"κυνηγωντας το αντικειμενο"

Ανάμεσα στους πολυάριθμους, νάρκισους, επαρμένους, προκλητικούς και, κυρίως, ημιμαθείς (αν όχι αγράμματους) ασκούντες το επάγγελμα της δημόσιας ενημέρωσης, υπάρχουν, ευτυχώς και ελάχιστοι που σέβονται κατ αρχήν τον εαυτό τους και κατά δεύτερο λόγο εκείνους που (πληρώνουν για να) τους διαβάζουν.

Ένας εξ ' αυτών (των ολίγων) είναι ο Ευγένιος Αρανίτσης.

Είναι ευτύχημα ότι έστω και για μια φορά την εβδομάδα, υπάρχει ένας τόπος (αυτός του ένθετου"7", στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία/στήλη: "παράδοξα"), όπου μπορεί κανείς να αφήσει το μυαλό του να ταξιδέψει σε περιοχές, που η συνθλιπτική βιωματική εμπειρία της καθημερινής κοινοτυπίας και ανούσιας επανάληψης έχει καταστήσει απρόσιτες και άγνωστες.

Είναι μια πραγματική όαση αυτή η στήλη, μια νησίδα σωτηρίας σ' ένα βούρκο σπέρματος από τον ατέρμονα αυνανιστικό παροξυσμό των ΜΜΕ.

Εδώ και καιρό, ο Αρανίτσης έχει επιδοθεί σε μια δύσκολη (αλλά και αποτελεσματική) προσπάθεια να διαβάσει και στη συνέχεια να απεικονίσει το αδιέξοδο των νέων, το θύμο τους, την οργή τους, τη σημερινή ταυτότητά τους και πάνω απ' όλα την αγωνία τους να δραπετεύσουν από τον ετεροκαθορισμό που τους επιβάλλει η σημερινή κοινωνία με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο. 

Η αφορμή δόθηκε μετά τη νεανική εξέγερση του περασμένου Δεκεμβρίου...

Η προβληματική του εστιάζεται πάνω στις συνθήκες που έχουν κληροδοτήσει στους νέους οι μεγάλοι, επιδιώκοντας την (συνειδητή ή όχι) αναπαραγωγή ενός κόσμου, κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση των δικών τους σταθερών και βεβαιοτήτων. Ενός κόσμου (των κουρασμένων ενηλίκων), εξ' ορισμού αδιάφορο και (τελικά) εχθρικό και ασύμβατο με τα νεανικά όνειρα. 

Στο σημερινό (26/4/09) κείμενό του, συνεχίζει αυτή την ενδιαφέρουσα προσπάθεια.

Ο τίτλος "Κυνηγώντας το αντικείμενο" είναι χαρακτηριστικός και ταυτόχρονα αποκαλυπτικός μιας Σισύφειας προσπάθειας με αβέβαιη κατάληξη (για όλους μας).

Mια πραγματικά ενδιαφέρουσα επίσκεψη:  

http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=37549