19/9/08

μια σκοτεινη ιστορια


“Όταν ήταν παιδί – στη σχολική ηλικία – συνήθιζε να περνάει τα καλοκαίρια, μαζί με τον παππού και τη γιαγιά του στο χωριό. Στην πραγματικότητα δεν επρόκειτο για οργανωμένο χωριό αλλά ένα μικρό συνοικισμό, που τα σπίτια του μετριόνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού. Εκεί, σ’ ένα γραφικό περιβάλλον (που σώζεται αναλλοίωτο και σήμερα) υπήρχε το καφενείο-ταβέρνα του θείου του, που αποτελούσε προσφιλή σταθμό για τους ταξιδιώτες, που κατευθύνονταν στην πρωτεύουσα του νομού. Ηλεκτρικό ρεύμα δεν υπήρχε και οι συνθήκες γενικότερα ήσαν πρωτόγονες. Αυτός ήταν κι ένας επιπλέον λόγος να προτιμά το συγκεκριμένο μέρος για διακοπές. Είχε τη μοναδική ευκαιρία να ζεί μέσα στα παιχνίδια (κυρίως αυτά που εξελίσσονταν σε καουμπόϋκες μονομαχίες ή αρχαιοελληνικές εκστρατείες) μια μοναδική ατμόσφαιρα, που την εξασφάλιζε ένα αυθεντικό αγροτικό περιβάλλον, όπου τα άλογα ήσαν διαθέσιμα για πραγματικές ιπποδρομίες…
Ένα βράδυ με πανσέληνο κοιμόταν στρωματσάδα μαζί με τα ξαδέλφια του, στο δωμάτιο του παππού. Μετά από συλλογική απαίτηση των εγγονών, ο παππούς άρχισε να αφηγείται κάποια από τις αγαπημένες του περιπέτειες όταν ήταν στην Αμερική. Η ιστορία περιελάμβανε όλα τα γνωστά (από παλιότερες διηγήσεις) μοτίβα από την ταραχώδη εμπειρία του παππού στα υπερατλάντια εδάφη. Δηλ. μπλεξίματα σε καβγάδες, κυνηγητά από συμμορίες και άλλα παρόμοια, που μπορούσαν να οδηγήσουν την παιδική φαντασία σε αναξέλγκτες περιοχές, όπου η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο… Το συγκεκριμένο βράδυ, η ιστορία περιελάμβανε μια (ακόμη) καταδίωξη του παππού από τη συμμορία της “Μαύρης χειρός”, όπου δεμένος χειροπόδαρα έπρεπε να ομολογήσει (δεν ξέρω τι…) ενώπιον ενός γκάγκστερ, που φορούσε κουκούλα από την οποία διακρίνονταν μόνο δύο βλοσυρά γυαλιστερά μάτια!...
Η αφήγηση, συνήθως, τελείωνε άδοξα και απότομα, πνιγμένη – από κάποιο σημείο και μετά -  μέσα στο ροχαλητό του παππού…
Έτσι έγινε κι εκείνο το βράδυ.
Μόνο που, μέσα το σκοτεινό δωμάτιο, αυτή τη φορά, η ιστορία διεκδικούσε την ολοκλήρωσή της. Δύο μικροσκοπικά φωτάκια, σαν φωτεινά μάτια κάποιου εξωγήινου (ή κάποιου εγκληματία εν προκειμένω) άστραφταν σαδιστικά και απειλητικά μπρος στα παιδικά μάτια. Σαν να επρόκειτο για την εμφάνιση του βασανιστή γκάγκστερ, που απαιτούσε να πάρει – επιτέλους – την απάντησή του… Ο μικρός, μη μπορώντας να αντιδράσει μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο αλλά και μη περιμένοντας κάποια βοήθεια από τον παππού ή (τα παραδομένα στην αγκάλη του Μορφέα) ξαδέλφια του, αρκέστηκε να κουκουλωθεί κάτω από το σεντόνι, παραμένοντας ξύπνιος μέχρι το πρωί.
Το πρώτο φως της ημέρας, έδωσε τη λύτρωση (και την απάντηση) στο νυχτερινό εφιάλτη. Τα δύο φωτεινά μάτια ήσαν τα χρυσά κουμπάκια από το πουκάμισο του μικρού, που κρεμασμένο στον τοίχο, δεχόταν το χάϊδεμα από την Αυγουστιάτικη πανσέληνο”.
Αυτή την ιστοριούλα (από την παιδική μου ηλικία) διηγήθηκα προχθές στην κόρη μου, μέσα στα 10 λεπτά που παραμείναμε στο θεοσκότεινο δωμάτιο, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα “να κατεβάσουμε το διακόπτη για 10 λεπτά” , ώστε να αναπνεύσει λίγο ο Πλανήτης μας. Και εμείς μαζί του…  
     

37 σχόλια:

Mariela είπε...

