24/3/09

ταξιδι




"Η μνήμη γράφει και η ανάμνηση (ξανα) διαβάζει τα γεγραμμένα"

Όποια θέση και αν υιοθετήσει κανείς απέναντι στο παρελθόν, είτε δηλαδή το θεωρήσει σαν μια απλή διάσταση του χρόνου, είτε το αποδεχθεί σαν ένα κοιμητήριο από διαφυγόντα και ανεπίστροφα παρόντα, ένα είναι βέβαιο:
"Από όποια θέση κι αν σε σημαδέψει το παρελθόν, θα πετύχει διάνα το στόχο του"...
Ακόμα περισσότερο, όσο πιο απομακρυσμένη από το καθεστώς της παροντικότητας είναι η ανάμνηση, όσο πιο βαθειά βυθισμένη στο πεδίο των βιωματικών παρακαταθηκών, τόσο η ανάκληση του βιώματος είναι πιο έντονη, πιο ζωντανή, πιο παρούσα. Είναι όμως το ίδιο το βίωμα (το γεγονός) παρόν ή η εικόνα του; Δεν ζούμε, βέβαια, για να θυμόμαστε (κάτι τέτοιο μόνο ως παθολογικό σύμπτωμα θα μπορούσαμε να το εκλάβουμε). Αντίθετα, θυμόμαστε επειδή ζούμε. Αλλά τι ακριβώς θυμόμαστε; Το ίδιο το γεγονός ή την εντύπωσή του; Το πάθος που προκάλεσε μια κατάσταση ή την ίδια την κατάσταση (σαν συνέπεια του πάθους);
Κατά τον Αριστοτέλη, η αίσθηση ενός συμβάντος αφήνει μέσα στην ψυχή κάποιο αποτύπωμα, κάτι σαν ζωγραφικό ίχνος (οίος ζωγράφημα), το οποίο και περιέρχεται στη δικαιοδοσία της μνήμης. Αυτή η διαδικασία, για λόγους οικονομίας, διαφοροποιείται κατά άνθρωπο και ηλικία. Οι νέοι και οι υπερήλικες εμφανίζονται (για διαφορετικούς λόγους) αμνήμονες. Κι' αυτό γιατί, η παράσταση στους νέους σβήνεται γρήγορα, ενώ στους γέροντες δεν χαράζεται καν.
Δεν ανακαλούμε το παρελθόν ομοιότροπα. Υπάρχουν απλές ενθυμήσεις, υπάρχουν όμως και συγκλονιστικές ανακλήσεις φορτισμένες, έντονες, συγκινησιακές. Η θυμική μνήμη είναι υπεύθυνη για την ανάκληση των θερμών παραστάσεων και είναι αυτή που εξασφαλίζει το πλούσιο σε συναισθήματα πεδίο, μέσα στο οποίο εγγράφεται η επαναφορά του παρελθόντος, στο σήμερα.
Μια τέτοια ανάμνηση (ορθότερα, ένα πλήθος αναμνήσεων), από το απώτερο παρελθόν, με έντονο το στοιχείο της νοσταλγίας είχα την τύχη να ζήσω πριν από λίγες εβδομάδες. Το παράδοξο είναι ότι ενώ η νοσταλγία εξηγείται μόνο μέσα από την απώλεια, στην προκειμένη περίπτωση, η απώλεια ήταν ηχηρά παρούσα, μέσα στη συντροφιά αγαπημένων συμμαθητών μου από το Δημοτικό Σχολείο...
Εκεί λοιπόν, σαν κληρονόμοι της παιδικότητας, θυμηθήκαμε, ξαναζήσαμε και επαναφέραμε στο σήμερα, τις αλλοτινές εμπειρίες της σχολικής μας ηλικίας, ανακτώντας στο παρόν την ακηδεμόνευτη παιδική εικόνα και ανασύρωντας λυτρωτικά τα βιώματα της παιδικής αθωότητας. 

