προσμονη, ελπιδα, ευτυχια

Χωρίς την ελπίδα η ζωή φαντάζει εκτεθειμένη σε μια ανεπανόρθωτη ανασφάλεια, σε αξεπέραστους κινδύνους, σε ζοφερό, απρόβλεπτο μέλλον.
Η ελπίδα είναι συνυφασμένη με την ανθρώπινη φύση, τουλάχιστον από την εποχή της έξωσης των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο.
Προσμονή και ελπίδα βαδίζουν, πατώντας πάνω σε όνειρα, σαν σιαμαίες κόρες με ένα και μόνο σκοπό. Την κατάκτηση της (λυτρωτικής) ευτυχίας.

Το πρόσωπο που ελπίζει φροντίζει, ώστε η ευδαιμονική αύρα που το περιβάλλει (όσο διακατέχεται από την ελπιδοφόρα προσμονή) να αντανακλάται πάνω του, να γίνεται αντιληπτή και από τον πλέον απρόσεκτο.

Κάπως έτσι ήσαν και τα πρόσωπα δεκάδων ανθρώπων, που περίμεναν υπομονετικά και μέσα στη βροχή, να ανοίξουν οι πόρτες γνωστού πολυκαταστήματος, νωρίς το πρωί, σήμερα, πρώτη μέρα των χειμερινών εκπτώσεων...