Με το τζόγο, η σχέση μου είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Αν εξαιρέσει κανείς κάποια δελτία προ-πο (την εποχή της εφηβείας) και κάποια αντίστοιχα του lotto (μερικά χρόνια αργότερα), σπάνια έχω υποκύψει στον πειρασμό να αγοράσω κάποιο λαχείο ή να συμμετάσχω σε κάποια λοταρία.
Για πιο "σκληρά" παιχνίδια, ούτε λόγος...
Παρ' όλα αυτά, κάποτε, (λίγα χρόνια μετά το πέρας των σπουδών μου) έζησα μια μοναδική εμπειρία σχετική με τη γοητεία που μπορεί να σου προσφέρει η διεκδίκηση της επιτυχίας μέσα από διαδικασίες μεταφυσικής προσμονής και μακάριας(;) εναπόθεσης των ελπίδων σου στους νόμους των πιθανοτήτων.
Με μια παρέα παλιών συμφοιτητών δοκιμάζαμε τα καινούργια χαρμάνια espresso στο "Brasil" της Βουκουρεστίου. Η Αννούλα, ο Βασίλης και ο Σωτήρης ήσαν από τους πλέον ενδιαφέροντες εκπροσώπους της νέας γενιάς στη Σχολή και αυτός ήταν ένας σοβαρός λόγος για να διατηρώ σχέση μαζί τους και μετά το τέλος των σπουδών μας και παρά την κάποια διαφορά στην ηλικία μας. Αφού η συζήτηση μεταξύ Χαίλντερλιν, Ρεμπώ, Αντονιόνι και Μποφίλ έβαινε στο τέλος της, ο πλέον απρόβλεπτος της παρέας, ο Βασίλης, έριξε την ιδέα να συνεχίσουμε τις αναζητήσεις μας σε πιο γήινα πεδία. Για του λόγου το αληθές μάλιστα, επρότεινε μια επίσκεψη στον Ιππόδρομο!
Η πρόταση έγινε ομόφωνα και με ενθουσιασμό δεκτή από τους υπόλοιπους και σε λίγα λεπτά βρισκόμαστε στο Φαληρικό Δέλτα.
Για όποιον δεν έχει ζήσει (ακόμα) τη διαδικασία μιας ιπποδρομίας, οφείλω να ενημερώσω ότι υπάρχει ολόκληρο τελετουργικό που τηρείται με σεβασμό (και ιδιοτέλεια) από τους φιλίππους.
Το πρωτόκολλο λοιπόν επιβάλει (πριν από την κατάθεση των στοιχημάτων) την επίσκεψη στον ειδικό χώρο, όπου παρελαύνουν οι ίπποι, συνοδευόμενοι από τους αναβάτες (πεζούς) και όπου μπορεί(;) κανείς να διαπιστώσει τη φυσική κατάσταση των αγωνιζομένων, ώστε να ποντάρει "εκ του ασφαλούς". Σ' αυτή την πασαρέλα λοιπόν, εκτός από τη γνωριμία μου με τον ενδιαφέροντα κόσμο των φιλίππων είχα την ευκαιρία να αναθερμάνω παλιές σχέσεις (αντιπαλότητας) με πρώην στελέχη διαφόρων φοιτητικών παρατάξεων, που παροπλισμένοι, αφού το παιχνίδι ήταν πλέον over, κατέφευγαν σε αναζητήσεις νέων εμπειριών (όπως μου εξομολογήθηκε κάποιος) κατεχόμενοι και από το σύνδρομο του a la recherche du temps perdu.
Η προσωπική μου επιλογή άκουγε στο όνομα "Εκβους", ένα ολόλευκο άλογο, το οποίο κέρδισε την προτίμησή μου φυσικά περισσότερο λόγω ονόματος και λιγότερο λόγω φυσικής υπεροχής έναντι των υπολοίπων...
