12/8/09

η αναπαυση του πολεμιστη

Η ανάγκη για ανάπαυση είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα από αυτά, που κατά τον Σπινόζα δεν μπορούμε να παραιτηθούμε ακόμα και με τη συγκατάθεσή μας.
Οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μια "θεσμοθετημένη" έκφραση αυτού του δικαιώματος, τουλάχιστον στο εθιμικό πεδίο, με ορατό τον κίνδυνο (τα τελευταία χρόνια) να μεταλλαχθεί σε θεσμό-φάντασμα καταλαμβάνοντας μια θέση στη σφαίρα του ανικανοποίητου.
Η υλοποίηση της θερινής ραστώνης, ενδέχεται να αποτελεί προϊόν ετήσιου προγραμματισμού, όπου η ελπίδα και η προσμονή συντηρούν το υποκείμενο για έντεκα μήνες, προβάλλοντας διαρκώς την υπόσχεση της καλοκαιρινής αποζημίωσης ως αντιστάθμισμα στην καθημερινή μετριότητα και μονοτονία. Μπορεί, ωστόσο να προκύψει και μέσα από αυτοσχεδιασμούς της τελευταίας κυριολεκτικά στιγμής, όπου ο τόπος, η διαδικασία και οι συνθήκες περιβάλλονται από σχετική ασάφεια και αβεβαιότητα.
Είμαι από αυτούς που επιλέγω (σχεδόν) πάντα τον δεύτερο δρόμο, αλλά αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Αντίθετα, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι η αίσθηση της φυγής. Μια αίσθηση, που είναι περισσότερο έντονη στη φάση της αναμονής και αρχίζει να καταλαγιάζει από τη στιγμή που οι διακοπές καταγράφονται πλέον ως γεγονός.
Η φυγή λοιπόν, η απόδραση από την καθημερινότητα, είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των διακοπών. Είναι το εφαλτήριο για μια Άλλη ζωή που είναι Αλλού.

Στους νέους, αυτός ο Άλλος τόπος είναι περισσότερο υποσχετικός και ελπιδοφόρος. Και φροντίζουν να αξιοποιούν την παρουσία τους εκεί με τον πλέον εμφατικό τρόπο και "παραδόξως" (ενώ το μέλλον τους ανήκει εξ ολοκλήρου) με την αγωνία να ζήσουν "τα πάντα" συμπυκνωμένα και έντονα σαν να πρόκειται όλη αυτή η φιέστα να τελεσιδικήσει.
Με τους ενήλικες, τα πράγματα είναι (εντυπωσιακά) διαφορετικά. Είτε πρόκειται για μια μεταφορά (και λόγω αδράνειας) της καθημερινής κόπωσης, μετασχηματισμένης και εξωραϊσμένης με θερινό ένδυμα και άρωμα, είτε πρόκειται για άκομψες "εκρηκτικές" εκτονώσεις απωθημένων επιθυμιών, που περιβάλλονται από το φωτοστέφανο του "χαμένου χρόνου"...
Οι ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι για να επιβεβαιώνουν, ακριβώς, τον κανόνα.
Όπως και νάχει το πράγμα, καλόν είναι να αποφεύγεται η συνύπαρξη (τουλάχιστον στις θερινές διακοπές) των νέων με τους ηλικιωμένους. Για αμοιβαίο όφελος...

Η ανάγκη για ανάπαυση ωστόσο δεν ικανοποιείται μόνο (και δεν οδηγεί πάντα) σε διακοπές, παρά μόνο ως σχετική "πολυτέλεια". Γιατί η συνηθέστερη μορφή της, είναι σαφώς πιο βραχύβια και σαφώς πιο άδοξη, αφού πρόκειται για μια απλή ανάπαυλα μέσα στην καθημερινή ροή των γεγονότων.
Ακραία αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ανάπαυση του πολεμιστή. Πρόκειται για τη συμπυκνωμένη απουσία από τη δράση, τη στιγμιαία παύση του χρόνου, όπου ο μαχητής ξαποσταίνει για λίγο (εξαντλώντας όλα τα περιθώρια που του προσφέρονται) για να συνεχίσει την πορεία του...
Κάπως έτσι, λοιπόν, σαν ανάπαυση του πολεμιστή αντιλαμβάνομαι την (προσωρινή όπως πιστεύω) απουσία του φίλου μας του ηλιογράφου από την παρέα μας.


Οι φωτό, είναι οι τελευταίες που μου έστειλε.

16 σχόλια:

Fegia είπε...

Καλώς σας βρίσκω και πάλι.
Λόγω πίεσης χρόνου δεν γράφω περισσότερα.
Θα τα πούμε εκτενώς (ελπίζω) μετά το 15Αύγουστο.
Να είστε όλοι καλά.

(Και μην ανησυχείτε, ο ηλιογράφος θάναι σύντομα και πάλι κοντά μας).

kamnisenmaki είπε...

Πολύ σωστός τίτλος η ανάπαυση του πολεμιστή

Θα το σκέφτομαι από αύριο που ξεκινάω διακοπές

Φεύγω λεμεεεεεεεεεε

logia είπε...

Εδώ είναι fegia ο πολεμιστής!
Θα ξαποστάσει και θά 'ναι πάλι κοντά μας!
αρκεί να του δώσουμε το χρόνο του
και το χώρο του να αναπνεύσει.
καλημέρα

dodo είπε...

Ανάπαυση γιά όσους φεύγουν στις παραλίες και αλλού. Και ανάπαυση γιά όσους επιλέξαμε την παραμονή μας αυτές τις ημέρες στην πόλη, που ξαναβρίσκει, γιά λίγο, την αγαθή της σχέση με τους κατοίκους της.