Στους παιδικούς μου φίλους-συνταξιδιώτες και ιδιαίτερα στη Χριστίνα.


13/3/09

παιχνιδακι (με τα νευρα μας)




Η ξεχωριστή φίλη μου (γνωστή και αξιαγάπητη) Roadartist με προσκάλεσε σε ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι από αυτά που μας έλλειψαν (ομολογώ) τον τελευταίο καιρό και που αποφορτίζουν κάπως τις όχι και τόσο ευχάριστες συνθήκες της καθημερινότητάς μας.

Θέμα: Πέντε λόγοι για τους οποίους μπορώ να εκνευριστώ (τουλάχιστον).

Έχουμε λοιπόν.

1. Η αγένεια που κυριαρχεί στις καθημερινές συναλλαγές μας
Από την "καλημέρα" που απευθύνεις στον ταξιτζή, εισπράττοντας ένα βλοσυρό βλέμμα ως απάντηση, μέχρι την πόρτα του ασανσέρ, που τρως κατάμουτρα στην προσπάθειά σου να το προλάβεις, από τον προηγούμενο που μόλις μπήκε και με σαρδόνιο χαμόγελο σε απολαμβάνει (από τον καθρέφτη) να τρέχεις ...

2. H απόλυτη έλλειψη σεβασμού του δικαιώματος στη διαφορά.
Με χαρακτηριστικώτερο παράδειγμα (σε ό,τι με αφορά) την επιβολή των συνεπειών της καπνίζουσας πλειοψηφίας στους απροστάτευτους μη καπνιστές, ακόμη και σε χώρους που ισχύει η σχετική απαγόρευση.

3. Η μανιχαϊστική λογική που διέπει το σύνολο της νεοελληνικής κοινωνίας.
Με αποκορύφωμα τον λόγο των πολιτικών κομμάτων, που βλέπουν μόνο ¨εχθρούς" ή "φίλους", τις "κοινωνιολογικές" αναλύσεις των ΜΜΕ, που κρίνουν τα κοινωνικά φαινόμενα με βάση το μοντέλλο "καλός" ή "κακός" και τις απλοϊκές ταξινομήσεις των κάθε λογής αναλυτών που προσπαθούν να εξηγήσουν τα αίτια οποιασδήποτε κρίσης με την αναγωγή στο δίπολο "πλούσιος"-¨φτωχός".

4. Η καταβαράρθρωση κάθε έννοιας αισθητικής από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και ιδιαίτερα τα τηλεποπτικά κανάλια.
Τα παραδείγματα περισσεύουν. Θα αρκεστώ μόνο στην καταγραφή των πρωινών (μη ανακυκλώσιμων) απορριμμάτων, όπως και αυτών της μεσημεριανής ζώνης, για να καταλήξω στα τρισάθλια δελτία των λεκτικών αντιπαραθέσεων από ημιμαθείς κριτικούς-φιλοσοφούντες επί παντός του επιστητού.

5. Ο εντυπωσικός μεταβολισμός του νεοέλληνα.
Έτσι όπως εκφράζεται με τη μοναδική ικανότητα του να χωνεύει σε χρόνο ρεκόρ κάθε κοινωνικοπολιτικό  σκάνδαλο (όσο πρωτοφανές και μοναδικό) και να παραμένει απαθής, μέχρι το επόμενο γεύμα...

Σημείωση
Δυστυχώς οι λόγοι για τους οποίους είμαι σε μια συχνή αντιπαλότητα (στα όρια της ρήξης) με την πλειοψηφία των συμπολιτών μου υπερβαίνουν κατά πολύ τον αριθμό πέντε...
  

8/3/09

χρονια πολλά

Χρόνια πολλά στο γυναικείο πληθυσμό της παρέας!

Στις κυρίες της συντροφιάς μας, αφιερώνω τα μουσικά θέματα που συνοδεύουν αυτή την ανάρτηση.
Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στην εικονιζόμενη παλιά φίλη και μαχητικότατη φεμινίστρια στη δεκαετία του '80.