Στο βιβλίο του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες "Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας" περιγράφεται κατά τρόπο δραματικό, ο ανικανοποίητος έρωτας του νεαρού Φλορεντίνο προς της αγαπημένη του Φερμίνα. Ενας έρωτας, που θα βρεί για λίγο την ανταπόκριση και θα διακοπεί βίαια από τη δυναμική παρέμβαση του πατέρα της κοπέλας.
..........................
Στο αριστούργημα του Άλφρεντ Χίτσκοκ "The Paradine Case" υπάρχει ένα αγωνιώδες κυνήγι αγάπης χωρίς ανταπόκριση, συνοδευόμενο από την υπεράνθρωπη προσπάθεια του ερωτευμένου να σώσει τον αγαπημένο(η) του, παρά την άρνηση του τελευταίου(ας) να σωθεί...
...........................
Στον καθημερινό αθλητικό (και όχι μόνο) τύπο, κυριαρχεί η είδηση της παραίτησης του Ντέμη Νικολαϊδη από την προεδρία της μεγάλης του αγάπης, μετά από την επιτυχημένη διάσωσή της από τον οικονομικό μαρασμό και την αποτυχημένη προσπάθεια να την ανασύρει από το λάκκο των (θρυ)λεόντων και των τίγρεων...
Αναρτήσεις
.JPG)
28 σχόλια:
Υπέροχα σουρρεαλιστικό!!!
Γκαρσια Μαρκες
αγαπημενος μου .
τωρα για τον Ντεμη, χμμ... δεν θα πω το ιδιο χιχι
φιλια.
Εγώ, μη έχοντας καμία επαφή με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα, αυτό που διακρίνω είναι άλλες 3 παράλληλες (ή όχι) ιστορίες, που διαδραματίζονται σε διαφορετικό χώρο και χρόνο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές που έχουν κοινό τον παρονομαστή της "χαμένης αγάπης". Και θα επιμείνω για τη σκηνοθετική σου ματιά. Fegia, αδικείσαι εδώ μέσα! Λοιπόν, ετοιμάσου για φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (για αρχή μονο!).
Φιλιά πολύ πολύ γλυκά!
Καληνύχτα...
Από τις τρεις ιστορίες, η τελευταία δεν με αφορά δεν είδα δεν γνωρίζω δεν μιλώ. Η πρώτη ήταν η πρώτη ερωτική ιστορία που διάβασα παιδί ακόμα,και μου άφησε την αίσθηση της θλίψης σαν αποτέλεσμα του έρωτα. Και η δεύτερη έκανε αυτό που σαν υποψία προσέλαβα από την πρώτη. Την απέραντη θλίψη.
Εκπληκτικός συνειρμός!!!!!!
Θα συμφωνίσω με την προλαλήσασα Ξανθίπη και θα επαναλάβω πως πρέπει να ασχοληθείς σοβαρά με τη σκηνοθεσία.
Μπράβο σου fegia μου.
Φιλί γλυκό καληνύχτας
@h.constantinos
Αλλά τόσο πραγματικό φίλε μου...
@aliki
Αλίκη μου, ο Ντέμης, πέρα από το γεγονός ότι ανήκει (και το αξιοποιεί) στο star system, απέδειξε ότι παραμένει ένα αγνός εραστής της ΑΕΚ.
Φιλάκια.
@ξανθίππη
Γλυκειά μου Ξανθίππη.
Με τις (καλοδεχούμενες) προτροπές σου, μου θύμισες τη φίλη και συνάδελφο Αγγελική Αντωνίου, που διαπρέπει στον κινηματογράφο, με τελευταία της επιτυχία το "Eduart", που της εξασφάλισε και το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2006.
Μόνο που η Αγγελική αφιέρωσε πολλά χρόνια και μεγάλη προσπάθεια (ήδη από τα φοιτητικά χρόνια) προς αυτή την κατεύθυνση.
Κάποια πράγματα πρέπει να τα κάνεις στον καιρό τους...
Αργότερα, οι συνθήκες δυσκολεύουν και απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια και ενδεχομένως κάποιες θυσίες (που φυσικά και αξίζουν τον κόπο).
Πάντα θυμάμαι αυτό που μου είχε πει ο Δημήτρης Ταλαγάνης, βλέποντας κάποιες (φοιτητικές) ζωγραφιές μου: "Δημιούργησε τώρα που μπορείς, γιατί όταν μπεις στην παραγωγή...θα είναι αργά)...
Και το έλεγε ένας ζωγράφος επιτυχημένος!
