10/11/08

ποιον να ρωτησεις ...



Η μεγάλη μου αγάπη για τον κινηματογράφο χρονολογείται από τα χρόνια της χούντας.
Στις αθηναϊκές αίθουσες της εποχής, η προβολή ενός επιλεγμένου έργου συνοδευόταν συχνά και με την προβολή των αντιφασιστικών φρονημάτων των θεατών (κυρίως φοιτητών) με μεγαλόφωνα σχόλια, αστραπιαία συνθήματα και - μερικές φορές - με τη ρίψη αντιχουντικών φέιγ βολάν...
Αναφέρομαι σε συγκεκριμένες αίθουσες, όπως την Αλκυονίδα, το Στούντιο, το Δαναό, την Όπερα...και σε έργα με έντονο πολιτικό περιεχόμενο όπως ¨Φράουλες και αίμα", "Σάκο και Βαντσέτι", "Εάν"...

Το Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης το έζησα αργότερα, την εποχή που σαν φοιτητές στηνόμαστε σε ουρές από το προηγούμενο βράδυ, για να εξασφαλίσουμε ένα εισιτήριο το επόμενο πρωινό, για κάποια ταινία "υψηλών απαιτήσεων και προσδοκιών".
Μετά την προβολή, ο περίφημος δεύτερος εξώστης (επανδρωμένος αποκλειστικά από φοιτητόκοσμο) έβγαζε νωρίς την ετυμηγορία του και απαιτούσε, εν είδει λαϊκού δικαστηρίου, την άνευ όρων αποδοχή των αποφάσεών του από τους υπόλοιπους θεατές, στη συζήτηση που ακολουθούσε με τους συντελεστές του έργου, που μόλις είχε προβληθεί.
Τα γιουχαϊσματα, ή ζητωκραυγές (ανάλογα), όπως και οι διαπληκτισμοί, που (πολλές φορές) ακολουθούσαν, αποτελούσαν αναπόσπαστο στοιχείο, συνθετικό της γοητείας και της απόλαυσης της προβολής και αδιαμφισβήτητο τεκμήριο ότι η τέχνη παρέμενε ζωντανή...
Ακολουθούσε ολονύκτια "ανάλυση" στα μπαράκια τα περιφερειακά της περιοχής του ¨Ντορέ", που είχε, σαν χώρος, την τιμητική του για όλη την εβδομάδα των προβολών.

Με τα χρόνια, το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου μετεξελίχθηκε σε Φεστιβάλ (απλώς) Κινηματογράφου, ενώ οι προβολές του μεταφέρθηκαν, κυρίως, στις αποθηκευτικές (και κατάλληλα διαμορφωμένες) εγκαταστάσεις του λιμανιού της πόλης. Το Φεστιβάλ, κατά ένα παράδοξο τρόπο, "αποκεντρώθηκε" μεταφερόμενο στο κέντρο της πόλης, αφού οι προβολές των ταινιών διασκορπίστηκαν σε επι μέρους αίθουσες! Παράλληλα, οι αντιδράσεις του κοινού, σαφώς πιο εκλεπτυσμένες απ' ότι στο παρελθόν, προσέδωσαν μια νότα πολιτισμού στην ειρηνική - πλέον - διαδικασία απόλαυσης της έβδομης τέχνης, σε σημείο που οι όποιες υποτονικές διαφωνίες να μην είναι ικανές να ματαιώσουν ένα ταξίδι στον έβδομο ουρανό (όταν, βεβαίως, η ποιότητα του έργου επέτρεπε κάτι τέτοιο).

