παραλειπομενα μια εικονογραφησης

Τελειώνοντας το στρατό, έψαχνα για δουλειά όχι κατ' ανάγκη σχετική με την αρχιτεκτονική δραστηριότητα.

Ενας φίλος, γνωρίζοντας την ασχολία μου με το σκίτσο, με έφερε σε επαφή με ένα εκδοτικό οίκο. Ικανοποιημένοι-όπως δήλωσαν-οι υπεύθυνοι από το portfolio που τους έδειξα, μου ανέθεσαν την εικονογράφηση μιας εφηβικής ιστορίας.

Το κείμενο "έσφιζε" από ηθικοπλαστικά μηνύματα και ελληνοχριστιανικές αξίες, αποπνέοντας ένα συντηρητισμό που παρέπεμπε στην προηγούμενη εικοσαετία...

Συγγραφέας ήταν κάποιος συνταξιούχος γυμνασιάρχης!

Έκανα πολλή προσπάθεια να δημιουργήσω κάποιους χαρακτήρες που θα είχαν ενδιαφέρον για τους μελλοντικούς νεαρούς αναγνώστες. Να ανταποκρίνονται σε οικείες προς αυτούς φόρμες (από comics ή σύγχρονα πρότυπα).

Μάταια...

Ο θετικός ήρωας της ιστορίας, με την γλυκανάλατη, πλαστική προσωπικότητα που έβγαινε μέσα από τη συμπεριφορά του, ήταν αδύνατο να αποδοθεί με κάποιον άλλο τρόπο, παρά μόνο μέσα από τις εικονογραφήσεις που υπήρχαν σε ορισμένα (παρα)εκκλησιαστικά έντυπα...

Έτσι, αποφάσισα να δώσω περισσότερο (εικονογραφημένο) χώρο στους ... αρνητικούς ήρωες! Ίσως να με ενέπνεαν περισσότερο..

Όταν έδειξα τα πρώτα δείγματα στους υπεύθυνους, το σχόλιο ήταν ότι οι φιγούρες είναι "πολύ αμερικάνικες"!

Φυσικά η δουλειά δεν προχώρησε...

Μου έμεινε όμως μια σειρά από σκίτσα, ένα από τα οποία (με μερικές πρόσφατες συμπληρώσεις) είναι και το σημερινό.