Τι να πω,... πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, εσύ ξέρεις καλύτερα.
Από την άλλη...........ποτέ δεν είναι αργά.
Βλέπεις, πάντα μετεωριζόμαστε ανάμεσα σε επιθυμίες, σκέψεις, οράματα και πρακτικές...τουλάχιστον όσοι δεν είμαστε βολεμένοι με τη θεσούλα μας στην κοινωνία (ακόμη κι αν αυτή είναι σχετικά καλή).
Τέλος πάντων....θα δούμε.
Προς το παρόν, μου είναι ιδιαίτερα ευδαιμονικό το γεγονός ότι μοιράζομαι τις όποιες σκέψεις μου μαζί σας και νοιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη από τη γενναιόδωρη αποδοχή τους, εκ μέρους όλων σας.
Κάτι για το οποίο σας ευχαριστώ από καρδιάς...
Πολλά γλυκά φιλιά και από μένα!
@fractal
Αγαπητέ μου fractal.
Πολύ σωστά επισημαίνεις τη θλίψη, σαν το συνεκτικό στοιχείο των δύο πρώτων ιστοριών...
Άλλωστε- μεταξύ μας-αυτές οι ιστορίες αποτελούσαν το κίνητρο της ανάρτησης και η τρίτη απλώς μου έδωσε την αφορμή...
Αυτό που είναι εντυπωσιακό, έχει να κάνει με το story του Paradine Case, οπου παρακαλουθεί κανείς, κυριολεκτικά εμβρόντητος, μια σκυταλοδρομία ανεκπλήρωτου έρωτα.
Η Αλίντα Βάλι παθιασμένη με τον Λουί Ζουρντάν, προσπαθεί να τον σώσει από τις κατηγορίες για το φόνο του συζύγου της, ενώ εκείνος αρνείται πεισματικά τη βοήθειά της, περιφρονώντας της και παραμένοντας πιστός στην αγάπη για τον αφέντη του.
Ο Γκρέγκορι Πέκ, ερωτευμένος με την Αλίντα Βάλι, να προσπαθεί να της εξασφαλίσει άλλοθι, τη στιγμή που εκείνη τον απορρίπτει και δεν δέχεται τη συνδρομή του ως συνήγορο υπεράσπισης.
Η σύζυγος του Γκρέγκορι Πέκ να υπομένει την απιστία του, τιμώντας την αγάπη που του τρέφει, χωρίς να βρίσκει ανταπόκριση...
Μια απίθανη συναισθηματική πλοκή από τον Μεγάλο Άλφρεντ Χίτσκοκ.
Ενα πραγματικό δοκίμιο για τον έρωτα, το πάθος και, βεβαίως, τη θλίψη...
@nefelli
Νεφέλη μου....
Μαύρα μάτια κάναμε..
Ελπίζω να επέστρεψες δυνατή, ακμαία και αποφασιστική.
Εντάξει;
Σ' ευχαριστώ για τις σκέψεις σου.
Πού ξέρεις...μπορεί τελικά να με πείσετε να κάνω καμιά μικρού μήκους ταινιούλα, σαν κι αυτή που είχα κάνει με τους συναδέλφους και φίλους, όταν παρουσιάζαμε τη Διπλωματική μας εργασία στην Αρχιτεκτονική.
Ενα μικρό ντοκυμαντέρ για το ερειπωμένο χωριουδάκι που είχαμε αναλάβει να ζωντανέψουμε.
Ήταν ένα super 8 φιλμάκι όπου υπήρχαν και κάποιες "κουφές" αναφορές άσχετες με το θέμα αλλά είχαν πλάκα και τις βάλαμε αποκλειστικά για το κέφι μας.
Πάντως αν κρίνω από το βαθμό που πήραμε, μάλλον άρεσαν και στους βαθμολογητές...
Πολλά φιλάκια Νεφέλη μου και να μη σε χάσουμε πάλι...
Εντάξει;
Το πρώτο και το δεύτερο δεν τα χω διαβάσει και δεν τα χω δει, αλλά το τρίτο έσπασε τα ταμεια όταν προβλήθηκε αυτή κωμωδία!
Ειλικρινά δεν πιστεύω καθόλου ότι ο κος Βανδής έχει κανένα έρωτα εκτός από το μαρούλι και δεν μπορώ να αξηγήσω από που πηγάζει κάτι αντίθετο!
Γαυροκαλησπέρες!