Το Φεστιβάλ σαν θεσμός (και τότε και τώρα) είχε πάντα κάποια (μικρο)προβλήματα. Κάποια παράπονα των παραγωγών για οικονομική ενίσχυση εκ μέρους της πολιτείας, κάποιες γκρίνιες των σκηνοθετών για τις προκριματικές επιλογές, κάποιες δυσφορίες των κριτικών για τα βραβεία....
Δεν ξέρω αν, και πόσα από τα προβλήματα αυτά έχουν επιλυθεί σήμερα. Έχω καιρό να ασχοληθώ ή να μιλήσω με κάποιους που γνωρίζουν καλύτερα.
Απλώς σκεφτόμουν αυτά τα προβληματάκια, πίνοντας τον πρωινό καφέ μου σε παραλιακό καφέ μπαρ, και παρατηρώντας από μακριά τη σήμανση του 49ου Φεστιβάλ στις εγκαταστάσεις του λιμανιού.
Ίσως αν απευθυνόμουν σε κάποιον, καθ΄ύλην αρμόδιο, να έπαιρνα μερικές απαντήσεις. Σε κάποιον, για παράδειγμα, σαν τον πρώην Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού, τον κύριο Ζαχόπουλο, που απολάμβανε κι αυτός τον καφέ του λίγα τραπέζια πιο πέρα...

29 σχόλια:

Fegia είπε...

Στο βιντεάκι, γίνεται αναφορά σε Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου.
Το ¨Ελληνικού" περιττεύει...όπως περιττεύει και η διευκρίνηση ότι το συγκεκριμένο λάθος οφείλεται στη λανθάνουσα δύναμη της νοσταλγικής αναφοράς στο τότε...
Συμβαίνουν αυτά, κυρίως όταν διαπραγματεύεται κανείς διαχρονικά θέματα, όταν δηλαδή σκηνοθετεί το παρόν με δάνεια του παρελθόντος...

House for rent είπε...

Χμμμ! Νοσταλγικό ποστ με κομψή υπόμνηση της παρακμής.
Λίγο πιο κάτω από την καφετέρια όμως, και πιο μέσα στις αίθουσες κινηματογράφου, κάθονταν πρόσφατα περί το 1 000 000 (και περισότεροι εάν δεν κάνω λάθος) "χορηγοί" του SAFE SEX οπότε τι γραμματέα περίμενες να έχουμε?
Γ... την παγκοσμιοποίησή μου μέσα.

fractal είπε...

Ο Κινηματογράφος στα χρόνια της χούντας...

fractal είπε...

Ξέχασες το ART τέρμα Πατησίων..

kamnisenmaki είπε...

Πιστεύω ότι κακώς δεν τον ρώτησες…

Βέβαια υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να του διακόψεις άκομψα τον αντίστοιχο προβληματισμό (για το φεστιβάλ εννοώ) οπότε καλά έκανες και δεν του μίλησες.

Το σίγουρο είναι ότι αυτό το «αραιόμαλο δέρας» θα κοιτούσε καμιά κοπελίτσα σκεπτόμενος πως μπορεί να της εξορύξει τον πολιτισμό σε κανα σκοτεινό… σκηνικό

Άστρια είπε...

Η μεγάλη μου αγάπη για τον κινηματογράφο ήταν από παιδί, ίσως και για την ίδια την ατμόσφαιρα του χώρου, αλλά και σαν μια μορφή παραμυθιού. Μήπως έτσι δεν ενεργεί και τώρα; (magic)

Οι κινηματογράφοι που αναφέρεις ήταν τότε οι επιλογές μας (καθώς και ό,τι περίεργο, προσφερόμενο για προβληματισμό θέατρικό έργο) και πράγματι θυμάμαι το "Σάκο και Βαντσέτι" και τη μουσική του.

Δεν έχει τύχει να παρακολουθήσω το φεστιβάλ ποτέ. Πολύ μου άρεσε όμως η αναφορά σου στην δύναμη της γαλαρίας και σε ό,τι ακολουθούσε.

Το τέλος ενός έργου είναι σημαντικό για την τελική γεύση που σου αφήνει. Το τέλος της ανάρτησής σου, άφησε ένα χαμόγελο :))

Καλή εβδομάδα φίλε μου fegia!