Μ'αρέσουν αυτές οι παιδικές ιστορίες και αναμνήσεις...
Κι εγώ το έκλεισα το φως, αλλά..... δεν χρειάστηκα ούτε σπίρτο! Ήταν τόσα τα φώτα του δρόμου και των γύρω σπιτιών!!!!

Roadartist είπε...

Είσαι πολύ γλυκός άνθρωπος fegia, και η κόρη σου τυχερή πολύ!! Να είσαι ΚΑΛΑ, να μοιράζεσαι μαζί μας τόσο όμορφες ιστοριούλες..
Και εγώ το έκλεισα..και το φως, κ το pc..και ολα..Τι βγήκε? Εκτος απο την οικονομία (χεχε), προχώρησα το βιβλίο που διαβαζω αυτή τη περίοδο, και έγραψα κάποιες σκέψεις μου..Πολλά φιλιά, όμορφο, ξεκούραστο σκ !!..

nikiplos είπε...

Πάρα πολύ ωραίο fegia... και καλή ευκαιρία για να εξηγήσεις στην κόρη σου πολλαπλά μηνύματα... προσυπογράφω το σχόλιο της roadartist...

Fegia είπε...

@mariela
Μαριέλα καλησπέρα.
Όλοι μας θυμόμαστε με νοσταλγία τις ιστορίες των παππούδων μας...
Πόσο μάλλον μέσα στο σκοτάδι, όπου λαμβάνουν και δραματικές διαστάσεις (καμιά φορά).

Καλό ΣΚ καλή μου

Fegia είπε...

@roadartist
Με κάνεις και κοκκινίζω γλυκειά μου...
Σ΄ευχαριστώ (για μια ακόμη φορά).

Τι διαβάζεις αυτή την εποχή;

Πολλά φιλάκια για όμορφο Σ.Κ.

Fegia είπε...

@nikiplos
Ήταν πράγματι μια καλή ευκαιρία φίλε μου.
Merci bien mon ami.
Bon weekend...

Άστρια είπε...

Σαν μία μικρή ταινία, σχεδόν ακούω και την μουσική της :))
Κρατώ μία σκηνή με την αγωνία στα τρομαγμένα παιδικά ματάκια που κουκουλώνονται!!

Θυμάμαι και εγώ κάποια αντίστοιχα περιστατικά από παιδί. Πράγματι, τί ανακούφιση το χάραγμα!!!

Πάντως ανοίγεις και κάποιο άλλο θέμα που με είχε απασχολήσει όταν μητέρα πια, έλεγα παραμύθια στην κόρη μου και είχα συνειδητοποιήσει ότι τα πιο αγαπημένα μου παραμύθια με τα οποία μεγάλωσα, ήταν στην πραγματικότητα μικρές ιστορίες ... τρόμου. Ο κάκός λύκος, η κακιά μάγισσα ... η μυθολογία με τα φοβερά τέρατα ...
Όμως, τα παιδιά θέλουν να τα ακούνε και να τα ξανακούνε!! Και τα λέμε συνήθως βράδυ για να κοιμηθούν γλυκά.

Καλό Σ/Κ

υγ. Πολύ ωραία η ιστορία που διάλεξες να πεις στην κόρη σου την κατάλληλη ώρα! Φαντάζομαι γέλιο.

Roadartist είπε...

"το κορίτσι με το σκουλαρίκι" (Τρέισυ Σεβαλιέ, εκδ. ωκεανίδα)
Φιλιά πολλά :)

Fegia είπε...

@άστρια
Είναι περίεργο (;) που τα παιδιά θέλουν να ακούνε παραμύθια τρόμου...
Η εξήγηση πρέπει να βρίσκεται στο γεγονός ότι έτσι αντισταθμίζουν την υπερβολική αγάπη που τους δείχνουμε.
Συν το γεγονός βέβαια ότι σ' αυτά τα παραμύθια επικρατεί και μεγαλύτερη πλοκή και επομένως, ενδιαφέρον!

Καλό ΣΚ

Fegia είπε...