Όταν ήλθε η ώρα να πάρουμε θέση στις εξέδρες του Φαληρικού σταδίου, συνειδητοποίησα έκπληκτος ότι ο σκοπός της επίσκεψης (ως ζητούμενη νέα εμπειρία) ολοκληρωνόταν τη συγκεκριμένη στιγμή μέσα από μια απροσδόκητη και μοναδική εικόνα 5.000 θεατών να μελετούν απερίσπαστοι, σκυμένοι πάνω στα ειδικά έντυπα που ενημέρωναν για τα στατιστικά δεδομένα των αγώνων (και άρα τις πιθανότητες της σωστής πρόβλεψης).
Ποτέ δεν φανταζόμουν τόσους πολλούς νεοέλληνες να μελετούν και μάλιστα ταυτόχρονα!
Αναρτήσεις
.JPG)
15 σχόλια:
Για την ιστορία....
το "Εκβους" τερμάτισε προτελευταίο...
(αλλά τερμάτισε)!
Κι οτι ετοιμαζόμουν να ρωτήσω, τι απέγινε το Εκβους...
Θα σταθώ όμως περισσότερο στα χαρμάνια του Μπραζίλιαν γιατί μου θύμισες παλιές καλές εποχές, που η ορχήστρα έκανε πρόβες στο Παλλάς και μέσα στο τελετουργικό της πρόβας ήταν απαραίτητοι δυο καφέδες στο Μπραζίλιαν. Ενας πριν την έναρξη της πρόβας κατά τις 9.00 και ένας γρήγορος στο διάλειμμα γύρω στις 11.30
όμως για μένα το Μπραζίλιαν είχε και προϊστορία μιας και ο πατέρας μου είχε "λιμουζίνα" στη Βουκουρεστίου απέναντι από το Μπραζίλιαν και όταν με έπαιρνε μαζί του με κερνούσε τυρόπιτα εκεί. Δυστυχώς όταν εγώ έφτασα να συχνάζω εκεί πέρα, ο πατέρας μου είχε ήδη "φύγει"...
Επιτέλους, έμαθα τί κάνει ο κόσμος στον Ιππόδρομο- ποτέ δεν είναι αργά!
Και με συγκίνησε η αναφορά σου στο Μπραζίλιαν, άλλοτε πέρασμα ποιητών και καλλιτεχνών. Στην θέση του είναι πάλι καφενείο σήμερα, μετά την ανακαίνιση τού κτιρίου, αλλά με άλλο όνομα- άλλωστε, με την σημασία που έχει στο μεταξύ αποκτήσει το παλιό... ;-))
@logia
Καλώς ήλθες logia.
Σχετικά με τις limo, πάντα είχα την περιέργεια να μπω μέσα σε κάποια, έτσι όπως τις έβλεπα παρκαρισμένες...Δεν τα κατάφερα.
Ζώντας στη Θεσσαλονίκη δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμη στον ευρύτερο χώρο τηςε πλατείας...
Καλό μεσημέρι.
@dodo
Τελικά είδες πόσο παραπλανητικές είναι οι πληροφορίες μας για χώρους που δεν ανήκουν στις εμπειρίες μας;
Σχετικά με το καφέ. Εγώ θυμάμαι ότι λεγόταν "Brasil" ή "Cafe do Brasil" δεν θυμάμαι ακριβώς. Αναφέρομαι στο μικρό καφέ, στο μέσον της Βουκουρεστίου (μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου, δίπλα στο Θέατρο της Έλσας Βεργή).
Νομίζω ότι το Brasilian ήταν στη γωνία με Σταδίου, σαφώς πιο μεγάλο. Μπορεί να κάνω και λάθος. Θάθελα να λύσω αυτή την απορία.
Παράλληλα βέβαια θυμάμαι -αν και μη καπνιστής- τον Ψαρρό με τα υπέροχα είδη καπνιστού στη στοά...
Καλό ΣΚ.
Νομίζω ότι εννοούμε το ίδιο: το μικρό καφέ επί τής Βουκουρεστίου, πλάι στην στοά Σπυρομήλιου, η οποία τέμνει το κτίριο τού Μετοχικού Ταμείου Στρατού, εκεί που ήταν (και είναι πάλι) ο Ψαρρός. Μόλις έμπαινες από την γωνία σού ερχόταν το θεϊκό άρωμα τού καφέ ;-) Τον πίναμε συνήθως στα όρθια, χαιρετώντας διάφορους γνωστούς!