Maria Mikro Analogo είπε...

Νομίζω πως με την τελευταία παράγραφο τα λες όλα...
Φιλιά :)

Roadartist είπε...

Σοβαρά μιλάς τώρα??
Ο Ζαχόπουλος σε τραπεζάκι παραδίπλα σου να κοιτάει αμέριμνος τη θάλασσσα και να στοχάζεται???
Γρρρρ... μάλιστα!! :( :( :(
Στη θέση του δε θα το κούναγα από το σπίτι μου..καν! Ούτε τσίπα πια δεν έχουνε..
Και εγώ αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο, και τελευταία νιώθω λίγο ένοχα..γιατί έχω χάσει αρκετές ταινίες σε σχέση με το παρελθόν...που τις καταβρόχθηζα.. Μέχρι και dvd εχω καιρό να δω....Καλό απογευματάκι και μακρυά από 'ζαχόπουλους" ;))

Fegia είπε...

@dim
Για την ακρίβεια, οι χορηγοί ανέρχονται στον όχι ευκαταφρόνητο αριθμό των 2.994.979...

Fegia είπε...

@fractal
Aγαπητέ fractal, ξέχασα και το ΑΣΤΥ, το STUDIO της Τρικόρφων και ίσως μερικούς ακόμη..., που αποτελούσαν τις οάσεις αναψυχής (και όχι μόνο) στα μαύρα χρόνια της χούντας.
Καλή σου μέρα.

Fegia είπε...

@kamnisenmaki
Συνοδευόταν ήδη από μια κυρία....ενώ στο απέναντι τραπέζι κάποιες άλλες δεν ξεκολούσαν τα μάτια τους από πάνω του (φαντάζομαι από περιέργεια)
:))

Fegia είπε...

@άστρια
Πράγματι, ο κινηματογράφος έχει αυτή την πολυτέλεια να στήνει ένα μαγικό σκηνικό, όπου μπορεί κανείς να "ταξιδέψει" κατά το δοκούν....
Αυτή είναι και η μαγική σχέση που έχει ο θεατής μαζί του...
Αντίθετα, το θέατρο είναι, βασικά, προνομιούχος χώρος για τον ίδιο τον καλλιτέχνη...

Για τον ¨Σάκο και Βαντσέτι" ειδικά, δεν θα ξεχάσω την προβολή στον κιν/φο επι της Αγ. Κωνσταντίνου (Ομόνοια / δεν θυμάμαι όνομα), όπου έγινε χαμός κατά τη διάρκεια της προβολής!

Το Φεστιβάλ ήταν άλλη εμπειρία....λίγο χαβαλέ, λίγη σοβαροφάνεια...αλλά πάνω απ' όλα ζωντάνια!
Και δράση μερικές φορές.

Όσο για το τέλος της ανάρτησης...μάλλον πικρό χαμόγελο αφήνει...

Καλό μεσημέρι, φίλη μου
:))

Fegia είπε...

@μαρία
Πάντα το καλό το αφήνω για το τέλος Μαρία μου....
χα, χα
:)))

Fegia είπε...

@roadartist
Καλή μου φίλη.
Μιλάω σοβαρά, εκτός κι αν πρόκειται για σωσία...οπότε οφείλω να επανορθώσω.
Πάντως τα μάτια μου λειτουργούν ακόμη πολύ καλά...

Ξέρεις...τώρα με την άνεση που υπάρχει στην πρόσβαση σε μια ταινία (DVD, κλπ), ο κινηματογράφος έχει χάσει τη μαγεία που είχε...ακόμη και παρά τον (εντυπωσιακό) εκσυγχρονισμό των αιθουσών...
Τέλος πάντων, εφ' όσον επισκεφθώ το Φεστιβάλ, θα σου στείλω...ρεπορτάζ!

Πολλά φιλάκια, φίλη μου!

H.Constantinos είπε...