@roadartist
Είναι το ίδιο με το κινηματογραφικό έργο, με την Σκάρλετ Γιόχανσον;
Είναι ιστορία εποχής, με τον ζωγράφο και την υπηρέτρια;

Φιλάκια

Roadartist είπε...

Ναι αυτό ακριβώς.. Μόνο που δεν έχω δει τη ταινία (ευτυχώς εν προκειμένω.. ) Πιστευω οτι ετσι θα χαρώ περισσότερο την ιστορία, καληνύχτα!!

H.Constantinos είπε...

Ομορφη ιστορία, όμορφα γραμμένη, αλλά δεν μου άρεσε η κατάληξη του σπιτιού του παππού...

Αλλά αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι ότι εδώ πάντα κάτι ξεκινάει από κάπου και καταλήγει υπέροχα αναπάντεχα κάπου αλλού...!

fractal είπε...

Fegia Πολύ συχνά απολαμβάνω τέτοιες στιγμές στο χωριό που ζω. Η ΔΕΗ φροντίζει για αυτό. Τις απολαμβάνω όμως πραγματικά. Τέτοιες ιστορίες δεν λείπουν ούτε από τις δικές μου αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας. Αυτές εξ'αλλου συντηρούν ότι τρυφερό υπάρχει ακόμα μέσα μας.

Ανώνυμος είπε...

αυτές τις μέρες ήταν μονίμως κλειστά :)


το βίντεο πολύ καλό

Fegia είπε...

@h.constantinos
Καλημέρα και καλή εβδομάδα Κωνσταντίνε.
Το σπιτάκι του παππού, πέρασε στο θείο μου και μετά το θάνατο και του τελευταίου τα παιδιά του προσπαθούν να βρουν άκρη ...ποιός θα το κληρονομήσει...
Καταλαβαίνεις...
Μέχρι τότε, το σπιτάκι παραμένει κλειστό και (σχετικά) εγκαταλελειμένο (δυστυχώς).

Σχετικά με την απρόοπτη κατάληξη που έχουν οι ιστοριούλες μου..."φταίνε" οι πολλές ταινίες "φιλμ νουάρ" που έχω δει! (LOL).

Fegia είπε...

@fractal
Καλημέρα και καλή εβδομάδα αγαπητέ.
Εχεις δίκιο σχετικά με την αξία των παιδικών αναμνήσεων.
Τα χρόνια της αθωότητας, όπως πολύ σωστά σημειώνεις...

Fegia είπε...

@ηλιογράφος
Καλημέρα φίλε και καλή εβδομάδα.
Το βιντεάκι είναι μια πειραματική προσπάθεια από ένα καινούργιο προγραμματάκι...

Δυστυχώς δεν μπορώ να μπω στο blog σου παρά το γεγονός ότι οι ρυθμίσεις στο safari είναι αυτές που μου υπέδειξες.
Μήπως θα έπρεπε να έχω κάποιο κωδικό από σένα για να έχω πρόσβαση;
Δεν ξέρω τι να πω..

ξανθίππη είπε...

Καλημέρα, γλυκέ fegia και καλή εβδομάδα.
Φθινοπωρινή πια και ότι πρέπει για κουκούλωμα στο κρεβάτι και παραμυθάκια...
Υπέροχη όλη η αναδρομή και η συσχέτιση ανθρώπων, χρόνων, ιστοριών και "διδαγμάτων"...
Πρέπει να σου πω πως οι ιστορίες σου κρατούν πάντα το ενδιαφερόν μου, κι ας μην είμαι παιδί! Είχα γουρλώσει κι εγώ τα μάτια διαβάζωντας το κείμενο και η διάθεση έκλεισε με εκείνο το χαμόγελο που εμφανίστηκε πρώτα στα κουμπιά που φωτίζονταν από το ολόγιομο φεγγάρι και μετά στην εικόνα σου να διηγείσαι ιστοριούλες υπό το φως των κεριών στην κόρη σου...

Να είσαι καλά και να προσέχεις έτσι πάντα την οικογένειά σου και τους αγαπημένους σου. Αυτές οι στιγμές είναι νομίζω οι πιο πολύτιμες της ζωής.

Φιλιά γλυκά...

Ανώνυμος είπε...

Τι γλυκιά ιστορία fegia και να ΄ξερες τι μου θύμισες!! Τις στρωματσάδες τα καλοκαίρια στον Άγιο Στέφανο τις νύχτες με πανσέληνο. Τι ωραίες εποχές!! Να σαι καλά και πάντα στο κοριτσάκι σου δίπλα!
Καλημέρα και καλή βδομάδα

Υ.Γ. Κουτσά στραβά τους πήραμε τους βαθμούς. Άντε τώρα Νέα Σμύρνη!!

kikop80 είπε...