Οι λιμουζίνες εξακολουθούν να αράζουν απέναντι.
Διαγωνίως απέναντι ήταν και το ουζάδικο, καφενείο κλπ τού Ορφανίδη, με αυγοτάραχα Μεσολογγίου στην προθήκη- νυν κοσμηματοπωλείο Καίσαρη.
@dodo
Πράγματι εννοούμε το ίδιο καφέ.
Είναι όπως ακριβώς τα περιγράφεις.
Εκεί είχα κάνει και μια πλάκα στον μακαρίτη τον Ευάγγελο Αβέρωφ, που σύχναζε, όπως και αρκετοί πολιτικοί και άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης.
Τελευταία φορά ήπια καφέ μα τον Δημήτρη Ταλαγάνη πριν από πολλά (δεν θυμάμαι πόσα) χρόνια.
Σ ευχαριστώ θερμά.
:)))
αυτή θα ήταν φωτογραφία επιπέδου ασοσιειτεντ πρεσσ!
Μού... άνοιξες την όρεξη και θα ήθελα να μάθω την πλάκα στον Α.- επιτρέπεται να την αφηγηθείς;
@ηλιογραφος
Τι να σου κάνω;....δεν ήσουν εκεί για να αποθανατίσεις τη σκηνή και να την μεταφέρεια σ' όλο τον κόσμο!
@dodo
Λοιπόν, η ιστορία έχει ως εξής:
Στα φοιτητικά χρόνια είχα διατελέσει επί μακρόν πρόεδρος των φοιτητών της σχολής. Οι φίλοι μου λοιπόν, συνήθιζαν να με φωναζουν "πρόεδρο" (περισσότερο σαρκαστικά, παρά ...εκτιμώντας το ..αξίωμά μου).
Ενα μεσημέρι, πίνουμε καφέ με κάποιους φίλους και παραδίπλα στον πάγκο πινει καφέ ο Αβέρωφ με δυο γνωστούς του. Κάποια στιγμή ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ένας κύριος, ο οποίος αντιλαμβανόμενος την παρουσία του Υπουργού, στρέφεται προς το μέρος του και του απευθύνει χαιρετισμό, λέγονατς επι λέξει "Καλημέρα κύριε πρόεδρε".
Πριν προλάβει να απαντήσει ο Αβέρωφ, στρέφομαι προς τον άγνωστο άνδρα και του ανταποδίδω το χαιρετισμό λέγονατας "καλημέρα σας"...
Επικράτησε μια αμήχανη έκπληξη στην ευρύτερη συντροφιά, οπότε ο ίδιος ο Αβέρωφ γύρισε προς το μέρος μου και μου χαμογέλασε με κατανόηση και επιδοκιμασία (νομίζω) και πάντως δείχνοντας οτι δεν εθίγη αλλά αντίθετα ευχαριστήθηκε από την απροσδόκητη παρέμβασή μου...
Από εκείνη την πλάκα, θυμάμαι το χαμόγελο του μακαρίτη καθώς και το γαρύφαλλο που κοσμούσε το κομψό παρουσιαστικό του.
Ελπίζω να ήμουν ...αναλυτικός στην περιγραφή μου.
ξέφυγαν κάποιοι αναγραμματισμοί στην περιγραφή αλλά κι αυτοί για...πλάκα έγιναν!
Καλημέρα Fegia,
πέρα από τα αρώματα καφέ που μου φέρατε.. στη μύτη εσύ και ο dodo, τελικά πιστεύω ότι όλοι ως φοιτητές είχαμε κινηθεί.. παραλιακώς! Ένα χειμωνιάτικο μεσημέρι πήγαμε εκεί, μεγάλη παρέα με τον Νίκο από τη Μυτιλήνη (μεγάλος αλογομούρης!), ξεκινώντας από το Πανελλήνιο (το καφενείο) όπου οι συμφοιτητές για να εξασφαλίσουν τα ενοίκια με είχαν βάλει κι έπαιζα κατοστάρικο την παρτίδα στο τάβλι (ως έχουσα λεπτή σχέση με το ζάρι:).