Ναι, πραγματικά κάτι έχει χάσει το σινεμά τώρα πιά, κι εγώ έχω χάσει διάφορα που δεν θα ήθελα να χάσω, και πραγματικά καμμία οθόνη 42 ή 52 ινστών δεν είναι το ίδιο...

Μία τόσο χαρακτηριστική και εκλεπτυσμένη φυσιογνωμία καλλιεργημένου ανθρώπου, δεν μπερδεύεται εύκολα, ξεχωρίζει άνετα ακόμη και μέσα από βρώμικο βρεγμένο παρμπρίζ με διαλυμένους καθαριστήρες, και δύσκολα βρίσκεται σωσίας...!

Fegia είπε...

@h.constantinos
Τα είπες όλα...
Καλό βράδυ!

Άστρια είπε...

Αγαπητέ μου φίλε feggia,

Μα και βέβαια το χαμόγελο ήταν πικρό (ξέρεις από αυτά που η μία ή οι δύο άκρες του νοιώθεις ότι πάνε προς τα κάτω) και ... συνοδευόταν και από ένα κούνημα του κεφαλιού:))

Καλό βραδάκι:))

Ανώνυμος είπε...

αυτή η ανάρτηση δεν τελειώνει με γλυκιά νοσταλγία, πρέπει να επανορθώσεις!

dodo είπε...

Πολύ φοβούμαι ότι πάντοτε θα γκρινιάζουν γιά τα χρήματα κάποιοι από τους παραγωγούς και θα νιώθουν ότι αδικήθηκαν κάποιοι σκηνοθέτες- και φυσικά, πάντοτε θα ξέρουν οι κριτικοί καλύτερα από όλους μας! ;-))

Ώστε ο κύριος γενικός ανέρρωσε πλέον πλήρως- ελπίζω να έμαθε πιά να αποφεύγει τις... κακοτοπιές!

Fegia είπε...

@άστρια
Καλημέρα φίλη μου, με ένα πραγματικό χαμόγελο
:))

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Πού να δείς την επόμενη ανάρτηση....
:))

Fegia είπε...

@dodo
Το αν ανέρωσε πλήρως δεν το ξέρω.
Θα ρωτήσω κανένα...κριτικό που ξέρει (τα πάντα)...
Πάντως δεν είχε κανένα ίχνος από την περιπέτεια που πέρασε. Σε σημείο που να αρχίσω να αμφιβάλλω μήπως και δεν ήταν αυτός!!
Αλλά τέτοια ομοιότητα...δεν μπορεί....

Ανώνυμος είπε...

Καλέ αυτός ζει και πίνει και καφέδες?? Η γάτα μου που έπεσε την ίδια μέρα (με τον Ζαχόπουλο) απ' το μπαλκόνι, ακόμη έχει το σίδερο στο πόδι!!

Ωραίο το αφιέρωμά σου στο φεστιβάλ, αν και τώρα πια αν δεν δουλεύεις ή δεν μένεις στο κέντρο, μόνο απ' τις εφημερίδες το παίρνεις χαμπάρι. Ίσως φταίει κι αυτή η διάσπαση που έγινε σε διάφορους χώρους ή ότι παραμεγαλώσαμε...

Γειά σου fegia (είναι φέγια ή φέγκια ή φεγία ή φεγκία??)
Θανάσης

Ανώνυμος είπε...

Τελικά αυτή η πόλη, ότι έχει και δεν έχει λειτουργεί με μικροπροβληματάκια. Έτσι έμαθε να ζει και συνεχίζει. Αν κάτι πάει τέλεια, θα πρέπει να αρχίσουμε να ανησυχούμε, ότι κάτι δεν πάει καλά.
Όπως κάθε χρόνο, ετσι και φέτος μια δυο ταινιούλες θα τις δούμε... Καλή σου μέρα fegia!

Fegia είπε...

@ανώνυμος
Πού είσαι βρε Θανάση....
Σε λίγο θα σε "βλέπουμε" σαν το Φεστιβάλ, μια φορά το χρόνο!

