουργίες σου.

Fegia είπε...

@anepidoti
Καλώς ήλθες αγαπητή φίλη.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Καλή χρονιά και σε σένα.

Fegia είπε...

@mikroanalog
Μαρία μου, καλό βράδυ.
Τα καλύτερα πάντως για την ομάδα μας, μάλλον δεν έρχονται...
:)))
Φιλάκια

fractal είπε...

Καλοί μου φίλοι. Ο FEGIA μας έβαλε να σκεφτούμε το δυσκολότερο ίσως φαινόμενο (πως αλιώς να το πω?) της ζωής του συμπαντικού κόσμου. Τον χρόνο. Νομίζω πως η μονάδες μέτρησης του χρόνου είναι ανθρώπινη εφεύρεση.
Ο χρόνος δεν μπορεί να μετρηθεί. Ένας τρόπος προσέγγισής του μπορεί να είναι οι εμπειρίες μας σαν άτομα σαν κοινωνίες ανθρώπων , σαν κράτη.
Αν δεν χτίζουμε καλλίτερο κόσμο με αυτές, τότε ο χρόνος είναι εχθρός της ζωής. Αν αξιοποιούμε σωστά τις εμπειρίες μας ο χρόνος είναι φίλος της ζωής.
Ο χρόνος δεν μπορεί να συγχωρέσει
ούτε να περιμένει. Έχει όμως αποδειχθεί πειραματικά πως όταν η συγκέντρωση μάζας ή ενέργειας είναι πολύ μεγάλη ο ρυθμός του χρόνου επιβραδύνεται μέχρι την απόλυτη παύση κάθε αλλαγής.
Αυτό υποθέτουν οι επιστήμονες πως συμβαίνει μόνο στο κέντρο της μαύρης τρύπας...Προσωπικά θα ευχόμουν αυτή η μαύρη τρύπα να ανοίξει όπου τώρα βρίσκεται το υπουργείο Εθνικής άμυνας του Ισραήλ.. που καλύπτει αρκρτές δεκάδες τετραγωνικά χιλιόμμετρα..

Fegia είπε...

@fractal
Αγαπητέ μου fractal.
Όταν έγραφα "είτε τον θεωρήσουμε (τον χρόνο) σαν μια μικροκλασματική απεικόνισή της (αιωνιότητας)", απλώς σε αντέγραφα...
Πολύ σημαντικές οι παρεμβάσεις σου και ιδιαίτερα το σχόλιο "Ένας τρόπος προσέγγισής του (χρόνου) μπορεί να είναι οι εμπειρίες μας σαν άτομα σαν κοινωνίες ανθρώπων, σαν κράτη.
Αν δεν χτίζουμε καλλίτερο κόσμο με αυτές, τότε ο χρόνος είναι εχθρός της ζωής"...πολύ ακριβές!

Να έχεις ένα καλό βράδυ ατενίζοντας το πέλαγος...:)