Καλως σε ξαναβρίσκω φίλε fegia!
Αναπλήρωσα τα κενά που εδημιουργήθηκαν όσο έλειπα από Barcelona, Νιόνιο, Πέκινπα και Ράιτ, εώς Πανηγύρι ΔΕΘ και τώρα με την υπέροχη ιστορία από τα παιδικά σου χρόνια!

Υπέροχο που ξαναγύρισα!

Κάλή και δημιουργική σεζόν να έχουμε!!!

Ελευθερία Αραβανή είπε...

αχ τι ωραία περιγραφή...πολύ μου άρεσε...μπράβο

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Tυχερή η κόρη σου φίλε..Απίστευτα τυχερή που σε έχει πατέρα!Και δεν το λέω μόνο για 10,20,30 κείμενα σου που έχω διαβάσει αλλά γιατί σε ξέρω.Ευτυχώς που δεν"μεγάλωσες"ποτέ!
Την καλησπέρα μου!

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου fegia με τα ωραία σου...
Θάθελα νάχα και γω κάποιον να μου λέει ιστοριούλες σαν παραμυθάκια.
Θανάσης

Fegia είπε...

@ξανθίππη
Καλώς την γλυκειά Σπανιόλα μας...
Οι ιστορίες είναι για όλα τα παιδιά καλή μου.
Και τα μικρά και τα μεγάλα.

Πολλά φιλάκια καληνύχτας.

Fegia είπε...

@αλέκα
Αλέκα μου αυτές οι αναμνήσεις του "τότε" πλουτίζουν τη φτώχεια του ¨τώρα".

Τους πήραμε τους βαθμούς, να πάρουμε και κανένα μπράβο στο θέαμα...

Φιλάκια

Fegia είπε...

@kikop80
Καλώς επανήλθες νιόπαντρε...
Μας έλειψες.

Καλή σεζόν να έχουμε φιλε μου.

Fegia είπε...

@ελευθερία αραβανή
Καλώς ήλθες Ελευθερία.
Σ΄ευχαριστώ και να τα λέμε...

Fegia είπε...

@νίκος
Φίλε μου με κάνεις και κοκκινίζω...
Να κιτρίνιζα, άντε το καταλαβαίνω...

Να είσαι καλά φίλε.

Fegia είπε...

@ανώνυμος
Πού' σαι βρε Θανάση!
Έχουμε όλο το χειμώνα μπροστά μας για ιστοριούλες.

Να είσαι καλά.

dodo είπε...

Δημιουργικό το σκοτάδι...

Fegia είπε...

@dodo
Όπως ακριβώς το λες.

Roadartist είπε...

Καλησπερα φεγια..Αν θες παίζεις.. εχεις προσκληση, καλη εβδομάδα ;)

Fegia είπε...

Καλή εβδομάδα roadartist μου.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση.
Θα ανταποκριθώ όσο γίνεται πιο σύντομα.

Φιλάκια από τη βροχερή Θεσσαλονίκη

Nefelli είπε...

fegia μου, υπέροχη η παιδική σου ανάμνηση και πολύ τρυφερό που τη μοιράστηκες με την κορούλα σου.
Ειλικρινά σ' ευχαριστούμε που μας έβαλες σ' ένα τόσο προσωπικό παιχνίδι που παίζεται με δύο, σε σκοτεινό δωμάτιο....
Ήταν πραγματικά πολύ όμορφο που το έκανες.
Φιλί γλυκό και καλή εβδομάδα

ξανθίππη είπε...

Καλημέρα, γλυκέ Fegia!
Πέρασα να ευχηθώ καλό μήνα.
Πολλά βροχερά φιλιά...

Fegia είπε...

@ξανθίππη
Καλό μήνα Ξανθίππη μου.
Κι εδώ βρέχει κατά διαστήματα για να μας θυμίζει πως η μελαγχολία είναι παρούσα, παρά τις όποιες προσπάθειες κάνουμε για να την αποφύγουμε...

Καλό βράδυ, με ένα χειμωνιάτικο ποτό στην υγειά σου. :))

Fegia είπε...

@nefelli
Νεφέλη μου, οι παιδικές αναμνήσεις είναι από τα πλέον πολύτιμα πράγματα που θέλω να διατηρώ.

Καλό σου βράδυ και να είσαι πάντα καλά.