Λοιπόν το fegia έχει γραφεί εξ αρχής (τυχαία) ανορθόγραφα! Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να γραφεί fezia ή fetzia (καλύτερα) για να αποδοθεί το υποκοριστικό του ρώσικου Fiodor ...
Η ιστορία έχει ως εξής: Kάποτε μια φίλη Ρωσίδα (πολύ πριν κατακλύσουν τη χώρα μας...) με αποκαλούσε έτσι, χαϊδευτικά...
Για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το επέλεξα για το blog αλλά το έγραψα λάθος παρακινούμενος και από τη γαλλική απόδοση του g ανάμεσα σε δυο φωνήεντα, αλλά και πάλι ...λάθος είναι!
Ίσως είναι συμβολικό το λάθος....

Αυτά για μένα.
Τώρα για σένα, φίλε Θανάση, επειδή έχω κάποιες υποψίες (που θάπρεπε εξ αρχής να τις συγκεκριμενοποιήσω)...μένεις στην ίδια πόλη με μένα ή σε ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ;
:)))
Γιατί αν είναι έτσι - όπως υποψιάζομαι - είναι κρίμα που μας στερείς από την απόλαυση ενός blog σου.

Γειά χαρά...

Fegia είπε...

@zanzibar
Γειά σου κοραλένια μου....
Μαύρα μάτια κάναμε...
Χαίρομαι πολύ για την επίσκεψή σου.

Τα λάθη σ' αυτή την πόλη γίνονται σκόπιμα.
Για να μη μας πιάσει το μάτι...

Πολλά φιλάκια.
:)))

Ανώνυμος είπε...

Αν και δεν πολυκατάλαβα τις διευκρινήσεις για το πως διαβάζεται το fegia τ.π.

Αν ζω στην ίδια πόλη πρέπει να έχω blog? Eυχαριστώ πάντως για το ενδιαφέρον.

Θανάσης (που μάλλον δεν θα δω καμμιά ταινία!!)

nikiplos είπε...

bonjour mon ami...

Exw thn entypwsh oti mazi me thn aiglh toy kinimatografou, efyge kai ena shmantiko dhmioyrgiko mas kommati... den kserw giati to lew ayto...
Den milw mono gia tis paragwges kai tis dhmioyrgies... akomh kai h diadikasia toy kinimatografou... to na paei kaneis cinema dld.
Eytyxws ta teleytaia xronia ta pragmata allazoyn pali pros to kalytero...
Oso gia ton kyrio Zaxo, den nomizw oti 8a mporoyse na soy pei tipote gia ta provlimata para genikologies... Isws na mas diafwtize gia ton kallitexniko kosmo poy toy xtypoyse apegnwsmena thn porta toy grafeioy toy, alla einai poly dropi gia mia koinwnia na trexoyn oi kallitexnes sto opoioydhpote xrwmatos kommatoskylo... Se ayto den rixnw ey8ynes se kanenos to kratos... H koinwnia mas sympasa ftaiei...

Fegia είπε...

@nikiplos
Bonsoir mon ami.
Αυτό που θυμίζει κάτι από τη γοητεία του παλιού κινηματογράφου είναι κάποιες μικρές (σχετικά) αίθουσες με έργα κάποιας ποιότητας και όχι τα αμερικάνικα πολυκαταστήματα της έβδομης τέχνης...
Φαντάζομαι ότι θα υπάρχουν τα "Olympic" στο Παρίσι. Με καλό συνδυασμό θεάματος ποιότητας και καλού φαγητού!...
Εκτός κι αν αποσύρθηκαν, με την απόσυρση του Mitterand, καθ' ότι ανήκαν στον γιό του προέδρου, τον Frederic.
Βέβαια η Cinematheque θα συνεχίζει, φαντάζομαι, να προσφέρει ταινίες σπάνιες και μοναδικές.

A bientot mon ami.