Ήταν εξαιρετική εμπειρία. Είχα δει και τον αείμνηστο Μάνο Κατράκη. Πόση μελέτη έριχναν οι άνθρωποι πραγματικά!! Μετά από πολλά χρόνια ήρθαν έτσι τα πράγματα που διαπίστωσα ότι οι Έλληνες όχι μόνο μελετούν τις.. πιθανότητες αλλά ελέγχουν και όλους τους παράγοντες που μπορεί να επιδρούν: να τους δεις κρεμασμένους να παρακολουθούν την προπόνηση από τις 5.00 το πρωί!! Φοβερές σκηνές.
Ωραία επιλογή έκανες. Μας ταξίδεψες πάλι. Χωρίς να ξεφεύγω από το θέμα σου, σκεφτόμουν ότι ο παλιός Ιππόδρομος ίσως έπρεπε να κηρυχθεί μνημείο. Όχι μην πάει το μυαλό σου στο μνημείο τζόγου. Θυμήσου μόνο το πραξικόπημα. Τον Ελή και τους χιλιάδες ανθρώπους που μαντρώθηκαν εκεί στο δρόμο για τη Μακρόνησο. Είναι κι αυτή μια διαφορετική όψη. Την οποία δυστυχώς μέχρι σήμερα οι Έλληνες δεν μελετούν.
Καλό Σ/Κ
@Αλέκα
Αλέκα μου, το αμέσως επόμενο ενδιαφέρον (από τη διαπίστωση του πόσο μελετηροί είναι οι συμπατριώτες μας), υπήρξε το γεγονός της συνάντησης με τόσους πολλούς αριστερούς πρώην φοιτητές (το κόμα βάλτο εσύ).
Σχεδόν ολόκληρη η ΚΝΕ της Κτηνιατρικής (τους εγνώριζα από τον ΚΝίτη συγκάτοικό μου), που δεν νομ ίζω ότι παρευρίσκονταν για ...επιστημονικούς, λόγους. Το ακόμα πιο εντυπωσιακό ήταν οι γνώσεις που είχαν για τις επιδόσεις των αλόγων!
Ακόμα και Μαοϊκούς είδα!...
Για την ιστορία του Ιππόδρομου, τις πρώτες μέρες της χούντας, είναι γνωστά πράγματα...
Κάτι ανάλογο με τα στάδια της Χιλής επί Πινοσέτ...
Τέλος, για το άρωμα καφέ στην ευρύτερη περιοχή της Βουκουρεστίου, τι άλλο να πω πέρα το γεγονός ότι λίγα μέτρα πιο πάνω, στο Ζοναρς, ο Αχιλλέας Κυριακίδης, πίνοντας τον καφέ του, είδε έκπληκτος στο πεζοδρόμιο να περνά ο Μπόρχες με τη σύντροφό του, ένα καλοκαιριάτικο πρωϊνό, εντελώς τυχαία!....
Αγαπητέ μου Φέγγια,
Έφυγα αρκετά βιαστικά και πολύ πνιγμένη από τον χρόνο και δεν πρόλαβα να δω την ανάρτησή σου.
Όμως ομολογώ ότι είναι από τις ελάχιστες φορές που αυτό ήταν καλύτερο, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία έτσι να διαβάσω τα σχόλια και τις απαντήσεις σου και να συμπληρωθεί και με πολλές άλλες ιστορίες όπως αυτή για τον Αβέρωφ.(LOL!!!,κε Πρόεδρε:))
Λοιπόν, πρώτον, καταπληκτικό το σχέδιό σου. Δεύτερον, δεν με εκπλήσσει η επιλογή σου που έγινε με βάση το όνομα του αλόγου και τρίτον αυτό το μοναδικό που έγραψες για τον κόσμο, θα μπορούσε να ανατρέψει και τον τίτλο της ανάρτησής σου προσθέτοντας σ' αυτόν μετά το τρέχουν "...και ο κόσμος διαβάζει":))
Πολλά φιλιά από τον Νότο!!
Δημοσίευση σχολίου