:))
"Ανθρώπινη δουλεία" (Σώμερσετ Μωμ), πώς σου φαίνεται σαν κρίκος των τριών ιστοριών σου;
Όπως πάντα πολύ κομψή ανάρτηση. Πάλι δούλεψε η φαντασία, η γνώση και το συναίσθημα στο σημερινό σου σενάριο.
-Ειδικά στην τρίτη, πολύ έντονο το συναίσθημα :)
Καλό βράδυ,
με τους ΑΕΚικούς χαιρετισμούς του συζύγου μου:)
υγ. Προσωπικά πάντως δεν πιστεύω να είναι τόσος αγνός ο έρωτας του Ντέμη.
bonjour fegia! Πραγματικά πολύ παράδοξο πράγμα ο ανικανοποίητος έρωτας... καμιά φορά νομίζω ότι απλώς οι εκάστοτε ερωτευμένοι, δεν τόλμησαν αρκετά και άφησαν τα γεγονότα να τους ξεπεράσουν...
Άλλωστε δεν πιστεύω πλέον στον έρωτα με το ρομαντικό πάθος και ύφος που πίστευα στα 18 μου... Οι ζωές μας και το εγώ μας φθείρουν τον έρωτα γρήγορα... Ευτυχώς μένει περισσότερο η Αγάπη αυτή η μέγιστη πράξη που για μένα έχει το πλεονέκτημα ότι κερδίζει στο χρόνο... Αγάπη, έρωτας πολύ μεγάλη κουβέντα για ένα ποστ... απλά έτσι σχολιάζω κάποιες σκόρπιες σκέψεις... Άλλωστε οι πρώτες μέρες-μήνες είναι όμορφοι για όλους... το μετά είναι το δύσκολο και πρέπει κανείς να είναι δεκτικός και δοτικός στην αγάπη...
Για τον Ντέμη, έχω να πω πως ανέλαβε την ΆΕΚ σε μια λάθος εποχή για την Ελληνική πραγματικότητα. Ίσως όπως εύστοχα περιγράφεις με μια παιδικότητα στον ρομαντισμό του... Πιστεύω πως το ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα διανύει την πιο βρώμικη περίοδό του... Όχι γιατί άλλες φορές ήταν "του κατηχητικού"... Αλλά γιατί σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει γενική παραίτηση και 'αργία μήτηρ πάσης κακίας'. Όλοι οι σύλλογοι με προεξάρχοντες τους μεγάλους, σχηματίζουν τους ιδιωτικούς στρατούς που μέσα από διακλαδιζόμενα κανάλια με διαπλοκές προασπίζουν τα συμφέροντα των αφεντάδων τους... Στην Αθήνα μέχρι και νεκροί (απολωλότα ) υπήρξαν... Τη στιγμή που οι άλλοι οργανώνονταν και αγρίευαν ο Ντέμης μιλούσε για έρωτα...
όπως και να χει ενδιαφέρουσες οι ιστορίες... bon journée mon ami!
πως είναι δυνατό ένας Σαλονικιός να αγαπά τόσο πολύ αυτή την ομάδα; παράδοξο :) αλλά και πρωτότυπο!
Πώς καταφέρνεις πάντα και συνδέεις τα (φαινομενικά) ασύνδετα... :D Φιλιά!
Υ.Γ. Και στα 3 συμφωνώ...
ναι.. ξέρω! όλα μέσα από την ζωή είναι βγαλμένα!
Για τον ΝΤΕΜΗ μας έχω κάποιες ενστάσεις παρόλο που τον αγαπώ.
Καλησπέρα φίλε μου.
Η ΑΕΚΑΡΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΠΟΤΕ!
Προχωράμε!
Καλό Σ/Κ να έχεις.
Ευρηματικότατος ο παραλληλισμός "Υπόθεση Πάρανταϊν" και διάσωση τής ΑΕΚ! ;-)
@kikop80
Αγαπητέ Kikop80 δεν γνωρίζω τα περί μαρουλιού, άλλωστε είμαι ...κρεατοφάγος!
Αλλά για τον Θεμιστοκλή, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αγάπη του για την ομάδα του.
Οι γαύροι το γνωρίζουν καλύτερα όταν προσπάθησαν - ανεπιτυχώς - να τον κατεβάσουν, πριν από χρόνια, στο λιμάνι!
Καλή εβδομάδα φίλε
(Τσούκου τσούκου...σας βλέπω πάλι πρωταθλητές).
@Άστρια
Ωραία η ιδέα-πρότασή σου αγαπητή φίλη.
Σ' ευχαριστώ για τα κολακευτικά σου σχόλια.
