ενας ευρωπαιος Πολιτης

Το περιοδικό "Πολίτης" (και αργότερα "Δεκαπενθήμερος Πολίτης") αποτελούσε στη δεκαετία του '80 ένα προσφιλή τόπο κατάθεσης απόψεων, σχολίων και προβληματισμού της ανανεωτικής αριστεράς. Εκδότης του ο Άγγελος Ελεφάντης και συνεργάτες προσωπικότητες του πολιτικού, επιστημονικού και πνευματικού κόσμου. Μέσα από τις στήλες του ξεπηδούσαν θέματα που ξεπερνούσαν τα όρια ενός "στείρου" πολιτικού προβληματισμού και άπτονταν γενικότερων θεμάτων (πολλές φορές πρωτότυπων) που απασχολούσαν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Τα άρθρα του και οι διάλογοι, που προέκυπταν μέσα από τις γόνιμες προσθήκες ή διαφωνίες συνεργατών και αναγνωστών, προσέδιδαν μια ξεχωριστή ποιότητα στον προβληματισμό της Αριστεράς.

Μέσα από τις στήλες του περιοδικού δεν έλλειπε το χιούμορ, απαραίτητο εφόδιο άλλωστε για την εκτόνωση ενός (πολιτικού) κλίματος υπό συνθήκες σοβαροφανούς Πασοκικής διακυβέρνησης.

Ενα χιούμορ πλαισιωμένο και με αυτοσαρκασμό, που αποτελούσε και την ειδοποιό διαφορά με τον δογματικό χώρο της Αριστεράς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούσε η αθλητική και (παρα)αθλητική δημοσιογραφία που φιλοξενούσε επιδεικνύοντας κατ΄αυτό τον τρόπο τον επιβαλόμενο σεβασμό σε μερίδα αναγνωστών του με σχετικά ενδιαφέροντα...

Κάποια στιγμή μάλιστα προχώρησε και σε ένα διαγωνισμό, θέτοντας το σύνθετο ερώτημα:

"Ποιός, πότε, γιατί και σε ποιούς είπε την φράση ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΟΥΣ 300 ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ και σε ποιό έντυπο δημοσιεύτηκε"

Το βραβείο για τον νικητή ήταν η προσφορά όλων των τευχών του περιοδικού από το πρωτοεκδοθέν μέχρι το τελευταίο (Νο 50).

Η πρόκληση για ένα ΑΕΚτζή ήταν μεγάλη!

Την επική αυτή φράση την είχε εκστομίσει λίγες εβδομάδες πριν ο τότε προπονητής της ΑΕΚ Γιάτσεκ Γκμοχ, απευθυνόμενος στους ποδοσφαιριστές της ομάδας, ενόψει ενός κρίσιμου Ευρωπαϊκού αγώνα! Η συγκεκριμένη προτροπή είχε δημοσιευτεί στο συλλογικό έντυπο "Δικέφαλος".

Έστειλα - όπως είναι προφανές - την απάντηση και μετά από λίγες μέρες δέχτηκα την πρόσκληση να παραλάβω το βραβείο μου.

Επισκέφτηκα ένα πρωινό τα γραφεία του περιοδικού στην Πλάκα. Μπαίνοντας είδα τον εκδότη (που γνώριζα από το φωτορεπορτάζ) και ένα άλλο συνεργάτη.

Εξήγησα το λόγο της επίσκεψης και τότε ο συμπαθής συνεργάτης χαμογελώντας διετύπωσε μια απορία για τις ποδοσφαιρικές μου προτιμήσεις μαζί με ένα ελαφρά ειρωνικό σχόλιο...

Ήταν οπαδός του Ολυμπιακού όπως μου εξήγησε. Δηλαδή ένα γαύρος (στην ποδοσφαιρική αργκό).

Αυτό ήταν ίσως και το μοναδικό "μεμπτό" σημείο του Μιχάλη Παπαγιαννάκη... 

Ενός εξαιρετικού ανθρώπου-κόσμημα της Αριστεράς.

Ενός ήπιου ηγέτη και στοχαστή.

Μιας προσωπικότητας με βαθειά ριζωμένες μέσα του τις αξίες του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Ενός κοσμοπολίτη πολιτικού, που πριν λίγες ώρες πραγματοποίησε το τελευταίο του ταξίδι...