Fegia είπε...

@kamnisenmaki
Καλή ξεκούραση και χαλάρωση, γιατί (ξέρω ότι) τα έχεις ανάγκη...

Fegia είπε...

@logia
Καλό μεσημέρι φίλη μου.
Κι εγώ το πιστεύω ότι η απουσία (θα) είναι προσωρινή.

Fegia είπε...

@dodo
θα συμφωνήσω αγαπητέ μου, ότι η Αθήνα κάτι τέτοιες μέρες παρουσιάζει τον καλύτερο εαυτό της...ιδανικό για ξεκούραση.
Ελπίζω να την απόλαυσες.

Fegia είπε...

@Ανώνυμος
Καλώς ήλθες αγαπητέ/ή
Πέρασα από το blog και με συγκίνησε ιδιαίτερα.
Δεν άφησα σχόλιο αλλά αυτό δεν έχει σημασια. Σημασία έχει να βρίσκει αυτό το κορίτσι τη δύναμη να ξεπεράσει το πρόβλημά της, κάτι που της το εύχομαι ολόψυχα.

Roadartist είπε...

Fegia και μετά σου έλεγα εγώ για "αμπελοφιλοσοφίες".. :))
..Το καλύτερο είναι να αισθάνεται κάποιος πάντα νέος.. Οι εποχές άλλωστε έχουνε αλλάξει αρκετά.. κ οι νέοι (όχι όλοι οκ..) έχουνε πολλές υποχρεώσεις..
..Μακάρι κάθε μέρα να είχαμε την άνεση των διακοπών -από άποψη χρόνου- αλλά με τις υποχρεώσεις, ακόμη και αυτές που επιλέγουμε μερικές φορές οικειοθελώς..δεν γίνεται.. δυστυχώς.. Αυτούς που δεν καταλαβαίνω, κ ποτέ δεν θα τους καταλάβω είναι τους καριερίστες.. που θυσιάζουν κάθε προσωπική ευχαρίστηση, ακόμη και τις διακοπές (τους!!!), για την δουλειά.. Έλεος..ότι δουλειά κ αν κάνεις είναι απαραίτητες οι διακοπές..στο τέλος να δεις θα μας τις κόψουν κ αυτές..
Τώρα μπαίνει ο Σεπτέμβριος και ξανά όλοι στις επάλξεις του blogging λολ.. ;)

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ είπε...

Εσύ φίλε μου σίγουρα ανήκεις στους"νέους"!
Φωτογραφίες απο τις..Μαλβίδες πότε θα δούμε;;Θέλουμε και εκείνη με το τέρμα΄...!χαχααχαχα!
Λοιπόν..το τρένο για οακα σφυρίζει..καλή αντάμωση!

H.Constantinos είπε...

Ως συνήθως, και αυτό είναι το ωραίο, αδύνατον να φαντασθείς πού μπορεί να καταλήξει το κείμενο!

Πολύ ωραία ανάλυση πάντως, από τις καλύτερές σου!

fractal είπε...

Ένα καλοκαίρι τρέχω με τη μηχανή μου πίσω από τις πεταλούδες. Παραμόνευα ώρες πίσω από τη λεμονιά της αυλής μου. Περίμενα ώρες κοντά στους ανθισμένους κάκτους. Δεν κατάφερα να φωτογραφίσω ούτε μια πεταλούδα...
Όλες μου ξέφευγανν

Fegia είπε...

@Roadartist
Καλώς επέστρεψες καλή μου φίλη.
Ελπίζω ανανεωμένη και έτοιμη για "καινούργιους αγώνες"...
Καλλιτεχνικούς εννοώ :))

Πραγματικά, σημασία έχει το να αισθάνεται κανείς νέος. Αλλά για να το πετύχεις έχεις ανάγκη και από κάποιες εξωτερικές βοήθειες...Και οι διακοπές είναι μία απ' αυτές.
Κι' εγώ δεν καταλαβαίνω τους καριερίστες....ή μάλλον τους καταλαβαίνω αλλά διαφωνώ απόλυτα με τη στάση τους...
Η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την ξοδεύουμε σε επαγγελματικούς (και μόνο) σχεδιασμούς και φιλοδοξίες...
Ματαιοδοξίες θάλεγα...

Απ΄ όσο σε ξέρω....δεν διατρέχεις τέτοιο κίνδυνο!

Νασαι καλά, για να τα λέμε και φέτος από τη blogoπαρέα μας.

Πολλά φιλιά.

Fegia είπε...

@νικος
Φίλε μου, το ταξίδι αναβλήθηκε - οπως ξέρεις - για λίγο...
Στο μεταξύ μεσολάβησαν τα γνωστά γεγονότα στη γειτονιά σου...και όλα τ ' άλλα πέρασαν σε δεύτερη μοίρα.

A bientot λοιπόν, που λέτε και σεις οι ...Αργεντινοί!
:)))

Fegia είπε...

@H.Constantinos
Καλώς επέστρεψες φίλε.
Merci pour votre compliment...
περιμένω φωτορεπορτάζ (τουλάχιστον) από τις διακοπές σου.
:)

Fegia είπε...

@fractal
Αγαπητό fractal.
Χαίρομαι που σε βρίσκω
Χαίρομαι που τα ξαναλέμε.

Κι εγώ έχω απορία για το πώς ο φίλος μας ο "ηλιογράφος" κατάφερε να αποθανατίσει τις πεταλούδες εν στάσει.