Ανταποδίδω τους (πληγωμένους) ΑΕΚτζήδικους χαιρετισμούς στο σύζυγό σου.
Μεταξύ μας, κανένας έρωτας δεν είναι ΑΠΟΛΥΤΑ αγνός....
(Ή είναι;;)
Καλή εβδομάδα :)
@nikiplos
Bonjour mon ami Parisien!
Σωστή η επισήμανσή σου για τη (συγκριτική) διάκριση Έρωτα-Αγάπης.
Βέβαια όλοι κάπως έτσι καταλήγουμε, στην υπερεκτίμηση της αγάπης και την προσγειωμένη απόλαυση του έρωτα...
Αλλά μήπως δεν θα θέλαμε να είναι λίγο διαφορετικά τα πράγματα;
Όσο για τον Ντέμη....λάθος παιχνίδι, σε λάθος τόπο, λάθος εποχή...
Η ελληνική κοινωνία (και όχι μόνο) δεν σηκώνει ρομαντισμούς. Εχει τους μηχανισμούς να σου υπενθυμίζει την αμείλικτη πραγματικότητα.
Καλή εβδομάδα φίλε.
@ηλιογράφος
Φίλε Ηλιογράφε.
Δεν είμαι Σαλονικιός (στην καταγωγή) αν και ζώντας εδώ ουσιαστικά από το 1975 θα έπρεπε να νοιώθω έτσι...αλλά δεν νοιώθω.
Παρεπιπτόντως η ΑΕΚ έρχεται 3η στις προτιμήσεις των Βορειοελλαδιτών οπαδών (μετά από ΠΑΟΚ, ΑΡΗ) σύμφωνα με γκάλοπ τοπικής εφημερίδας, την περασμένη χρονιά...
Όσο για την αγάπη....δεν ξέρεις ότι οι παιδικές αγάπες είναι και οι μόνες (;) που παραμένουν ισόβιες;
Καλή εβδομάδα.
@μαρία
Καλημέρα φίλη μου.
Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω...αλλά προσπαθώ.
Φιλάκια
:)))
@kat
Καλώς ήλθες φίλε/η
Όλα είναι βγαλμένα από τη ζωή και εμείς απλώς τα υπενθυμίζουμε...
@Νίκος
Γειά σου φίλε μου.
Ξέρω τις ενστάσεις σου για τον Ντέμη.
Εγώ δεν αναφέρθηκα στα (σοβαρά) λάθη που έκανε αλλά στην αγάπη του για την ομάδα μας.
Σίγουρα προχωράμε.
Με τι ρυθμούς όμως;
Καλή εβδομάδα φίλε.
@dodo
Καλή εβδομάδα φίλε.
Merci.
Καλημέρα,
παρακολουθώ, σπανίως αφήνω σχόλιο. Ως ΑΕΚτζής που είσαι, και ως ΓΑΥΡΟΣ που είμαι θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι με εμφανή τον προβοκατόρικο χαρακτήρα της ερώτησης: Γήπεδο πού; Νέα Φιλαδέλφεια; Ή αλλού; Ο Ντέμης, δυστυχώς, πρωτάθλημα δεν πήρε ούτε ως πρόεδρος. Μεγάλες προσδοκίες πενιχρά αποτελέσματα. Να σαι καλά.
@mystis
Κρατώ το "δυστυχώς" ως ένδειξη γενναιόδωρης και ειλικρινούς διάθεσης και όχι ως απλό fairplay.
Κρατώ επίσης τις ¨μεγάλες προσδοκίες" σαν αναγνώριση του διακαιώματος στο όνειρο, έστω κι αν αποδείχθηκε απατηλό.
Κρατώ επίσης τα "πενιχρά αποτελέσματα" σαν επαναφορά από το όνειρο στην (σκληρή) πραγματικότητα.
Σχετικά με την ερώτηση.
Μετεωριζόμενος ανάμεσα στο όνειρο (της Ν. Φιλαδέλφειας) και την πραγματικότητα (της επιχειρηματικής απόδοσης)...τείνω στη δεύτερη επιλογή, σε ένα χώρο που θα συνδυάζει γήπεδο και εμπορικές χρήσεις και βεβαίως μακράν από πυκνοκατοικημένη περιοχή, με όσο γίνεται ήπιες και οικολογικές παρεμβάσεις...
Με ρεαλιστικά κριτήρια δεν νομίζω ότι το γήπεδο μπορεί να ξεπερνά τις 40000 θέσεις θεατών.
Νάσαι καλά φίλε (πρωταθλητή και φέτος)!
Δημοσίευση σχολίου